Θεοφάνης Μαλκίδης : ” Εκατό χρόνια μετά το ατιμώρητο έγκλημα: To ιστορικής σημασίας ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών με το οποίο αναγνωρίστηκε η Γενοκτονία των Ελλήνων”

Ήταν πραγματικά ξεχωριστή στιγμή για την παγκόσμια ακαδημαϊκή, επιστημονική και ερευνητική κοινότητα, για όλους εμάς που συμμετείχαμε και συμμετέχουμε στο διεθνή αγώνα αναγνώρισης, το ψήφισμα από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ) με το οποίο έγινε αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων και των Ελλήνων στο διάστημα 1914-1923. Το ψήφισμα έγινε δεκτό μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Ένωσης και συνέπεσε με τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης και Αξιοπρέπειας για τα Θύματα του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και της Πρόληψης αυτού του Εγκλήματος.

Το ψήφισμα το οποίο έλαβε το 83% των ψήφων, αναφέρεται στις πρακτικές του οθωμανικού κράτους ενάντια στους λαούς των Αρμενίων, Ασσυρίων (Χαλδαίων, Νεστοριανών, Σύριοι, Αραμαίοι, Ιακωβίτες, Ορθόδοξοι Σύριοι), Ελλήνων (Ποντίων, Θρακών, Ιώνων), που οδήγησαν στη Γενοκτονία εναντίον τους.

Το 1997 η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών είχε αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων και η μέχρι τώρα δραστηριότητα των μελών της Ένωσης, έδειξε ότι υπήρξαν και άλλες γενοκτονίες από το ίδιο καθεστώς. Οι Ασσύριοι και οι Έλληνες αντιμετώπισαν τις ίδιες μεθόδους εξόντωσής τους, όπως μαζικές εκτελέσεις, πορείες θανάτου, και λιμός.

Το μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών καθηγητής του πανεπιστημίου του Γεηλ Adam Jones σύνταξε το ψήφισμα και με πρωταγωνίστρια την Thea Halo, συγγραφέα του βιβλίου «Ούτε το όνομά μου», και σε συνεργασία με επιστήμονες από όλον τον κόσμο, το ψήφισμα έγινε δεκτό, καλώντας ταυτόχρονα την Τουρκία να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που διέπραξε.
Το ψήφισμα δηλώνει ότι «η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες».

Η συντριπτική υποστήριξη που δόθηκε στο ψήφισμα από την κορυφαία στον κόσμο οργάνωση μελέτης των Γενοκτονιών το 2007, έχει ήδη βοηθήσει στην ανάπτυξη της παγκόσμιας συνείδησης για τις γενοκτονίες των Ασσυρίων και των Ελλήνων και θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο, έτσι ώστε η σημερινή Τουρκία, η οποία αγνοεί ακόμη ή αρνείται εντελώς τις γενοκτονίες των χριστιανικών μειονοτήτων, να τις αναγνωρίσει.

Άλλωστε οι αναγνωρίσεις από τη Σουηδία, την Αρμενία, ομοσπονδιακά κοινοβούλια, πολιτείες και πόλεις, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, Αυστραλία, στηρίχθηκαν πάνω στο ψήφισμα αυτό. Είναι μία νίκη της αλήθειας και της μνήμης, έναντι των δυνάμεων της άρνησης, της υπονόμευσης, της ολιγωρίας, των στεφάνων στο δάσκαλο του Χίτλερ Κεμάλ.
Εκατό χρόνια μετά το ατιμώρητο έγκλημα , το αίτημα του Ελληνισμού είναι ένα : αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα !
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι του διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και τακτικό μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος είναι το ακόλουθο
“Ενώ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται γενικά ως η τελευταία φάση μιας γενοκτονίας, επειδή εξασφαλίζει ατιμωρησία στους υπαίτιους της γενοκτονίας και προετοιμάζει τον δρόμο για μελλοντικές γενοκτονίες.
Ενώ η γενοκτονία κατά των μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά την διάρκεια του Α´Παγκόσμιο Πόλεμο και αμέσως μετά συνήθως προσδιορίζεται ως γενοκτονία μόνο σε βάρος των Αρμενίων, με πλημμελή αναγνώριση της παρόμοιας σε έκταση γενοκτονίας κατά άλλων χριστιανικών μειονοτήτων.
Ας είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι τελική απόφανση της Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών είναι ότι η οθωμανική στρατιωτική επιχείρηση κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας ανάμεσα στο 1914 και το 1923 αποτέλεσε γενοκτονία κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας.
Και ας γίνει περισσότερο σαφές ότι η Ένωση καλεί την τουρκική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες σε βάρος αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μία επίσημη απολογία σχετικά με αυτές και να κάνει όλα τα πρέποντα και ουσιαστικά βήματα προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης (των θυμάτων)”.