Θα εμείνουν μέχρι τέλους; – Από τη στήλη ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (1/12)

Αρκετοί είναι μέχρι στιγμής οι Περιφερειακοί και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που δηλώνουν, οι περισσότεροι σε ιδιωτικές συζητήσεις και οι λιγότεροι με δημόσιες τοποθετήσεις τους, πως δεν σκοπεύουν να εκτεθούν και πάλι στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
***
Οι βασικοί λόγοι που επικαλούνται είναι η κόπωση, φυσιολογική και ανθρώπινη, η εκτίμηση τους πως ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους και πρόσφεραν όσα είχαν να προσφέρουν στα κοινά.
***
Το ότι μπορεί να έχουν… στραβώσει με τον επικεφαλής ή με κάποια άλλα στελέχη της παράταξης στην οποία ανήκουν, λίγοι το παραδέχονται και ας το υποψιάζονται όλοι.
***
Το φαινόμενο αυτό, γιατί περί φαινομένου πρόκειται, δεν είναι καινούργιο και πρωτοφανές.
***
Εμφανίζεται σε κάθε αυτοδιοικητική θητεία, κυρίως και ως επί το πλείστον, προς το τέλος της. Τότε, δηλαδή, που τα χρονικά περιθώρια έχουν αρχίσει να στενεύουν και οι όποιες φιλοδοξίες των αιρετών αυτών, θεμιτές και ανθρώπινες, είναι πολύ πιθανό να μείνουν όνειρα ανεκπλήρωτα.
***
Κάποιοι απ’ αυτούς το πάνε μέχρι τέλους, εμμένοντας στην απόφαση τους, ενώ άλλοι, οι περισσότεροι, τελικά πείθονται και ξανακατεβαίνουν.
***
Πώς πείθονται; Με κάποιες υποσχέσεις (σ. σ. που ορισμένες απ’ αυτές μπορεί να είναι ξαναζεσταμένες), με κάποιες συναισθηματικές πιέσεις (σ. σ. θα αφήσεις ξεκρέμαστη την παράταξη που τόσα έχει κάνει για σένα;) και με τον απαραίτητο εκφοβισμό (σ. σ. θέλεις να δεις Περιφερειάρχη/ Δήμαρχο τον επικεφαλής απ’ τους άλλους;).
***
Μεταξύ μας, πάντως, δεν θέλει και μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί κάποιος που έχει μπει για καλά μέσα του το μικρόβιο της πολιτικής. Είναι από εκείνα τα μικρόβια για τα οποία δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα αποτελεσματικό αντιβιοτικό…