«Κάποτε είχα τους ήρωες μου, κάποτε είχα τα όνειρα μου.
Όλα αυτά όμως τώρα άλλαξαν, η αλήθεια ξεκινά πάλι.
Η αλήθεια δεν είναι και τόσο βολική»
Στίχοι από το ‘That’s when I reach for my revolver’ του Moby.
Είναι ότι ακριβώς ζούμε τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας. Για την ακρίβεια από το 2010 και μετά, το ίδιο έργο με άλλους πρωταγωνιστές.
Το σενάριο είναι πάνω-κάτω το ίδιο.Απλοϊκό και χοντροκομμένο.
Ο Κακός(Παπανδρέου) που σκλαβώνει τη χώρα και το λαό του σε υποχθόνιους που επιβουλεύονται τον ‘ ευλογημένο τόπο’.
Ο Καλός(Σαμαράς) άρχοντας αναδεικνύεται σε διαπρύσιο κήρυκα και μέγα δημαγωγό, ‘αποκαλύπτει’ το σχέδιο ,ξεσηκώνει τον κόσμο και του υπόσχεται πως όλα είναι απλά και εύκολα.
Οι πολίτες που είχαν μάθει να είναι όλα εύκολα και είχαν αντιστρέψει την παροιμία του τζίτζικα και του μέρμηγκα,άλλο που δεν ήθελαν.Πιστεύοντας τον καλό και τις εύκολες λύσεις του,άφηναν ήσυχο το υποσυνείδητο τους «άρα δεν φταίω, όλα καλά τα έκανα»,βολευόταν μια χαρά. Ωσαννά λοιπόν στον Καλό.
Με τον καιρό και με πολύ αντίδραση ο καλός ήρθε στα πράγματα.
Και ενώ οι χωριανοί περίμεναν το μάνα να πέφτει από τον ουρανό και η ζωή να συνεχιστεί σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο Καλός άρχισε τα μισόλογα.
‘Ενα δεν θυμάμαι καλά… αλήθεια λέγαμε τέτοια χαζά; Έλα μωρέ τώρα, είπαμε κανά δυό λόγια παραπάνω στο τσακίρ κέφι και εσείς τα πήρατε τοις μετρητοίς;’
Και ενώ θα περίμενε κανείς πως ο κόσμος θα αναστοχαζόταν, θα αναθεωρούσε τις απόψεις του για το δέον γενέσθαι,θα άλλαζε στάση,θα σήκωνε τα μανίκια και θα ξανάκτιζε την χώρα του,πίστεψαν τον νέο Μεσσία.
Το ίδιο σενάριο,μη τα ξαναλέμε.Στην θέση του Κακού βάλτε τον Καλό του προηγούμενου επεισοδίου. Καλός έγινε ένας νεαρός που δεν ήταν σε τίποτα ιδιαίτερα καλός. Ούτε η σκέψη του συναρπάζει, ούτε ο λόγος του καθηλώνει, ούτε οι κινήσεις του καταδεικνύουν ηγέτη.
Απλώς,βρήκε τους χωριανούς παραζαλισμένους από τις απανωτές σφαλιάρες,είπε εύκολα λόγια, μάζεψε γύρω του όλους του μύστες του λαϊκισμού και έκανε το σωστό μείγμα.
Αποτέλεσμα; Παμψηφεί δύο φορές μέσα σε έξι μήνες και με εντελώς διαφορετικά προγράμματα.
Τί έκανε ο Καλός όταν βρέθηκε στην εξουσία; Με κοστοβόρα κωλυσιεργία και καταστροφική άγνοια, τεράστια κωλοτούμπα.
Πάλι τα ίδια πάλι μνημόνια και φόροι.
Λοιπόν ο κόσμος μας έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Τρεις πρωθυπουργοί μας (Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας) εφαρμόζουν τα μνημόνια.
Η αλήθεια είναι απλή.Είτε όντως δεν υπάρχει άλλη λύση και όλες αυτές οι υστερίες απλώς καθυστερούν την ίαση,είτε όλοι οι πρωθυπουργοί μας είναι εβραιμασονοσιωνιστοιλουμινατιδες και παραμένουμε θυμωμένοι, αντιδραστικοί και ταραξίες.
Το 2015 κατακρήμνισε και τον τελευταίο μύθο,αυτό είναι ίσως το μόνο καλό του.
Πρέπει να σταθούμε στον καθρέφτη και να μιλήσουμε μαζί του.
Πάλι απλά είναι τα πράγματα.Πως θέλουμε τη χώρα μας σε κάποια χρόνια;
Βαλκάνια, Μέση Ανατολή ή Ευρώπη;
Να πάρουμε μια απόφαση όμως.Δεν πάει άλλο.Θα χάσουμε όλη τη ζωή μας με τις παλινωδίες και τους παλιμπαιδισμούς.
Να το συντομεύσουμε λίγο γιατί εγώ άρχισα να κάνω ότι λέει ο τίτλος του τραγουδιού. Άρχισα να ψάχνω το πιστόλι μου.
Και από όσο ξέρω, δεν είμαι ο μόνος!
