Στο ποδόσφαιρο συνηθίζουμε να περιμένουμε μεγάλα παιχνίδια, χαρακτηρίζοντας ντέρμπι την όλη κατάσταση, ακόμα και αν οι ομάδες είναι εντελώς ντεφορμέ ή ξέρουμε πως οι προσδοκίες δεν είναι πάρα πολλές λόγω κατάστασης των δύο πλευρών.
Κάπως έτσι αναμέναμε και την επίσκεψη Μητσοτάκη στην περιοχή, με την ταυτόχρονη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας.
Ένας πρωθυπουργός δηλαδή που θα έρθει «εκτός έδρας», θα αναπτύξει το σχέδιο του για τη Δίκαιη Μετάβαση και θα προσπαθήσει να φύγει με το «διπλό» από τη Δυτική Μακεδονία.
Και από την άλλη μια τοπική κοινωνία, έτοιμη να του ρίξει άκυρο πριν περάσει τα Τέμπη, να τρομοκρατήσει τη συνοδεία του και να στείλει μήνυμα πως «από εδώ δεν περνάς».
Τελικά το ματσάκι αποδείχτηκε σούπα…
Ανούσια κατοχή μπάλας από την πλευρά του φιλοξενούμενου, ένα άκρως προστατευμένο περιβάλλον, διαιτητές που δεν είχαν διάθεση να «παίξουν έδρα» και από την άλλη ο γηπεδούχος που απλώς κατέβηκε στον αγώνα για να μην «τιμωρηθεί».
Διότι η τοπική κοινωνία όχι απλώς δεν διεκδίκησε τη νίκη, αλλά με ζόρι έδωσε τις φανέλες σε κάτι παλαίμαχους μόνο και μόνο για να καταγραφεί η συμμετοχή.
Ένα κακόγουστο 0-0, με τα κουλούρια Θεσσαλονίκης να είναι φυσικά πιο ενδιαφέροντα.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας ήταν εδώ για 5 ώρες και δεν κόμισε κάτι καινούργιο.
Ούτε κάτι ουσιαστικό πέραν των εντυπωσιακών φράσεων «είναι προσωπικό μου στοίχημα η Δυτική Μακεδονία» και «οφείλουμε να μην αποτύχουμε».
Σαν να κάνεις ντρίπλες στον εαυτό σου ένα πράγμα…
Ακόμα και το ξαφνικό σουτ για την Ακρινή δεν αιφνιδίασε. Πολλά μέτρα άουτ η μπάλα…
Όσο για τον γηπεδούχο τα είπαμε…
Κατέβηκε για μην τιμωρηθεί…
Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων πριν το ντέρμπι, όρκοι τιμής πως εδώ δεν περνάει κανείς, εδώ δεν χάνουμε κλπ, αλλά στο τερέν ούτε πάσα δεν άλλαζε η ομάδα.
Κάτι προσπάθειες για «μπούκες» στην περιοχή απλώς έμοιαζαν με παίκτες που βλέπουν τον τοίχο και πάνε ευθεία πάνω του…
Το βγάλαμε το μεροκάματο, ένα πράμα…
Μέχρι την επόμενη συνάντηση το προχθεσινό δε θα το θυμάται κανείς…
Ένα ματς για το οποίο όσοι πλήρωσαν εισιτήριο απλώς ζητάνε τα λεφτά τους πίσω και μετανιώνουν για το χαμένο τους χρόνο…
Ας πιούμε το καφεδάκι μας τώρα μέχρι την επόμενη φορά…
