Μια ακόμα προβολή την Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015 στο πάρκο του παλιού Οικοτροφείου. Η προβολή θα ξεκινήσει στις 10 το βράδυ. Η είσοδος είναι ελεύθερη προς όλους!
“Μια Κακή Εβδομάδα σε μια Σκληρή Πόλη”.
Υπόθεση της ταινίας:
ο Black «περιπετειώδης» σεναριογράφος των επιτυχιών περνά για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα. Ο μικροαπατεώνας Harry, προσπαθώντας να ξεφύγει από τους αστυνομικούς που τον καταδιώκουν, παίρνει τυχαία μέρος σε μία χολυγουντιανή οντισιόν αστυνομικής περιπέτειας και για να προετοιμάσει καλύτερα το ρόλο του συνεργάζεται με τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Perry. Όταν, όμως, ο Harry συνάντησε τον παιδικό του έρωτα ονόματι Harmony, και οι τρεις μπλέκουν σε μία περίεργη πραγματική υπόθεση φόνου.
Η σε πρώτο πρόσωπο over φωνή του αφηγητή Harry δίνει εξαρχής τον αυθεντικό τόνο της ταινίας και, όπως σε κάθε cult φιλμ που σέβεται τον εαυτό του, τρεις loosers σε μία διεφθαρμένη πόλη κάνουν πάντα τη διαφορά. Ο τριάντα και κάτι ανήμπορος να τελειώσει ό,τι ξεκινά Harry επιδίδεται σε μικροκλοπές για να κερδίσει τα προς το ζην, η θέλω απεγνωσμένα να γίνω- ηθοποιός Harmony προς το παρόν διαθέτει μόλις κάποια δευτερόλεπτα συμμετοχής σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, ενώ ο σκληροτράχηλος και pride to be gay Perry δύσκολα συγκινείται για κάτι που δεν έχει σχήμα δολαρίου. Και όλα αυτά σε ένα σκοτεινό Los Angeles γεμάτο απρόοπτα, απατεώνες, αποτυχημένους και κάθε μορφής προαγωγούς σε μία σαφώς πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση από εκείνη των εύκολων και επιφανειακών ασπρόμαυρων Crash (2004) αντιθέσεων.
Τι συμβαίνει, όμως, με τις αναπόφευκτες μεγάλες προσδοκίες ενός μεγαλοπρεπούς τίτλου που ισχυρίζεται ότι διαθέτει Kiss Kiss, Bang Bang;
Ο γνώριμος για τους ξέφρενους ρυθμούς σεναριογράφος ακολουθεί πιστά το ίδιο τέμπο σκηνοθετώντας μία ασταμάτητης εξέλιξης ταινία που ξεχωρίζει όχι μόνο τους μοναδικούς διαλόγους και τις στους ίδιους ρυθμούς προς αντιγραφή ατάκες, αλλά κυρίως για το έξυπνο χιούμορ. Συνδυάζοντας βία, σασπένς και μια τρυφερή ιστορία αγάπης ο Shane αποφεύγει με δεξιοτεχνία τις τυχόν Tarantino συγκρίσεις και ακολουθεί τον δρόμο της παρωδίας όχι τόσο για να διακωμωδήσει τις made in Hollywood αστυνομικές ταινίες άλλης εποχής, όσο για να δώσει το δικό του στίγμα.
