Αναστάσιος Φούντογλου, Νεφρολόγος- Πολιτικός Επιστήμονας, MD, MSc
Το ξέραμε πως κάθε είδους κρίση αποκαλύπτει και ξεμπροστιάζει. Πως οι πολιτικές ηγεσίες κρίνονται και αξιολογούνται σε περιόδους διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων και πως τα «business as usual» των αιρετών καθίστανται τραγέλαφοι σαν εκτεθούν στο φως το αληθινό της πραγματικής πολιτικής. Αυτό που δεν ξέραμε όμως και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, ίσως και από εκείνη την ελπίδα πως «δεν μπορεί θα έχουνε βάλει κάποιοι μυαλό, δεν γίνεται να είναι τόσο λίγοι», ήταν η έκταση της γύμνιας των πολιτικών μας εκπροσώπων σε μια περιοχή, μάλιστα, που καλείται τα τελευταία χρόνια να διαχειριστεί δυο μείζονες έκτακτες καταστάσεις με σαφή χαρακτηριστικά κρίσης: αυτή της μεταλιγνιτικής μετάβασης και της δραματικής αλλαγής του οικονομικού παραδείγματος της περιοχής μας και εκείνη της πανδημικής κρίσης.
Σε μια περιφέρεια με ένα «ατάκτως ερριμμένο» σύστημα υγείας, απότοκος πολιτικάντικων επιλογών, πελατειακών διευθετήσεων και ανούσιων τοπικισμών, που εντέχνως καλλιεργούν και συντηρούν επαγγελματίες «ανεπρόκοποι» ένθεν και ένθεν για το ίδιον όφελος της πολιτικής τους ύπαρξης με κάθε κόστος, υπήρχε το περιθώριο ανάληψης πρωτοβουλιών προκειμένου το σύστημα, έστω και στα μαύρα του τα χάλια, να αποκτήσει στοιχειώδη συνοχή και έναν ελάχιστο βαθμό αποτελεσματικότητας. Να οργανωθούν υγειονομικές γραμμές πρώτης και δεύτερης γραμμής, να γίνει ανακατανομή του ανθρώπινου δυναμικού, να διαμορφωθεί σαφές πλαίσιο συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, να δοθούν συγκεκριμένα κίνητρα σε συγκεκριμένες ειδικότητες προκειμένου να στελεχωθούν καίριες θέσεις του συστήματος υγείας, να δημιουργηθεί ένας έκτακτος μηχανισμός κρίσης από ανθρώπους εγνωσμένης αξίας . Κυρίως όμως να παρθούν σοβαρές αποφάσεις ως προς την οργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το ανάχωμα της πανδημίας. Όχι φυσικά μέσα από την αγορά μηχανημάτων μοριακού ελέγχου ή την τυφλή και δίχως κανένα επιδημιολογικό ενδιαφέρον διεξαγωγή Rapid Test σε πλατείες και «παιδικές χαρές» αλλά μέσα από την ενεργοποίηση όλου του φάσματος των υπηρεσιών που μια οργανωμένη ΠΦΥ αναλαμβάνει να παρέχει στους πολίτες της: πρόληψη, αγωγή και προαγωγή της υγείας. Άγνωστες λέξεις για τους μύστες των κήπων, των λουλουδιών, των ποδηλατόδρομων και της ασφάλτου. Γιατί προαγωγή υγείας σημαίνει πάνω από όλα εκπαίδευση του πληθυσμού. Να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους και να τους αμολήσεις σπίτι-σπίτι, γειτονιά- γειτονιά προκειμένου με κατανοητό τρόπο να ενημερώσουν, να μιλήσουν, να εξηγήσουν. Και παράλληλα να δημιουργήσεις ομάδες ιχνηλάτισης, να συστηματοποιήσεις τους μαζικούς ελέγχους με επιστημονικά κριτήρια και έμφαση στους πληθυσμούς αυξημένου κινδύνου, να ενεργοποιήσεις τις σχολικές κοινότητες μέσα από την προώθηση προγραμμάτων αγωγής της υγείας, να οργανώσεις έκτακτες δομές διαχείρισης και κατ΄ οίκον παρακολούθησης των ασθενών με covid λοίμωξη και γενικώς να φέρεις τα πάνω κάτω στο υγειονομικό σύστημα της περιοχής σου.
Και αντί για όλα αυτά; Το αστείο επιχείρημα που άκουσα προχθές πως «ο κύριος Περιφερειάρχης τί άλλο θέλετε να κάνει; Τόσα μηχανήματα σας πήρε από το ΕΣΠΑ!!!!» Ο τραγέλαφος της πολιτικής και διοικητικής μας ψωροκώσταινας! Και τα αποτελέσματα του τραγέλαφου; Ρημαγμένες δομές, ανθρώπινο δυναμικό στα όρια της εξουθένωσης, ατελείωτες ουρές έξω από τον τοπικό ΕΟΔΥ μέσα σε ένα στενό της πόλης, τα ίδια και τα ίδια μαγαζάκια εντός των νοσοκομείων, διευθυντάδες σε σύνταξη που επιμένουν να παρέχουν ακόμα τις υπηρεσίες τους (γιατί άραγε; Θα τα πούμε εν καιρώ) δημιουργώντας προσκόμματα στην ένταξη νέων γιατρών στο σύστημα υγείας (γιατί άραγε; Θα τα πούμε εν καιρώ), εθιμοτυπικές επισκέψεις, απουσία ηγεσίας, σκορποχώρι!
