«Υπολόγισα τα χρόνια μου και αντιλήφτηκα ότι μου μένει λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…… Νοιώθω όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες, τις πρώτες τις καταβρόχθισε λαίμαργα αλλά όταν κατάλαβε ότι του απέμειναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
-Δεν μου μένει πια χρόνος για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, συνειδητοποιώντας ότι δεν οδηγεί πουθενά κανέναν.
-Δεν μένει πια χρόνος για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, παραμένουν ανώριμοι.
-Δεν μου μένει πια χρόνος για να λογομαχώ με μετριότητες.
-Δεν επιθυμώ να παραβρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
– Με πειράζει ο φθόνος και όσοι επιχειρούν να υποβιβάσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους.
-Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι ελάχιστος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Με ενδιαφέρει η ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου απομένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα… Θέλω να βρίσκομαι δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση και όχι σε φαρισαίους και υποκριτές. Που είναι σε θέση να γελούν με τα λάθη τους . Που δεν κοκορεύονται για τον θρίαμβο τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιζητούν είναι να είναι συνοδοιπόροι μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Αυτό που έχει ουσία είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιστοιχίζομαι από πρόσωπα που έχουν το χάρισμα να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χαστούκια της ζωής τους έμαθαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
– Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να αισθανθώ με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου προσφέρει.
– Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου έχουν μείνει…. Είμαι σίγουρος ότι κάποιες θα έχουν περισσότερη νοστιμάδα απ’ όσες έχω ήδη φάει. Στόχος μου είναι να φτάσω ως το τέρμα ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους φίλους μου…..»
Με εκτίμηση
Ιορδάνης Καμπουρίδης
