Έρχονται χρόνια δύσκολα, γεμάτα καταιγίδες,
κ’ εμείς του κόσμου θύματα,
μ’ ατέλειωτα προβλήματα και λιγοστές ελπίδες.
Στέλιος Καζαντζίδης
Έρθαν δύσκολα ημέρας,
Έρθαν’, έρθανε,
ντ’ έξερα μ’ τα περεκέτια
ετελέθανε.
Οι ανθρώπ’ να κετσινεύνε
άλλο ‘κ’ επoρούν,
ας’ σα έτοιμα ξοδεύνε,
ρίζα μ’ για να ζούν.
Ας’ σο χρέος, ντ’ εφορτώθαν
εκουπίανε,
και ας’ σην οικονομίαν
ενεβζήανε.
Ο λαόν σασουρεμένος
εντώκεν οπίς,
τα μουράτια τ’ ετελέθαν
με τ’ ατό την κρίσ’.
Τα παιδία ‘κι παντρεύνε
‘κι γεννά κανείς,
το μιλέτ’ ν εμούν θα χάται
ας’ σ’ αβού τη γης.
(Επωδός)
Πώς θα ζούμ’ και θα πορεύου μ’,
ο Θεόν εξέρ’!
Εκλώστεν η κοινωνία
όπισ’ ‘ς σο τεφτέρ’…
