Με την επίγευση (για μία ακόμα φορά) της πρόθεσης των ΜΚΟ να βάλουν το δικό τους στίγμα/φιλοσοφία στη χάραξη της πολιτικής της χώρας, μείναμε μετά το πέρας παρακολούθησης των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του ΙΕΝΕ με θέμα «Ενέργεια & Ανάπτυξη».
Ενός Συνεδρίου όπου φάνηκε ξεκάθαρα -τόσο από τις εισηγήσεις των ¨προσεκτικά¨ επιλεγμένων ομιλητών όσο και από τους χορηγούς της εκδήλωσης- ότι στόχος είναι ο ¨καθαρός¨ προσανατολισμός του ΙΕΝΕ, μίας οργάνωσης δηλαδή που δύναται να δημιουργεί σημαντικά γεγονότα στα οποία όμως οι παίκτες (γύρω από αυτά), είναι ανταγωνιστές και αντίπαλοι του εγχώριου καυσίμου μας.
Εάν το συνέδριο του ΙΕΝΕ δεν ήταν ο απόλυτος ύμνος στο Φυσικό Αέριο τότε τι ήταν;
Εάν το συνέδριο του ΙΕΝΕ δεν ήταν καθόλου ΑΠΕξαρτημένο από την πράσινη ανάπτυξη αλλά σχεδόν αποκλειστικός ταγός αυτής, τότε τι ήταν;
Ξενίζει πραγματικά το γεγονός για τα πως ένα συνέδριο στο οποίο τα θέματά του έχουν να κάνουν με την Ενέργεια και την Ανάπτυξη δεν ακούστηκε σχεδόν τίποτα για το εγχώριο καύσιμο, τον εθνικό μας πλούτο τον λιγνίτη. Δεν ακούστηκε δηλαδή σχεδόν τίποτα για το καύσιμο που κατεξοχήν (μακροπρόθεσμα και άκρως αποτελεσματικά) μπορεί να εγγυηθεί Ασφάλεια – Ανάπτυξη- Υπεραξία-Εργασία-Οικονομική σταθερότητα. Αυτά εξασφαλίζει εδώ και πάνω από 60 χρόνια και αυτά μπορεί (ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ) να εξασφαλίζει στο παρόν αλλά και στο απώτερο μέλλον. Η μοναδική αναφορά στον λιγνίτη έγινε από τον κ. Βασιλάκο, Πρόεδρο της ΡΑΕ, όταν στο πλαίσιο της εισήγησής του ενημέρωσε ότι είναι έτοιμο το σχέδιο για τις δημοπρασίες λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας (ΝΟΜΕ), σχεδιασμός που για τη ΔΕΗ θα σημαίνει επιπτώσεις ακόμα χειρότερες από αυτές που θα φέρει (αν ποτέ υλοποιηθεί) το σχέδιο «Μικρή ΔΕΗ».
Κανένας δε διαφωνεί (πόσο μάλλον ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ) με την λογική της υλοποίησης του πρότζεκτ για την εκμετάλλευση των εγχώριων υδρογονανρθώκων που αυτή τη στιγμή αποτελούν μέρος ενός μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού για την ενέργεια. Η έρευνα και η διερεύνηση μέσων και πρακτικών που μπορούν να συντελέσουν στην εξέλιξη, όχι απλά χρειάζονται αλλά επιβάλλονται. Η αναφορά δε στον ΤΑΠ και στον αγωγό Ελλάδας-Βαλτικής έχει προφανώς αναπτυξιακά χαρακτηριστικά στο μέτρο που η χώρα μας είναι ενεργειακός κόμβος για την Ευρώπη, αφού οι χώρες προέλευσης του Φυσικού Αερίου είναι εκτός Ευρώπης.
Μέχρι όμως να φθάσουμε εκεί έχουμε ήδη στα χέρια μας τον λιγνίτη που μπορεί να εξασφαλίσει ενεργειακή αυτάρκεια, να διασφαλίσει την ισορροπία και συνεπώς αυτό που απαιτείται είναι η εφαρμογή ενός σχεδιασμού για την πλήρη αξιοποίησή του. Είναι μάλλον ¨ακαταλαβίστικο¨ το να θέλεις να αφήσεις το σίγουρο και να στρέφεσαι –άρον άρον- σε άλλα πεδία που βρίσκονται ακόμα σε πρώιμο στάδιο είναι άδικο (αν μη τι άλλο), την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται σε ήδη δεινή οικονομική θέση, να επιβαρύνεται περαιτέρω από τέτοιους σχεδιασμούς.
Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ επέμενε και επιμένει (ειδικά σε τούτη την κρίσιμη χρονική στιγμή) στην διατήρηση του λιγνίτη ως εθνικού καυσίμου και στην πλήρη αξιοποίησή του. Όλα τα άλλα που ακούγονται κατά κόρον περί του πόσο αυτά που σχεδιάζονται έχουν στόχο να ωφεληθούν οι καταναλωτές, έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι ανυπόστατα και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν οι τιμές ρεύματος που σε επίπεδο Ευρώπης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
