Πολλά ακούστηκαν για το τι έγινε και προκάλεσε τη διακοπή παροχής θερμικής ενέργειας, στο δίκτυο τηλεθέρμανσης της Πτολεμαΐδας. Τόσα πολλά, που η ΔΕΤΗΠ αναγκάστηκε (νομίζω πρώτη φορά) να βγάλει διευκρινιστική ανακοίνωση σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη!
Οι παθογένειες των δικτύων κοινής ωφέλειας στην περιοχή είναι πολλές, και διαχρονικές. Μας πάνε αρκετά χρόνια πίσω για να βρούμε από πότε ξεκίνησαν, και πολλές εξ αυτών είναι κρυμμένες κάτω από το “χαλί” για χρόνια ολόκληρα.
Έτσι και με την αιτία που προκάλεσε το σπάσιμο του αγωγού Τηλεθέρμανσης στο ορυχείο Μαυροπηγής τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η ιστορία αυτή μας γυρνάει περίπου 4 χρόνια πίσω, οπότε σημειώθηκε κατολίσθηση στο Ορυχείο, με αποτέλεσμα να μετατοπίζεται ένας μεγάλος χωμάτινος όγκος, μέρα με τη μέρα. Όπως είναι φυσικό, σε περιόδους κακοκαιρίας που σημειώνονται και μεγάλες βροχοπτώσεις, σημειώνονται διαρροές.
Δυστυχώς τα 4 αυτά χρόνια δεν έγιναν αυτά που έπρεπε, σε ένα ζήτημα πολύ σοβαρό για την περιοχή, αλλά και ιδιαίτερα σύνθετο λόγω της εμπλοκής της ΔΕΗ. Μόλις στα τέλη του 2020, η ΔΕΤΗΠ σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ μελέτησε και ενέκρινε την κατασκευή νέου τμήματος του αγωγού, για να παρακάμψει την επικίνδυνη περιοχή. Από τη μια λες, “πάλι καλά”, από την άλλη μεριά όμως, παρόλο που οι αρμόδιοι προνόησαν, τους πρόλαβαν τα φυσικά φαινόμενα.
Ενώ το έργο προβλέπετο να κατασκευαστεί το καλοκαίρι, οι πληροφορίες λένε πως οι υπεύθυνοι ψάχνουν κατάλληλη ημερομηνία (με καλοκαιρία) πολύ νωρίτερα, ώστε προγραμματισμένα να συνδέσουν το νέο τμήμα του αγωγού.
Εντύπωση επίσης μας προκαλεί, η ένταση με την οποία αποσαφηνίζεται πολλάκις στην ανακοίνωση της ΔΕΤΗΠ, η ανάγκη να έχουν εφεδρείες οι καταναλωτές! Πρόκειται για ένα ζήτημα που ήταν “ταμπού” τα προηγούμενα χρόνια, αλλά είναι θετικό το ότι γίνονται επιτέλους σαφείς οι όροι και οι υποχρεώσεις Επιχείρησης και καταναλωτών. Και είναι σημαντικό να υπενθυμίζεται που και που, τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και στους ενοικιαστές, ο κίνδυνος για οποιοδήποτε εξωγενή λόγο να μην υπάρχει διαθέσιμη θερμότητα. Το έχουμε ζήσει στο παρελθόν, και ελπίζουμε να μην το ξαναζήσουμε.
