Με θέρμη υποδέχθηκαν οι Μικρασιάτες και το θεατρόφιλο κοινό της Πτολεμαΐδας το νέο βιβλίο, μυθιστόρημα, της Πτολεμαΐδιώτισσας Βασιλικής Στεργίου με τίτλο «Η ζωή οκτώ φορές», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδη» και παρουσιάστηκε το βράδυ της Πέμπτης στη στέγη των Μικρασιατών της Πτολεμαΐδας με τη συμμετοχή του βιβλιοπωλείου “Λέκτωρ”.
Τη συγγραφέα καλωσόρισε ο πρόεδρος των Μικρασιατών, Θεοδόσης Καδόγλου, εκφράζοντας τη χαρά του που ο σύλλογος παρουσιάζει το μυθιστόρημά της κ. Στεργίου η οποία είναι μέλος του Μικρασιατικού Συλλόγου, το οποίο αναφέρεται στη γενέτειρά της την Πτολεμαΐδα, στον ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού και τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που βρήκαν καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα.
Παρουσιάζοντας το πρώτο μυθιστόρημα της Βασιλικής Στεργίου ο Κοινωνιολόγος και διευθυντής της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Εορδαίας, Δημήτρης Λιακάκος, ανέφερε ότι πριν από είκοσι χρόνια, η Βασιλική Στεργίου με τις ποιητικές της συλλογές αλλά και άρθρα της στον τοπικό τύπο «μάς είχε προϊδεάσει για το τί θα οδηγούσε τη γραφή της στη συνέχεια. Ανώριμο τότε αλλά φλέγον. Τότε ήταν ένα μοιρολόι που δεν είχε τραγουδηθεί. Από προσωπικές συζητήσεις που είχα μαζί της, ήξερα πόσο απαιτητική ήταν η ίδια από την γραφή της, πόσες φορές, κάθε γραμμένη φράση γινόταν “εκδοχή της τελικής”… Όφειλε όμως να επιλέξει τη “φυγή προς τα εμπρός”, να κερδίσει απόσταση από τα γεγονότα και να κάνει τις τελικές της επιλογές.»
Έλειπαν τότε, σημείωσε, «οι εικόνες που δεν είχαν ζωγραφιστεί, τα χρώματα που θα απέδιδαν την κλίμακα της θλίψης, της απορίας και της οργής για κάθε θάνατο προσφιλούς προσώπου, της αγωνίας ότι οι αγαπημένοι λιγοστεύουν απροειδοποίητα, του ξαφνιάσματος της αναχώρησής τους από τη ζωή χωρίς δικαίωμα ένστασης και η αδυσώπητη μάχη με την παρουσία των απουσιών αγαπημένων προσώπων… Εν παρόδω, ας μου επιτραπεί να αναφέρω ότι η Β.Σ. δουλεύει επίσης επώδυνα το χρωστήρα, με σχετικά έργα ζωγραφικής που εμείς, εδώ, δεν έχουμε δει… Να μας τα γνωρίσει…»
Για τη συγγραφέα, πρόσθεσε ο ομιλητής, ήταν ένα μακρύ, ατελείωτο τούνελ. Επτά συνεχόμενοι θάνατοι. Κορφολογήθηκαν κλαδιά από τον κορμό της που έκαναν χρόνια να μεγαλώσουν, τα πιο πολλά στον ανθό. Με μικρές χρονικές αποστάσεις, ο Θάνατος, ακολουθούσε κατά πόδα τη Β.Σ. απαγορεύοντάς της να χρωματίσει τα νιάτα της με τη χαρά της ζωής.
Ο κ. Λιακάκος τόνισε πως με το βιβλίο αυτό – που όταν εκδόθηκε ήταν μόνο του στη βιτρίνα του εκδότη, «η Β.Σ. αποκτά το διαβατήριο για πρόσβαση σ’ ένα πανελλήνιο αναγνωστικό κοινό, με ιδιαίτερη θέση στο χώρο της γυναικείας λογοτεχνικής γραφής. Μετά από μια σκληρή και προφανώς επώδυνη πάλη με τη γραφή που έπρεπε να αποδώσει το συναίσθημα, η Β.Σ. βγήκε δυνατή και άξια να καταταγεί στους ώριμους δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας.»
«Εμείς όμως εδώ, στην Πτολεμαΐδα – τότε μικρή επαρχιακή πόλη – έχουμε, μέσα από τις γραμμές της αφήγησης, να δούμε την πόλη στην οποία ζούμε, να αποτελεί την πίσω σκηνή μπροστά στην οποία όλα εξελίσσονται. Όμορφη από φυσικού της αλλά άπλυτη κι αχτένιστη – τσιγγανοπούλα στην επερχόμενη αστικίζουσα ελληνική επαρχία… Η Β.Σ. τα παραβλέπει αυτά, μένει στην αίσθηση της πόλης ως μεγάλου σπιτιού, εκεί που ζει η μικρασιάτισσα γιαγιά της κι ό,τι αυτή έφερε από τη χαμένη της πατρίδα και τον πολιτισμό της.
Σημείωσε ακόμη ότι «επτά φορές βίωσε το θάνατο στο άμεσο οικογενειακό της περιβάλλον η Β.Σ., βλέποντάς τον να τής αφαιρεί κλαδιά από το δέντρο της ζωής της… Μέσα από την εμπειρία αυτή, κοιτάζοντάς τον σχεδόν κατάματα, τού δήλωσε : “Δεν είσαι τίποτε από μόνος σου. Τρέφεσαι από τη ζωή…Έτσι κι εγώ, θα μαρτυρήσω τις πράξεις σου αλλά θα στραφώ αντίθετα: Θα πω, προσθέτοντας και τη δική μου, η ζωή οκτώ φορές κι όχι ο Θάνατος…”.
Η κ. Στεργίου αναφερόμενη στο πρώτο της μυθιστόρημα δήλωσε ότι δεν έπαψε ποτέ να αγαπά την ποίηση, «αλλά ήθελα να βγω από την ποίηση, όχι γιατί δεν την αγαπάω, αλλά ήθελα να περάσω στο μυθιστόρημα, να βγω από το ναρκισσιστικό αυγό της ποίησης και να βγω από το εγώ στο πιο καθολικό εμείς. Αν το κατάφερα αυτό θα το κρίνουν οι αναγνώστες.»
Χαρακτήρισε μάλιστα το μυθιστόρημά της μια ηθογραφία του προηγούμενου αιώνα, το οποίο «διαπραγματεύεται μεγάλα συναισθήματα και καταστάσεις που λίγο πολύ οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουμε. Την απώλεια, το πένθος, την αγάπη, τον έρωτα, τη φιλία, την ομορφιά και με αυτή την έννοια νομίζω ότι θα ενδιαφέρει και άλλους ανθρώπους.»
Αποσπάσματα από το βιβλίο “Η ζωή οκτώ φορές” διάβασε η παιδαγωγός και υπεύθυνη του Δημοτικού Παιδικού Θεατρικού Εργαστηρίου Πτολεμαΐδας, Μάρθα Μαυρίδου, δηλώνοντας ότι όταν κλήθηκε να διαλέξει τα αποσπάσματα που θα διάβαζε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα «γιατί ο λόγος του μυθιστορήματος της Β.Σ. είναι ιδιαίτερα ποιητικός.»
Η εκδήλωση έκλεισε με παρουσίαση παραδοσιακών τραγουδιών από την χορωδία του Μικρασιατικού Συλλόγου Πτολεμαΐδας.
Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ
