Ως έκφραση, συνηθίζεται και την ακούμε ή τη διαβάζουμε συχνά, ειδικά το τελευταίο διάστημα καθώς πλησιάζουμε προς τις εκλογές, από όσους θέλουν να πολιτευτούν. «Θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση του κόμματος».
***
Φαντάζεστε, όμως, κάποια στιγμή το κόμμα να τους πει «αφού θέτεις εαυτόν στη διάθεση μου, δεν σε χρίζω υποψήφιο βουλευτή, λόγω πληθώρας (καλύτερων) προσφορών, αλλά σου αναθέτω κάποια ή κάποιες άλλες δουλειές που πρέπει να γίνουν και χρειάζονται κόπο και χρόνο»;
***
Τι γίνεται τότε; Υπάρχουν τρεις εκδοχές.
***
Επικαλούνται την γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και εκείνα που γίνονται αλλά δεν λέγονται», ακόμα και στην πιο απλή της εκδοχή «καλά είπαμε… μια χαζομάρα και εσείς το πήρατε τοις μετρητοίς…», και αποσύρουν την… διαθεσιμότητα.
***
Διαπιστώνουν, πλήρη και βαθύτατη διαφωνία, με τον τρόπο που το κόμμα πορεύεται, έχοντας παρεκκλίνει από τις βασικές αρχές και ιδέες του, και γι’ αυτό οι εν δυνάμει, αλλά μηδέποτε, υποψήφιοι, διαχωρίζουν την θέσης του και πάνε για άλλη γη, για άλλα μέρη (σ.σ. δηλαδή, σε άλλο κόμμα, κατά προτίμηση μικρότερο, το οποίο θα τους υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες και θα τους χρίσει αμέσως υποψήφιους, λόγω αξίας πάντα και όχι γιατί τόσον καιρό πάσχιζε να βρει υποψήφιους και δεν έβρισκε).
***
Αποφασίζουν να ιδιωτεύσουν και να αφηγούνται στην ομήγυρη του καφενείου τις προτάσεις, τα προγράμματα που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν και τα πόσα πολλά που είχαν να προσφέρουν, αλλά, δυστυχώς, δεν θα το κάνουν ποτέ, με αποτέλεσμα να μην χάσουν αυτοί, αλλά η πατρίδα, καθώς τους έφαγαν τα κυκλώματα και η… οικογενειοκρατία (σ. σ. αυτήν πάει παντού και ταιριάζει σε κάθε κόμμα).
