“Πολιτική είναι η τέχνη του να αναζητάς προβλήματα, να τα βρίσκεις παντού, να κάνεις λάθος διάγνωση και να εφαρμόζεις τις λάθος λύσεις”.
Groucho Marx
Σε λίγες ημέρες αναλαμβάνουν καθήκοντα οι νέες τοπικές αρχές. Συνηθίζονται οι σχετικές κοινότυπες ευχές, οι οποίες κατά κάποιον τρόπο προσδίδουν μια μεταφυσική διάσταση, έναν λανθάνων υπερβατισμό στη φύση των υπό ανάληψη καθηκόντων, αλλά πάνω απ’ όλα τονίζουν μια αδυναμία ελέγχου στα γενόμενα. Καρποί αυτής ακριβώς της μεταφυσικής πρόσληψης του πολιτικού καθήκοντος είναι η απογοήτευση, απαξίωση και τελική απομάκρυνση των πολιτών από την πολιτική διαδικασία.
Δεν θα μείνω επομένως στις ευχές, διότι θεωρώ ότι υποτιμούν τις ικανότητες των ανδρών και γυναικών στους οποίους εμπιστευτήκαμε τη διαχείριση των συλλογικών μας ζητούμενων, ούτε θα αποπειραθώ ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος· θα τονίσω όμως ότι οι επόμενες εκλογές θα λάβουν χώρα το 2019!
Πέντε συναπτά έτη θητείας δίνουν στις εκλεγμένες αρχές μια δίχως προηγούμενο ευκαιρία να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν οποιοδήποτε πολιτικό σχέδιο χωρίς δικαιολογίες, σημαντικότερα όμως, δίνεται μία, ίσως μοναδική, ευκαιρία εκθεμελίωσης της μέχρι τώρα εμπεδωμένης πολιτικής συμπεριφοράς. Αν μπορεί το μεταπολιτευτικό μοντέλο να αλλάξει, τώρα είναι η στιγμή. Αυτό όμως απαιτεί ρήξεις και θα δοκιμάσει στα όριά της τη συνοχή των νέων σχημάτων. Κατά συνέπεια ο ρόλος του ηγέτη θα είναι καταλυτικός τόσο στη διαχείριση της αποδόμησης του παλαιού όσο και στην αναζήτηση, δημιουργία, επικράτηση και τελική εμπέδωση ενός νέου, ποιοτικού, ανώτερου πολιτικού παραδείγματος, ενός νέου πολιτικού ήθους μακριά από τη διελκυστίνδα εγωισμών, το παρασκήνιο, τη μικροπολιτική, την εικόνα του καλοχαιρέτα πολιτικού στα τοπικά πανηγύρια.
Πέντε χρόνια είναι υπεραρκετά για να γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτό που πολλές φορές καταλαβαίνουμε ως πολιτικό κόστος δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ασήκωτο κουφάρι του μεταπολιτευτικού πατερναλισμού που βαραίνει τους ώμους. Πέντε χρόνια είναι αρκετά να ξεφορτωθούμε το σαράκι της επανεκλογής, να συνειδητοποιήσουμε ότι αλλαγές δεν φέρνει το ΕΣΠΑ και ούτε μετριέται το έργο μόνο από τον αριθμό των απορροφημένων κονδυλίων.
Πέρα όμως από αυτό το άυλο χρέος, οι νέοι ταγοί των πόλεων και περιφερειών έχουν το κοπιώδες καθήκον να θέσουν στη σωστή τους διάσταση αυτά που, εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου, θεωρούνται μικρά και δευτερεύοντα. Από τα γκράφιτι στους δημόσιους χώρους, τα σπασμένα πλακάκια στους δρόμους, την ποιότητα του νερού στις βρύσες μας, την αποκομιδή των απορριμμάτων, την κατάσταση των δημόσιων κτηρίων, την άτακτη στάθμευση, το λαβύρινθο των τραπεζοκαθισμάτων μέχρι τη χρηστή διαχείριση των κατά τα άλλα πενιχρών πόρων και τον μακρόπνοο πολεοδομικό σχεδιασμό. Αυτά είναι μόλις μερικά από τα πολύ σημαντικά που συνθέτουν την καθημερινότητά μας, τα αποτελούντα σημεία αναφοράς, δείκτες της συλλογικής μας αντίληψης περί ων συνίσταται και βιώνεται ο Πολιτισμός.
Αυτά γράφοντας πιστεύω πως τοπικοί άρχοντες οφείλουν να υπερβούν τις προσδοκίες μας, να μας εκπλήξουν ευχάριστα, ώστε να μην επαληθευτεί για άλλη μια φορά ο Marx, ο Groucho, όχι ο Κάρολος.
Οι ευχές έτσι γίνονται περίσσιες. Σκληρή , αποτελεσματική δουλειά και γενναίες αποφάσεις χρειάζονται (πλατείες και πανηγύρια έχουμε).
* Ο Δημήτρης Σιόλιος είναι εκπαιδευτικός και μέλος της Κ.Ε της Δράσης
