Ο ιερός τη πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ.
Ρήγας Φεραίος, 1757-1798, Εθνομάρτυς
Αγαπητοί πατριώτες, η ποντιακή γενοκτονία ήταν και παραμένει μια υπόθεση πολιτικής διεκδίκησης.
Θα πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να προσδώσουμε στην απαίτησή μας για διεθνή αναγνώρισή της, διεκδικητικό και αγωνιστικό χαρακτήρα,
Το ποντιακό ζήτημα σήμερα είναι επίκαιρο, όσο ποτέ άλλοτε.
Εμείς, οι Πόντιοι, είμαστε η πιο οργανωμένη φυλετική ομάδα της διασποράς.
Μπορούμε να συγκροτηθούμε σ’ ένα παγκόσμιο όργανο, που θα στοχεύει στην αναγνώρισή μας ως τον μοναδικό επίγονο λαό των αρχαίων Ελλήνων, που αν και γενοκτονημένος από τις ασιατικές ορδές του Αττίλα, εξακολουθεί να υπερασπίζεται την αρχαία του κληρονομιά και ύπαρξη.
Δυστυχώς στις μέρες μας το ποντιακό κίνημα τείνει να εκφυλιστεί, εκπροσωπούμενο από ποντιοπατέρες, που προσδοκούν, μέσα από την ενασχόλησή τους στον ποντιακό χώρο, να αυτοπροσδιοριστούν ως παράγοντες του ποντιακού ελληνισμού .
Σε μια περίοδο, όπου απαιτείται έγερση και αγώνας, το μόνο που προσφέρουν είναι ο καθησυχασμός και η συντήρηση .
Η διεθνοποίηση της ποντιακής γενοκτονίας θέλει πολιτική συγκρότηση και οργάνωση και όχι μόνο μια ανούσια και μονίμως επαναλαμβανόμενη ακαδημαϊκή αφήγηση.
Μια αφήγηση, που καταντά θρηνητικός οδυρμός με ηττοπαθές σύνδρομο ιστορικής υποταγής.
Το ποντιακό ζήτημα σήμερα απαιτεί αγώνες και θυσίες και όχι ταξίδια και τραπεζώματα.
Οι πόντιοι για μια ακόμα φορά και πριν κλείσουν τον κύκλο της δικαίωσης τους ,επαναφέρουν στη δράση τους τον καθησυχασμό και την αδράνεια.
Η ημέρα της 19ης Μάη αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά θεολογικού μνημόσυνου, που απλά συντελείται για να μας απαλλάξει από την επετειακή υποχρέωση.
Αγαπητοί πατριώτες, οι αγωνιστικές μέθοδοι της Ευξείνου Λέσχης Πτολεμαίδας με κορυφαία πράξη το κάψιμο του Κεμάλ πασά στο τουρκικό προξενείο κάθε χρόνο, θα πρέπει να προκαθορίσουν τις νέες μορφές αγώνων που πρέπει να πάρει το παγκόσμιο ποντιακό κίνημα.
Ο νεοτουρκικός επεκτατισμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τραγούδια και κλάματα του τύπου:
την πατρίδαμ’ έχασα, έκλαψα και πόνεσα΄΄
Απαιτεί σοβαρότητα και έγερση. χρειάζεται να επαναφέρουμε και πάλι το τραγούδι Είχα πατρίδαν και θέλω πατρίδαν
Η φαινομενικά ισχυρή Τουρκία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια . Είναι η μόνη περικυκλωμένη χώρα στον κόσμον από εχθρικές λαότητες.
Αν της αφαιρεθεί και το μοναδικό δεκανίκι, που λέγεται Η.Π.Α, θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των ιστορικών ανομημάτων της.
Και τότε ο Πόντος θα ξαναγίνει ελληνικός και η πόλη Βασιλεύουσα.
Ο εθνικός ύμνος των Ποντίων
Του Βασίλη Μιχαηλίδη
Είχα πατρίδαν ‘κ’ έχω πατρίδαν,
οι Τούρκ’ εσάρεψαν κι ατέν επήραν.
Χρόνια, ντο έχτισα, όλια επήγαν,
είχα πατρίδαν και θέλω πατρίδαν…
