Χαίρομαι ιδιαιτέρως για την εισαγωγή του ζητήματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από τη Γερουσία του Καναδά. Είναι μία προσπάθεια δική μας, που έχει ονοματεπώνυμο, διαρκή προσπάθεια, σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια, εντιμότητα και πίστη στην τελική νίκη. Είναι ένας αγώνας με πρωταγωνιστές. Από τους συμπατριώτες μας Γερουσιαστές Pana Merchan και Leo Housakos, το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο, μία χούφτα Ελλήνων Ποντίων του Καναδά και όλους εμάς που παρ’ όλες τις δυσκολίες, από το εσωτερικό και το εξωτερικό μέτωπο, πιστεύουμε στην αλήθεια, στο δίκαιο, στην αναγνώριση.
Πριν λίγες μέρες μιλώντας στις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν στο Τορόντο του Καναδά και προετοιμάζοντας την εισαγωγή του ζητήματος στη Γερουσία, ανέφερα ότι δεν υπάρχει αμφιβολία τα μέτρα που έχουν ληφθεί κατά των Ελλήνων που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτελεί γενοκτονία, όπως ορίζεται από τη σχετική σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Η θεσμική κίνηση των Γερουσιαστών μας, η πράξη αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την κυβέρνηση του Καναδά, η οποία καλείται να ορίσει 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης, έχει ήδη συγκεντρώσει τη στήριξη πολλών μελών της Γερουσίας, στοχεύοντας στη ψήφιση της σχετικής πρότασης το νέο έτος.
Η πρόταση, η οποία έρχεται με μέσα τις αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από την πρωτεύουσα Οττάβα και την πόλη του Τορόντο, καλεί την κυβέρνηση του Καναδά,
(Α) να αναγνωρίσει τη γενοκτονία και να καταδικαστεί κάθε προσπάθεια να αρνηθεί ή να νοθευτεί η ιστορική αλήθεια ως κάτι λιγότερο από γενοκτονία που συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και
(Β) να ορίσει την 19η Μαΐου σε όλο τον Καναδά ως ημέρα μνήμης για τους Έλληνες που σκοτώθηκαν ή εκδιώχθηκαν.
Στην αρχή, λέει ο Γκάντι, ο τύραννος, ο δολοφόνος μοιάζει ανίκητος, στο τέλος όμως νικά η αλήθεια. Έτσι και στον αγώνα αναγνώρισης και στον Καναδά παρότι ο δολοφόνος και ο αρνητής δείχνουν αήττητοι, στο τέλος θα νικήσει το δίκαιο, η ιστορία, η αλήθεια.
