Ήταν οι πρώτες μεταπολεμικές δημόσιες κατασκηνώσεις, αν θυμόμαστε καλά, στην περιοχή | ας που οργανώθηκαν από την στοιχειώδη εκπαίδευση, για τα παιδιά των δημοτικών σχολείων Εορδαίας. με μεγάλη συμμετοχή των μικρών μαθητών μας.
Ο βασικός στόχος των κατασκηνώσεων αυτών ήταν, τόσο, ψυχαγωγικός , όσο και εκπαιδευτικός, δεδομένου ότι, κατά τη διάρκεια του πολέμου 1940-1949, οι εθνικές ανάγκες δημιούργησαν με γάλα κενά στην όλη εκπαίδευση, τόσο, σε έμψυχο διδακτικό προσωπικό, όσο και σε έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας και όχι μόνο…
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, ναι και υποχρεούμαστε να εξάρουμε, την αγάπη και το ενδιαφέρον ν δασκάλων της εποχής, που στο ψυχικό τους λεξικό δεν υπήρχαν οι λέξεις, άδεια, Σαββατοκύριακο, προκαθορισμένο (οράριο εργασίας, ή. ότι άλλο είχε σχέση με την προσωπική τους ευδαιμονία. παρά μόνο, το καθήκον και οι υποχρεώσεις προς τη νεολαία μας.
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται ο καθένας τους, εμείς οι μαθητές τους, τους ΕΥΓΝΩΜΟΝOΥΜΕ από Καρδίας.
Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε, πως και σήμερα δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που εμφορούνται από τα ίδια ένστικτα και τις ίδιες αρχές, όμως, το άνοιγμα της φολίδας δεν είναι . . συγκρίσιμο. Ετσι, οι καλοί μας μικροί φίλοι, γειτονόπουλα της περιοχής Κυδώνα. κάθονται στα σκαλοπάτια του εστιατορίου-εντευκτηρίου, περιμένοντας. προφανώς, το σύνθημα για το φαγητό ή το…. εντευκτήριο .
Στη φώτο μας , ΣΕΙΡΑ 1η από αριστερά: Ο Τάκος Στελάκης και ο Γάκης Κωστάκης.
ΣΕΙΡΑ 2η, από αριστερά: Ο Σμυρλής Δημητράκης, ο Αλεξανδρίδης Μεταξάς, ο Μαλακάκης Σαραντάκος (Μπουλούκος) και ο Δαλαμάρας Γιωργάκης.