Σε μια περιοχή, επίσης, που βιώνει έντονα τους κραδασμούς της μεταλιγνιτικής μετάβασης η απάντηση της εγχώριας πολιτικής μας τάξης ήταν κάτι αστείοι διορισμοί σε θέσεις δίχως κανένα περιεχόμενο, κάτι βαρύγδουποι τίτλοι αντιπεριφερειών και επιτροπών και στο τέλος ένα «ξενόφερτο» σχέδιο Μουσουρούλη που συντάχτηκε στο πόδι από τους Αθηναίους ελλείψει σοβαρών προτάσεων από τους εδώ βαρβάρους. «Τί θέλετε;» μας ρώτησαν και εμείς χώσαμε στο σχέδιο τον κάθε καημό του κάθε πικραμένου και ότι μας έλεγε κατά καιρούς ο κύριος Λολοστεφανής, διακεκριμένος πολιτικός και πνευματικός άνθρωπος του τόπου. Ντουβάρια, ντουβάρια, ντουβάρια και κάτι επίπεδα καθρεφτάκια για να καθρεφτίζονται τα ντουβάρια και να αυτοθαυμάζονται! Και κοντά σε αυτά ποδηλατόδρομοι, κηπάκοι, κοτούλες, επιδόματα τηλεθέρμανσης, οικογενειακές καταστάσεις διοίκησης, φαιδρά παρασκήνια για την κατάληψη θέσεων και αξιωμάτων και αποθεωτικά «αρθράκια» για τους νυν και μελλοντικούς ποιητές Φανφάρες που ετοιμάζονται σε γλοιώδεις συνάξεις φίλων και κολλητών να απαγγείλουν ξανά τα ποιητικά τους αριστουργήματα:
Ο σκοταδόψυχος! Φαρμάκι έχω στην ψυχή, φέρνει μαυρίλα θολερή στα στήθια μου! Νύχτα αξημέρωτη ξανά με το πιοτό της με κερνά εβίβα μου! Σκοτάδι πίνω για πιοτό πω πω πω πω πω πω πω , ντέφι της λύσσας μου κρατώ πω πω πω πω πω πω πω και το μυαλό μου είναι θολό πω πω πω πω πω πω πω! Κοκορίκο! Και το μυαλό σας είναι θολό και το δικό μας πιο λειψό , μας εθολώσαν τα λεφτά και τα ρουσφέτια τα καλά, γειά σου φανφάρα φαφλατά!
Μιας και μας επισκέπτεται λοιπόν αυτές τις μέρες και ο Πρωθυπουργός ας κάνει το εξής απλό. Ας τους μαζέψει όλους αυτούς τους μεγαλόσχημους και φρεσκομπολιασμένους αυτοδιοικητικούς, μετά τα τραπεζώματα, τις χαιρετούρες και τα stories, και ας τους ρωτήσει το εξής απλό: «αν ήσασταν για μια μέρα Πρωθυπουργοί τί θα κάνατε για την Δυτική Μακεδονία»; Να σας πούμε εμείς κύριε Πρωθυπουργέ τί θα κάνανε! Τον κούκο μπούφο. Και επίσης να σας πούμε και τί θα κάνουνε και κάποιοι από αυτούς που ετοιμάζονται να βάλουνε κοστούμι ή ταγιέρ βουλευτή, περιφερειάρχη ή δημάρχου, μιας και όπως διαρρέουνε δεξιά και αριστερά «έχουνε μιλήσει με Πειραιώς και κλείδωσε η δουλειά». Μα φυσικά τον μπούφο κούκο! Έχει βλέπετε και η αντίστροφη πορεία την χάρη της. Σου δίνει την ευκαιρία να εμπεδώσεις την βλακεία που έκανες και….να την ξανακάνεις!!!
YΓ. Χθες σε ολόκληρο το σύστημα υγείας της Δυτικής Μακεδονίας δεν εφημέρευε ουρολόγος. Κοινώς αν κάποιος από εμάς είχε ένα οξύ ουρολογικό πρόβλημα, ας πούμε που χου έναν πυόνεφρο και κινδύνευε να πεθάνει, το «σύστημα υγείας» της περιοχής μας – με τα πέντε νοσοκομεία παρακαλώ – θα έπρεπε να είναι στα τηλέφωνα με τα μεγάλα αστικά κέντρα των Ιωαννίνων και της Θεσσαλονίκης προκειμένου να βρει ουρολογική κλινική για να τον διακομίσει. Κοινώς φάτε κοτούλες, βάλτε κηπάκους, αγοράστε μηχανήματα και εξοπλισμό για να παίζει μαζί τους ο φούφουτος που δεν εφημερεύει, κάντε και καμιά ποδηλατάδα σε κανέναν ποδηλατόδρομο και αν σας τύχει κάτι παρόμοιο κράξτε μετά από τα φουμπου και τα ινσταγκραμ. Εξάλλου ένα story η ζωή μας, μην είμεθα και πλεονέκτες……
