Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, ως ύστατη απόδοση τιμής στους αδικοχαμένους προγόνους μας. Πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες στιγμές της Ιστορίας ολόκληρης της ανθρωπότητας. Με την Γενοκτονία των Ποντίων αφανίστηκε από τις πατρογονικές του εστίες ένα ζωηρό κομμάτι του ελληνισμού που πάλευε για την επιβίωσή του για περίπου 3000 χρόνια.
Ο όρος γενοκτονία ορίστηκε το 1945 από τον Αμερικανό καθηγητή Λέμκιν λίγο πριν την Δίκη της Νυρεμβέργης για να περιγράψει τις πρακτικές που χρησιμοποίησαν οι Ναζί για να εξοντώσουν τους Εβραίους. Έτσι, χρησιμοποιείται από τότε για να αποδώσει την προσπάθεια εξόντωσης και αφανισμού, με συστηματικό τρόπο μίας φυλής – πληθυσμιακής ομάδας από μία συγκεκριμένη περιοχή.
Ήταν λοιπόν 19 Μαΐου του 1919 όταν ο Μουσταφά Κεμάλ, αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα προκειμένου να ξεκινήσει την δεύτερη ιστορικά φάση της εξόντωσης των Ελλήνων της βόρειας Μικράς Ασίας.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναγνωρίστηκε επίσημα από την Ελληνική Πολιτεία (με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 1994), ως ημέρα Μνήμης και απόδοσης Τιμής για όλους εκείνους τους Έλληνες του Πόντου που υπήρξαν θύματα μιας απάνθρωπης Εθνοκάθαρσης από τους επελαύνοντες Τούρκους.
Η ελληνική πλευρά πρέπει να διεκδικήσει και να πετύχει τη διεθνή αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας, καθώς και να θέσει σε διεθνή διάλογο θέματα όπως η διεκδίκηση των περιουσιών των Ελλήνων του Πόντου οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι στην συνθήκη της Λοζάνης, όπως οι Έλληνες που προέρχονται από την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Το δικαίωμα στη μνήμη και στη διεκδίκηση της ιστορικής αλήθειας χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία, αποτελούν το μόνο δρόμο για να εξασφαλίσουμε το μέλλον του ελληνισμού.
Μιχάλης Παπαδόπουλος
