Πριν από 64 χρόνια, το 1950, η πόλη της Πτολεμαΐδας με τους πνευματικούς της άνδρες και το φιλοπρόοδο λαό διεκδίκησε με κάθε μέσο την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της περιοχής προκειμένου να επέλθει η ανάπτυξη και η ευημερία στον τόπο μας.
Τότε οι φορείς, ο τοπικός τύπος και όλη η προσφυγική Εορδαία απαίτησε με συλλογικές προσπάθειες να αξιοποιηθεί ο λιγνίτης και να εκβιομηχανοποιηθεί η ευρύτερη περιοχή.
Η πολιτεία ανταποκρίθηκε στο αίτημα και δικαιώθηκε από τις εξελίξεις. Το 75 τοις % της ηλεκτρικής ενέργειας παράγονταν στην Εορδαία.
Σήμερα η κυβέρνηση ξεπουλά στους ιδιώτες αυτό, που η ίδια μέχρι χθες πρόβαλε ως παραγωγικό θαύμα της χώρας. Η παραγωγικότητα της επιχείρησης ήταν τόσο μεγάλη ώστε αρκούσε μόνο μία αίτηση της ΔΕΗ για να ανταποκριθούν όλα τα πιστωτικά κέντρα του κόσμου.
Σήμερα η οικονομικά υπόδουλη ελληνική κυβέρνηση παραδίδει στους ξένους ιδιώτες με αδιευκρίνιστους όρους τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας.
Το ξαφνικό ξεπούλημα της ΔΕΗ από το θερινό τμήμα της Βουλής είναι αντίστοιχο με το ξεπούλημα του ενός νεφρού από τους εξαθλιωμένους κατοίκους των Ινδιών και του Πακιστάν.
Ο λαός της πόλης πρέπει να αντισταθεί. Θα πρέπει να εμπνευστεί από το δημοσίευμα του Παντελή Μελανοφρύδη, που πριν 64 χρόνια, προκειμένου να ανοίξουν τα ορυχεία με την κρατική παρέμβαση, έγραψε μια ιστορική επιστολή προς τον λαό της Πτολεμαΐδας.
Το 1950 η Πτολεμαΐδα, μία κωμόπολη με 8800 κατοίκους προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί από τις πληγές του πολέμου .
Εκείνη την περίοδο ο Μελανοφρύδης που γνωρίζει την οικονομική δύναμη του λιγνίτη από τα μεταλλεία του Λαυρίου, όπου διέμενε, διοργανώνει ως πρόεδρος του μορφωτικού συλλόγου ΄΄ Ελπίς΄΄ επιτροπή και συντάσσει μια ιστορικού περιεχομένου ανοιχτή επιστολή προς το λαό της Πτολεμαΐδας , που τη δημοσιεύει στην εφημερίδα ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΦΩΝΗ με τίτλο Ο ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ.
Στην επιστολή του αυτή, αφού πρώτα αναλύει τη μεγάλη προοπτική και τον ρόλο, που μπορεί να παίξει ο λιγνίτης στην εθνική οικονομία της περιοχής και της χώρας γενικότερα, ζητά από την πολιτεία να προχωρήσει στην εκμετάλλευση του με την ίδρυση εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην πόλη μας.
Γνωρίζει τη δυναμική της λαϊκής απαίτησης και μεταφέρει το αίτημα στους μαζικούς φορείς της πόλης. Διακρίνεται το πολιτικό του αισθητήριο για την ανάπτυξη της περιοχής.
Η επιστολή αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί σήμερα αφετηρία της βιομηχανοποίησης της Εορδαίας.
Ας διαβάσουμε ένα μέρος της:
.. Δεν μπορούν να θεωρηθούν προνομιούχοι άλλαι περιοχαί, διότι το μόνον προσόν των είναι, ότι ευρίσκονται κοντά στην πρωτεύουσα.
Δεν μπορεί να πεινάσει ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας ενόσω η μητέρα γη τον προικοδότησε με τέτοιο πλουσιότατο κοίτασμα λιγνίτου. Δεν μπορεί η περιοχή μας να στερηθεί του δικαιώματος ν’ αποκτήσει τα εργοστάσια ,για τα οποία η φύσις τόσον άφθονον παρέχει πρώτην ύλην.
Δεν μπορούν οι Μακεδόνες να μείνουν άνεργοι και να ζητούν εργασίαν εις μακρινάς περιοχάς, την στιγμήν, που η χώρα των προσφέρεται δια έργα παραγωγικά μεγάλης εκτάσεως.
Η επιτροπή θα κινήσει πάντα λίθον για να επιτύχει το δίκαιον…!
Δεν ημπορούμε σήμερα όλοι εμείς να γίνουμε ξεπουλητάδες των οραμάτων των προγόνων μας!..
Σήμερα και μπροστά στο επερχόμενο νομοσχέδιο, που θα ψηφιστεί την Τετάρτη 9-7-2014 στη Βουλή των Ελλήνων, ένα νομοσχέδιο, που θα καταδικάσει το μέλλον των παιδιών μας, οι βουλευτές της Δυτικής Μακεδονίας επιφορτίζονται και μόνον αυτοί με τη μεγάλη ευθύνη και καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Η τύχη των Δυτικό -Μακεδόνων και το μέλλον της περιοχής είναι στα χέρια τους !..
Η ιστορία και ο λαός θα τους κρίνει! ..
