Γράφει:
Ο Ευθύμιος Ράλλης
πρ. Επιθ/της Δ. Εκπ.
Ένας χρόνος πέρασε από τότε που εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο παγκοσμίως γνωστός, αναγνωρισμένος και διακριτός επιστήμονας Παναγιώτης Συμεωνίδης.
Η εύανδρος Άρδασσα έχασε το μεγάλο τέκνο της. Η Εύμοιρος Εορδαία τον άξιο και πολυβραβευμένο εκπρόσωπό της. Η αρχαιοκοιτίδα Δυτική Μακεδονία τον γεμάτο από χυμούς εθνικής κι επιστημονικής περηφάνιας χρυσό αμφορέα της. Η υπέρτιμος Μακεδονία τον περίβλεπτο και υψηκάρινο καθηγητή της ιατρικής. Η αιωνία Ελλάδα το σοφό, πολυδιάστατο και υψιπέτη Ακαδημαϊκό της. Η οικουμένη τον αφοσιωμένο ερευνητή, χαρισματικό δάσκαλο και καταξιωμένο προφήτη μιας πολυκέφαλης επιστήμης, οι αγλαοί καρποί της οποίας είχαν ξεπεράσει την υπερβατική απόδοσή του.
Εμείς όλοι οι λοιποί «συγγενείς τε και φίλοι» απωλέσαμε τον ευαίσθητο άνθρωπό μας, τον αθλητή της πρώτης γνωριμίας μας, τον αναντικατάστατο φίλο μας, το σοβαρό σεμνό και ευγενή θεράποντά μας, τον περίβλεπτο «φαεινό αστέρα» της Ιατρικής που ανακάλεσε στον Αριστοτέλειο Ελικώνα τις ορθοπεδικές μούσες. Γίναμε φτωχότεροι.
Ήταν ο Ευπατρίδης του Εθνικού, του κοινωνικού, του επιστημονικού και του οικογενειακού χρέους. Ο ηγέτης που πορεύθηκε εγκοσμίως πάνω σ’ αυτούς τους σιδηρούς άξονες και ξεδίπλωσε τις λαμπρές αρετές του στις αγωνιστικές φάλαγγες της προκοπής της Πατρίδας μας.
Ανήκε στους «λίγους κι εκλεκτούς, που παθαίνονται για τους πολλούς» και τείνουν να εκλείψουν στη δύσκολη εποχή μας.
Εκπρόσωπος μιας αρχοντικής πολύτεκνης οικογένειας των Συμεωνιδέων που έχει τις ρίζες της στην Πτολεμαίδα και της οποίας και τα υπόλοιπα μέλη συνεχίζουν την παράδοση και προσφέρουν στον τόπο μας αξιόλογο κοινωνικό, επιστημονικό και φιλανθρωπικό έργο.
Έφυγε νωρίς κι αιφνιδιαστικά. Είχε πολλά να δώσει ακόμα. Δεν τον κλαίμε. Δεν του ταιριάζουν δάκρυα. Μεγάλη ευλογημένη, ανυπόκριτη, αξιοθαύμαστη ψυχή. Για πάντα θα μείνει για μας ο «καλός κ’ αγαθός» άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Το παράδειγμα προς μίμηση για τους επιγενομένους. Ο διαπρεπής «επί τε τη αρετή δια βίου» στυλοβάτης μιας ολοκληρωμένης, υποδειγματικής και δικαιωμένης ζωής.
Δεν τον ξεχνούμε. Αντιστεκόμαστε στη λήθη. Ζει στην ψυχή μας. Εδρεύει στο μυαλό μας. Παραμένει ανεξίτηλος στη μνήμη μας.
Τον ευχαριστούμε για όλα. Νοιώθουμε ασήμαντοι μπροστά του. Δεν έφυγε.
Είναι κοντά μας. Θα φύγει μόνον όταν τον λησμονήσουμε εμείς οι «ζώντες οι περιλυπόμενοι». Ένας χρόνος. Το χθες. Ένα δευτερόλεπτο, από την τελευτή του βίου του. Πάντοτε δίπλα μας. Βρίσκεται κοντά μας. Θερμή ικεσία για τη μεγάλη του ψυχή, αυτή η γραφή μας.
Ελάχιστο δείγμα τιμής και σεβασμού στο μεγάλο εκλιπόντα. Ταπεινό αγιοκέρι στην ΑΙΩΝΙΑ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.
Καλή Ανάσταση, επιστήθιε φίλε.
Ευθύμιος Ράλλης Τσοτυλιώτης
