΄΄Ψυχή Βαθειά ΄΄ αρχίζουμε να θυμίζουμε στην Νέα Δημοκρατία όσο πλησιάζουμε στην τελική μέρα ΄΄μάχης΄΄ εκλογής αρχηγού.
Στελέχη που χθες έδιναν κοινούς αγώνες μαζί, πάλευαν πλάι, πλάι , πανηγύριζαν αγκαλιά. Σήμερα χωρίστηκαν σε δυο στρατούς, θυμίζοντας κάτι από παλιά ελληνική κωμωδία. Γινόμαστε μέρα με την μέρα (Μακρυκωσταίοι & Κοντογιώργηδες) Σαμαρά-κιδες και Ντόρα-κιδες. Επικαλούμαστε τoν ιδρυτή για να τονίσουμε την αγάπη μας για την Ν.Δ. και τον υπερκομματισμό μας. Αναρωτηθήκαμε όμως αν μας βλέπει ο ιδρυτής από κει που είναι για αυτά που γίνονται σήμερα στον πολιτικό φορέα που ίδρυσε, για το πώς καταντούμε – καταντήσαμε την κληρονομιά και την παρακαταθήκη που μας άφησε, τι θα σκέφτεται;
Νεοδημοκράτες να πολεμάν Νεοδημοκράτες. Καθόλου ντροπή, στελέχη, βουλευτές, πρώην υπουργοί, συνωστίζονται στα κανάλια και κατηγορεί ο ένας τον άλλο. Απειλούν, λοιδορούν, μας λένε τι έχουν μέσα στα παντελόνια τους και άλλα ευφάνταστα.
Ρωτώ όμως γιατί γίνετε αυτό; Για δημοσιότητα, για να δείξουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι Νεοδημοκράτες από τους άλλους, από μένα; Για να έχουν την δεξιά ή την αριστερή θέση στον νέο αρχηγό;
Ποια και ποιών την σκοπιμότητα εξυπηρετούν; Των Πολιτών, των Νεοδημοκρατών, του ΠΑΣΟΚ που αλωνίζει (άλλα έταξε και άλλα κάνει), την τηλεθέαση των καναλιών, τα συμφέροντα των καναλαρχών -μεγαλοεργολάβων; Ποιών;
Αλήθεια το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου που ήσασταν όλοι εσείς ρε λεβέντες; Που λουφάζατε;
Μιλάν για ενότητα την επομένη της εκλογής του όποιου νέου αρχηγού. Πως θα γίνει αυτό;
Μας βάζουν να κρίνουμε τον ποιόν θα ψηφίσουμε με κριτήρια συναισθηματικά. Με κριτήρια φύλλου, οικογένειας, ράτσας, καλού παιδιού, κακού κοριτσιού, προδότη ή πατριώτη. Εμείς όμως πρέπει να ψηφίσουμε με κριτήρια πολιτικά. Αν φέρνει νέες ιδέες και όχι αναδρομές απ΄το παρελθών. Αν θα αλλάξει την νοοτροπία τον τρόπο λειτουργίας. Αν θα έχει στρατηγική μεταρρυθμίσεων για μια νέα κοινωνία Αν ο αρχηγός θα δίνη την προοπτική εξουσίας. Αν θα εμπνέει όλες τις τάσεις και πολιτικές πεποιθήσεις των πολιτών να τον εμπιστευθούν να τους κυβερνήσει. Πόσο στήριξε αυτήν την έρμη την ΒΑΣΗ της Ν.Δ. σε όλη του την πολιτική παρουσία.
Ας σταματήσει λοιπόν αυτός ο κατήφορος.
Το ζητούμενο δεν είναι ποιος θα είναι Πρόεδρος αύριο στην Ν.Δ. Το ζητούμενο είναι πως, μετά την 29 Νοεμβρίου θα συνεχίσουμε να είμαστε όλοι μαζί. Πως θα συνεχίσουμε να είμαστε όπως ήμασταν με τον Καραμανλή.
Ως ανέκαθεν ρομαντικοί και πραγματιστές εμείς οι Νεοδημοκράτες. Μπορούμε να κρίνουμε μόνοι μας και δεν χρειαζόμαστε καθοδηγητές. Από ιδρύσεως αυτήν η παράταξη πίστευε ότι όλοι είναι α απαραίτητοι (όλοι είμαστε απαραίτητοι), γι΄αυτό και ο Καραμανλής άκουσε την βάση και πήρε μέσα στην Ν.Δ και των Σουφλιά που είχε διαγράψει και το Σαμαρά και τον Αβραμόπουλο.
Η εκλογή από την βάση ήταν μια καινοτομία που ο κόσμος, ο Νεοδημοκράτης, ο οπαδός ζητούσε για να γίνει ποιο ενεργός, να έχει ουσιαστικότερη συμμετοχή.
Για τον λόγο αυτόν λοιπόν έχουμε ευθύνη όλοι οι Νεοδημοκράτες να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας χρησιμοποιήσει, να μας ΄΄διαιρέσει΄΄ και να αναβιώσουν εποχές 1993 και 2000.
Μπορούμε και χωρίς τους καθοδηγητές, άλλωστε αυτοί εξ΄ορισμού δεν ανήκουν στο κόμμα της Δεξιάς αλλά στην Πολυσύνθετη (πολύσπαστη) Αριστερά.
Με γνώμονα λοιπόν όπως είπε και ο Ευρωβουλευτής και πρόεδρος της ΔΑΚΕ Κ. Πουπάκης ότι το συλλογικό συμφέρων, είναι πάνω από τα διλήμματα τύπου ΄΄ΑΝΤΩΝΗΣ ή ΝΤΟΡΑ΄΄
Ψηφίζω τον καλύτερο και τον καταλληλότερο για την Νέα Δημοκρατία και για τους Νεοδημοκράτες.
Με την αγωνία του αύριο ενός μέλους της Ν.Δ. που θήτευσε σε όργανα του κόμματος με τρείς
αρχηγούς από το 1991 και μετά.
Άρης Βατάλης