Τα πέντε στάδια του πένθους ή αλλιώς μιας εκλογικής ήττας!
Πολλοί θυμώνουν και κρίνουν αρνητικά τη στάση και τις δηλώσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα και πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ μετά την, κακά τα ψέματα, ευρύτατη και οδυνηρή ήττα στις εκλογές της Κυριακής 21 Μαΐου.
Εμείς την κρίνουμε ως ανθρώπινη αντίδραση και για να την ερμηνεύσουμε καταφεύγουμε στη βοήθεια της ψυχολογίας, η οποία έχει ορίσει τα πέντε στάδια του πένθους.
Γιατί καταφύγαμε σ’ αυτά; Απλούστατα, επειδή μια εκλογική ήττα, σε κάθε περίπτωση, προκαλεί θλίψη, απογοήτευση, αλλά και πένθος, ειδικά σ’ ένα κόμμα που ήλπιζε στη νίκη και την επάνοδο του στην εξουσία.
***
Τα στάδια, λοιπόν, αυτά είναι (σ. σ. με τη σειρά που τα έχουν ορίσει οι ψυχολόγοι) η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη, η αποδοχή.
***
Δεν έχουμε τις απαραίτητες επιστημονικές γνώσεις ούτε μπορούμε να αξιολογήσουμε αν και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ τηρείται επακριβώς αυτή η σειρά.
***
Υποθέτουμε όμως πως το να περάσει κάποιος ή κάποιοι απ’ αυτά τα πέντε στάδια, οδηγεί τελικά σε κάποια λύτρωση που είναι καλή πρώτα για τον ίδιο ή τους ίδιους, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδρομή.
Το «αμάρτημα» του αρχηγού και ο «ρομαντικός και συναισθηματικός τρόπος» με τον οποίο πάλευε…
Πρόσκληση σε όλους τους συντρόφους του να στηρίξουν αυτές τις δύσκολες ώρες τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα απευθύνει ο πρώην Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ κ. Γιώργος Αδαμίδης με ανάρτηση του στο προσωπικό του προφίλ στο facebook.
***
Αφού περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τον αγώνα του αρχηγού και το… αμάρτημα του, λέγοντας ότι «…Το αμάρτημα του αρχηγού του [ΣΥΡΙΖΑ] ήταν ότι έβλεπε την πάλη στην πολιτική κονίστρα με έναν ρομαντικό και συναισθηματικό τρόπο την ώρα που πάλευε καθημερινά με αγέλες λύκων.» τονίζει πως «Αυτή τη στιγμή όμως χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά πρέπει να λειτουργήσουν μέσα στις επόμενες 4 εβδομάδες και να συσπειρωθούμε γύρω από τον Αλέξη τον Τσίπρα πριν να είναι αργά.»
***
Δυστυχώς ο κ. Αδαμίδης δεν μας δίνει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον «ρομαντικό και συναισθηματικό τρόπο» με τον οποίο πάλευε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θα είχε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και θα βοηθούσε και μας τους αδαείς περί τα πολιτικά να κατανοήσουμε και ίσως να εκτιμήσουμε αυτό τον πρωτότυπο όντως αλλά και σπάνιο τρόπο για να δώσει κανείς έναν πολιτικό αγώνα.
Η μόνη εικασία που μπορούμε να κάνουμε είναι πως το επίθετο «ρομαντικός» επελέγη επειδή ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε σε πολλές ομιλίες του να κρατάει κόκκινα λουλούδια στο χέρι (γαρύφαλλα;), κίνηση που σίγουρα δείχνει ρομαντισμό.
***
Βέβαια δεν διευκρινίζει ακόμα ο κ. Αδαμίδης και ποιοι αποτελούσαν τις «αγέλες των λύκων». Να εννοεί άραγε μόνο τις γαλάζιες ή να συμπεριλαμβάνει σ’ αυτές και τις πράσινες, με δεδομένο πως ήδη ο αρχηγός έχει ρίξει το βάρος της ήττας στο ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής;
Μπορεί μια μέρα να μάθουμε περισσότερα και να μας λυθούν όλες οι απορίες…
Άνθρωποι, άνθρωποι…
«Άνθρωποι, άνθρωποι! Αιμοχαρείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι!
Προς τι το μίσος, προς τι ο αλληλοσπαραγμός!»
Την ατάκα αυτή που έμεινε στην ιστορία, έλεγε ο αείμνηστος ηθοποιός Χρήστος Τσαγανέας στην ταινία του Αλέκου Σακελάριου «Οι Γερμανοί ξανάρχονται».
***
Τη θυμηθήκαμε διαβάζοντας τις τελευταίες ώρες κάποια απ’ τα πολλά που έχουν γραφεί στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα προκειμένου να σχολιάσουν το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής.
***
Σχόλια που δεν κρίνουν απλώς, αλλά προσβάλουν, υποτιμάνε, βρίζουν, χλευάζουν, μειώνουν όσους έκαναν κάποιες συγκεκριμένες επιλογές και διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα της κάλπης.
Σχόλια που δεν στρέφονται εναντίον μιας πλευράς αλλά περισσότερων.
***
Δυστυχώς δεν είναι κάτι πρωτοφανές, υπήρχε σε μεγαλύτερη ένταση και έκταση προεκλογικά, αλλά ατυχώς δεν κόπασε, δημιουργώντας τελικά ένα κλίμα τοξικότητας που δεν βοηθάει κανένα.
Ένα κλίμα που, θέλουμε να πιστεύουμε, δεν υπήρχε προεκλογικά στην πραγματική κοινωνία, όπως δεν υπάρχει και τώρα, όπου οι πολλοί, ανεξάρτητα με το πού ανήκουν, τι πιστεύουν και τι ψήφισαν, σχολιάζουν, κρίνουν το αποτέλεσμα αλλά χωρίς να οδηγούνται σε ακρότητες.
Κι αυτή είναι μια δημοκρατική κατάκτηση που δεν μπορεί να ισχύει μόνο όταν ακούμε αυτά που θέλουμε και έχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε.
***
Τελικά, η δια ζώσης επαφή μάλλον βοηθάει περισσότερο στον κατευνασμό των παθών και τη συνεννόηση, σε αντίθεση με τις ψηφιακές- εικονικές επαφές που μπορεί να ξεκινήσουν έναν πόλεμο από το τίποτα και για το τίποτα.
