Τους ήρωες ζωντανούς κρατώ
Λεβεντογέννα μάνα γη των προγόνων μου σε προσκυνώ.
Σεβάσμια υποκλίνομαι εμπρός σου,
Κρατώντας ψηλά τη δάδα της ΕΙΡΗΝΗΣ.
Τους αιώνιους, ακούραστους αγώνες του λαού μου τιμώ, για λευτεριά.
Δεν προδίδω, δεν παραδίνομαι,
στη δίνη του πολέμου, στην ψεύτικη ιστορία των εχθρών μου.
Τους ήρωες ζωντανούς κρατώ.
Τη χώρα μου λεύτερη λαχταρώ, απ’ τα δεσμά.
Μην πάλι οι εχθροί παραμονεύουν,
όχι άλλο αίμα, φτάνει τόσο αίμα! Αδελφών.
Αμάραντα στεφάνια αρμενίζουν στον ήλιο.
Ελπίζω σε έναν κόσμο καλύτερο, αμόλυντο,
δικαιότερο, δίχως πολέμους.
Μα να, αναφαίνεται το σκιάχτρο του πολέμου,
που κάθε τόσο αιμοχαρείς συνάνθρωποί μου προσκυνούν,
τρέφοντάς την κολασμένη αχορτασιά τους με την ανελέητη απληστία τους.
Λαχταρώντας να ντύσουν την απρέπεια της γύμνιας τους, με κορμιά νεκρών,
ξεδιψώντας την ατέρμονη δίψα τους για θάνατο.
Γι’ αυτό αγρυπνώ!
