Καινούργιο χρόνο κι ἂν τὸν λέν τ’ ὄνομα τὶ σημαίνει; Κάθε καινούργιος πιὸ παλιὸς κι ἐμεῖς πιὸ γερασμένοι!
Γεωργίου Δροσίνη «Σπίθες στὴ στάχτη σελ. 63»
Ἀγαπητοί μου.
Εὑρισκόμενοι σήμερα στὴν πρώτη ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους 2023 χρωστοῦμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας στὸν Κύριο γιὰ τὴν νέα πίστωσι χρόνου.
Καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ εὐλογήση ἡ ἐπιείκεια-καλοσύνη του τὸν νέο στέφανο τοῦ χρόνου ποὺ μᾶς δωρίζη ἡ ἀγάπη του. Βεβαίως λέγοντας τὰ ἀνωτέρω λόγια μας πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι κάθε καινούργιος χρόνος εἶναι πιὸ παλιὸς ἀπὸ τὸν προηγούμενο. Διότι μὲ κάθε καινούργιο προστίθεται κι ἄλλο ἔτος στὴ ζωή μας κι ἀσφαλῶς γινόμαστε γεροντότεροι ἀπὸ ὅ,τι ἤμασταν μὲ τὸν χρόνο ποὺ παρῆλθε.
Αὐτὸ δὲν ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς ἡλικιωμένους, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ γιὰ ἕνα νεογέννητο παιδάκι. Μὲ βεβαιότητα σαὐτὴν τὴν πραγματικότητα, αὐτὸ τονίζει καὶ τὸ δίστιχο τοῦ εὐλογημένου ποιητῆ τοῦ παρελθόντος τῆς πατρίδος μας Γεωργίου Δροσίνη.
Σὲ αὐτὸ τὸ ἀσταμάτητο κυνηγητὸ τοῦ χρόνου, νὰ κυνηγάει καὶ νὰ κυνηγιέται, ὁ ἄνθρωπος ζῆ ἕνα διαρκὲς ξεγέλασμα μὲ τὰ ἔργα ποὺ κάμνει.
Καὶ δυστυχῶς τὰ θεωρεῖ σπουδαῖα! Ἂς ποῦμε ἀπὸ τὸν ἀνισόρροπο τρελλοπόλεμο στὴν Οὐκρανία, μέχρι τὰ ἔργα ποὺ ἔγιναν ἐκεῖ στὴν Ἀνατολή, γιὰ νὰ γίνη τὸ Παγκόσμιο Κύπελλο. Αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ κόστισαν 6.500 ἀνθρώπινες ζωές! Ἡ δὲ πατρίδα μας ἔγινε «Παγκόσμιος Κυπελλοῦχος τοῦ περίγελου ποὺ κέρδισε» ἀπὸ τὸν δηλητηριώδη ὑπόνομο τῶν χρημάτων ποὺ ξεχύθηκε κι ἀκόμη τρέχει.
Δυστυχῶς πετύχαμε τὴν Παγκόσμια χλεύη!
Τελικὰ πετυχαίνει ὁ ἄνθρωπος ὅ,τι καταφέρνει κι ὁ σκύλος ποὺ κυνηγάει τὴν κομμένη οὐρά του. Δηλαδὴ δὲν τὴ φτάνει ποτέ!
Ἀγαπητοί μου.
Ἕνας ποὺ φιλοσόφισε ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μὲ τὴν σοφία, ποὺ τοῦ δόθηκε χάρισμα ἀπὸ τὸν Κύριο, εἶναι ὁ Ἐκκλησιαστὴς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Τὰ εἶδε ὅλα, τὰ ἀπόχτησε ὅλα καὶ τὰ γεύθηκε ὅλα.
Τὸ συμπέρασμα ποὺ κατέθεσε, εἶναι ὅτι τὰ πάντα εἶναι ματαιότης. Γράφει: «Διεύρυνα τὴ δραστηριότητά μου,
ἔκτισα παλάτια·
φύτευσα γιὰ μένα ἀμπελῶνες,
ἔφτιαξα κήπους καὶ περιβόλια
καὶ φύτευσα σαὐτὰ κάθε καρποφόρο δέντρο.
