Με την είδηση ότι σημαντικός αριθμός εφοριών στην Ελλάδα κλείνει, μεταξύ των οποίων και η Εφορία Πτολεμαΐδος, πήρα αφορμή να γράψω δυό λόγια για το χθες και το σήμερα, του φορολογικού μηχανισμού στην Ελλάδα.
Δεν θα είναι σε όλους γνωστό ότι στο παρελθόν, ήταν ξεχωριστή υπηρεσία η Εφορία και ξεχωριστή υπηρεσία το Δημόσιο Ταμείο.
Την εποχή εκείνη, δηλαδή την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού ήταν εισπράκτορες και αυτό γιατί το ενδιαφέρον του κράτους ήταν όχι η βεβαίωση μόνον, αλλά κυρίως η είσπραξη των φόρων. Επίσης χωρίς να έχω τίποτε με το γυναικείο φύλο σημειώνω, ότι το προσωπικό των Εφοριών και των Ταμείων, ήταν άνδρες εκτός απ μια δακτυλογράφο.
Τότε επικρατούσε η συνήθεια, ο φορολογούμενος να μην πηγαίνει να πληρώνει στο Δημόσιο Ταμείο, αλλά να πηγαίνουν οι εισπράκτορες και να εισπράττουν τους φόρους από τα καταστήματα και τα σπίτια των φορολογουμένων.
Μαθαίνω από τις εφημερίδες ότι σήμερα οι Εφορίες έχουν καθυστερούμενα έσοδα στο τέλος κάθε έτους περίπου 50%.
Δεν θα το πιστέψετε αλλά την εποχή που αναφέρομαι, τα ανείσπρακτα έσοδα σχεδόν όλων των Δημοσίων Ταμείων του κράτους στο τέλος κάθε έτους ήταν κάτω από το 1%. Που οφείλετο τούτο;
Κατά την άποψή μου στο σύστημα είσπραξης που υπήρχε και την όρεξη που είχαν οι υπάλληλοι για δουλειά.
Τότε εμείς οι εισπράκτορες δουλεύαμε ακόμα και με κίνδυνο της ζωής μας.
Ένα περιστατικό από την εποχή που μου συνέβη προσωπικά θα μου μείνει σε όλη μου την ζωή αξέχαστο.
Υπηρετούσε τότε το 1950 στο Δημόσιο Ταμείο Βεροίας και είχα ως αντικείμενο τον φόρο εισοδήματος. Ένας φορολογούμενος χασάπης στο επάγγελμα ήταν κακοπληρωτής. Παρ’ όλες τις οχλήσεις μου επί ένα χρόνο, αυτός επέμενε να μην πληρώνει. Τότε τους είπα, ότι θα αναγκασθώ να έρθω την επόμενη φορά με τον χωροφύλακα. Ξαφνικά τον βλέπω να βγάζει από το συρτάρι ένα μεγάλο μαχαίρι από αυτά, που χρησιμοποιούν για την κοπή των κρεάτων και να μου λέει, «με αυτό θα σου βγάλω τα έντερα και θα τα περάσω γραβάτα στο λαιμό σου».
Έντρομος επέστρεψα στο Ταμείο και ανέφερα το γεγονός στον Διευθυντή μου.
Ο κ. Διευθυντής τον εκκάλεσε στο Ταμείο και αφού τον έκανε αυστηρές συστάσεις για την συμπεριφορά του απέναντι σε υπάλληλο εν υπηρεσία, του έκανε κάποιο διακανονισμό του χρέους του, του εδόθη και μια μικρή προθεσμία και το θέμα ελύθη.
Τι άλλαξε άραγε από τότε μέχρι σήμερα και μένουν ανείσπρακτα τόσα μεγάλα ποσά; Κατά την γνώμη μου ευθύνονται οι πολιτικοί. Η πολυνομία, οι δεκάδες φορολογικοί νόμοι που αλλάζουν με το παραμικρό, η γραφειοκρατία και οι κομματικές παρεμβάσεις στη στελέχωση και στο έργο των εφοριών είναι έργο των πολιτικών.
Δημιουργήστε κύριοι πολιτικοί, ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα και αφήστε τους εφοριακούς υπαλλήλους απερίσπαστους να κάνουν τη δουλειά τους.
Το ζήτημα της είσπραξης των φόρων είναι πολύ σοβαρό. Είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους μας ανεξαιρέτως.
Η φοροδιαφυγή σε άλλες χώρες θεωρείται αντιπατριωτική πράξη και τιμωρείται ως κακούργημα.
Κύριε Υπουργέ των Οικονομικών, μην πέσετε στην παγίδα και δεχθείτε το κλείσιμο ούτε μιας Εφορίας.
Διπλασιάστε και τριπλασιάστε το προσωπικό των Εφοριών με υπαλλήλους έμπειρους και πιστούς στο καθήκον τους. Εμπνεύστε τους και στηρίξτε τους στο σοβαρό τους έργο. Με λίγη προσοχή και αρκετή θέληση για δουλειά, θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τότε μόνο θα δούμε την κατάσταση στην Ελλάδα μας να πηγαίνει προς το καλύτερο.
Μετά τιμής
Χαράλαμπος Κεβρεκίδης του Θωμά
Συνταξιούχος Ταμιακός