*Δικηγόρου/www.argiriadis.gr
Η Παραβολή του Απολωλότος Προβάτου είναι μια από τις παραβολές του Ιησού. Αναφέρεται σε έναν ποιμένα που εγκαταλείπει το κοπάδι του, αποτελούμενο από ενενήντα εννέα πρόβατα, για να βρει αυτό που έχει χαθεί. Αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας για τη λύτρωση και συγχώρηση που αφηγείται ο Ιησούς, απαντώντας στις κατηγορίες που του εξαπολύουν οι Φαρισαίοι ότι συναναστρέφεται με αμαρτωλούς.
Στην πεζή ελληνική πραγματικότητα, μετράμε χαμένα εκατομμύρια ευρώ κοινοτικών κονδυλίων σε εξαφανισμένους ή ανύπαρκτους αγρότες και κτηνοτρόφους. Σε εκτάσεις που ουδόλως συνάδουν με την «τεχνική λύση» (πατέντα όχι μόνον ελληνική, αλλά και των ευρωπαίων που αποφάσισαν – όλως παραδόξως – να επιδοτούν εκτάσεις και όχι την παραγωγή) και «εντοπίζονται» από ενδιάμεσες εταιρίες που προάγουν το «θεάρεστο έργο» των επιδοτήσεων, πάντα με γνώση, έγκριση και αντίστοιχο όφελος της πολιτικής ηγεσίας.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποτελεί τα «Τέμπη του πρωτογενούς τομέα». Η κυβέρνηση παραμένει πιστή στην ίδια μανιέρα. Δεν εμφανίστηκε πρόθυμη να υποβοηθήσει το έργο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ενώ την ίδια στιγμή δείχνει να επιθυμεί το «μπάζωμα» της υπόθεσης. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η σπουδή της κατάργησης του ΟΠΕΚΕΠΕ. Να μην υπάρχει φορέας να λογοδοτεί. Να μην υπάρχουν υπηρεσίες να δίνουν εγκαίρως τα απαραίτητα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Όλοι θα δηλώνουν ανεύθυνοι και αναρμόδιοι, καθώς θα έχουν μεταταγεί σε άλλες υπηρεσίες. Και η υπόθεση κάποια στιγμή θα ξεχαστεί…
Αλήθεια, σε ποια αρχή του δημόσιου management υπακούει η κατάργηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, εάν όσα αμέσως ανωτέρω παρατηρούμε θεωρούνται υπερβολικά; Εάν το πρόβλημα είναι οι «διεφθαρμένοι υπάλληλοι», συλλήβδην, του ΟΠΕΚΕΠΕ, η μεταφορά τους στην ΑΑΔΕ ή σε άλλες υπηρεσίες τι εξυπηρετεί; Να … «διαχυθεί» η διαφθορά; Εάν το πρόβλημα είναι οι διαδικασίες που ακολουθούνται γιατί δεν αλλάζουν τις διαδικασίες; Γιατί θα είναι διαφορετικά τα πράγματα εάν ακολουθούν τις ίδιες διαδικασίες στην ΑΑΔΕ; Εάν, τέλος, το πρόβλημα ήταν η διαλειτουργικότητα και επικοινωνία μεταξύ των δύο φορέων τότε γιατί δεν έδιναν έμφαση σε αυτό; Στην εποχής της τεχνητής νοημοσύνης, ποια η δυσκολία να επικοινωνούν ψηφιακά δύο φορείς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον;
Σε τελική ανάλυση, τίνι τρόπο υποστηρίζουμε τα δημόσια οικονομικά της χώρας όταν θα μείνουμε – για μεγάλο διάστημα – χωρίς πιστοποιημένο φορέα διαχείρισης των κοινοτικών πόρων; Είναι προφανές ότι για τα επόμενα χρόνια θα πληρώνει πρώτα το κράτος από τον κρατικό προϋπολογισμό και στη συνέχεια θα ζητεί την κοινοτική χρηματοδότηση, ενώ ταυτόχρονα θα κληθούμε όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες να πληρώσουμε τη ζημία των «αμαρτωλών ΑΦΜ». Ωστόσο, η ανωτέρω διαδικασία σημαίνει λιγότερα χρήματα στην αγορά, διοχέτευση αλλαχού κρατικών πόρων, επαύξηση του χρόνου αποπληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου σε ιδιώτες.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι αναζητεί το δικό της δρόμο προς τη λύτρωση. Αφήνει την κεντρική στόχευση για βελτίωση των δημοσίων οικονομικών (τα 99 πρόβατα της παραβολής) για να αναζητήσει την απολεσθείσα έξωθεν καλή μαρτυρία της. Τη χαμένη ηθική της (το ένα πρόβατο της παραβολής). Το μόνο βέβαιο, όμως, είναι ότι η μόνη απωλολή πρέπει να θεωρείται η …κοινή λογική.