ἔκανα γιὰ μένα δεξαμενὲς μὲ νερά,
γιὰ νὰ ποτίζω ἀπ’ αὐτὲς περιβόλια δέντρων
ἀγόρασα δούλους καὶ δοῦλες,
ἀπέκτησα καὶ δούλους οἰκογενεῖς
ἀπέκτησα καὶ πολλὰ κοπάδια βοδιῶν καὶ προβάτων
περισσότερα ἀπ’ ὅλους τοὺς προγενεστέρους μου στὴν Ἰερουσαλήμ.
Μάζεψα γιὰ μένα ἀργύριο καὶ χρυσάφι
περιουσίες ὁλόκληρες βασιλιάδων καὶ χωρῶν.
ἔκανα γιὰ μένα τραγουδιστὰς καὶ τραγουδίστριες,
σερβιτόρους κρασιοῦ καὶ σερβιτόρες
κι ὅλα τὰ εὐχάριστα ποὺ κάνουν οἱ ἄνθρωποι
ἔκανα μεγάλα πράγματα καὶ μὲ τὸ παραπάνω,
πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς προγενεστέρους μου στὴν Ἰερουσαλήμ·
μὲ βοήθησε σαὐτὸ καὶ ἡ σοφία μου.
Ὅ,τι λαχτάρησαν τὰ μάτια μου
δὲν τοὺς τὸ στέρησα·
δὲν ἐμπόδισα τὴ λαχτάρα μου
ἀπὸ καμμία εὐφροσύνη,
ἡ καρδιά μου εὐφράνθηκε μὲ κάθε τὶ ποὺ ἔφτιαξα,
κι αὐτὸ ἦταν τὸ μοιράδι μου ἀπὸ κάθε κόπο μου.
ἔρριξα μιὰ ματιὰ σὲ ὅλα τὰ ἔργα μου
ὅσα ἔκαναν τὰ χέρια μου
καὶ γιὰ ὅσα κοπίασα νὰ τὰ φτιάξω·
καὶ νά! Τὰ πάντα ματαιότης καὶ ἀστάθμητη ἀπόφασι ἀνέμου·
[3]
ἐν τέλει σαὐτὴν τὴν ὑφήλιο δὲν ἀπομένει τίποτε…» (Ἐκκλησιαστὴς 2,4-11)
Ἀγαπητοί μου.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔζησε ὁ σοφὸς Σολομῶν ἀντιστοιχοῦν καὶ σὲ σημερινὲς λέξεις καὶ ἔργα. Καὶ τὰ σημερινά μας ἔργα μὲ ἄλλες λέξεις ὑπογραμμίζουν τὴν ἴδια ματαιότητα τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων. Ἦταν μεγάλα τότε, εἶναι μεγάλα καὶ σήμερα. Ἦταν μάταια τότε, εἶναι μάταια καὶ σήμερα! Τὰ πάντα ματαιότης!
Ὅμως ὅσο ἀλήθεια κι ἂν εἶναι ἡ διαπίστωσι τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος γιὰ τὴν ματαιότητα τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων πρέπει νὰ καταλήξουμε τὸνεὐχετήριο λόγο μας μὲ ἐλπίδα. «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ ἐλεῶν καὶ τρέφων ἡμᾶς ἐκ νεότητος ἡμῶν. Ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί…» (Μ. Ἀθανασίου ΕΠΕ 11,190). Ἂς ἔχουμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν Κύριο ποὺ μεριμνᾶ γιὰ τὰ πλάσματά του. Τὸ δὲ ἔλεός του νὰ σκέπη τὴν πατρίδα μας καὶ ὅλους τοὺς πονεμένους τῆς γῆς καὶ σὲ τοῦτο τὸ νέον ἔτος 2023.
Μετὰ ἑορτίων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
