Πόπη Παρασκευά: Η συγκλονιστική ιστορία του Ανδρόνικου γέννησε ένα τεράστιο κύμα εθελοντισμού

Το E-PTOLEMEOS.GR παρουσιάζει μια νέα σειρά ηχητικών ντοκιμαντέρ, και σας προσκαλεί να τα εξερευνήσετε. Έρευνες και συνεντεύξεις με πρόσωπα της διπλανής πόρτας που έχουν κάτι διαφορετικό να μας πουν. Αναζητήστε τα podcasts του E-PTOLEMEOS.GR κάθε πρωί του Σαββάτου.

Χορηγός της σειράς είναι η Wattcrop, εταιρεία του Macquarie Green Investment Group. Η Wattcrop προσηλωμένη στις αρχές της αειφορίας, στοχεύει στην βιώσιμη ανάπτυξη για όλους, και επενδύει σε έργα πράσινης ενέργειας.

Η Πόπη Παρασκευά από την Πτολεμαΐδα, εμπνέει προσφέροντας στην κοινωνία και μέσα από το έργο της κάνει τον κόσμο καλύτερο. Το παράδειγμά της και η εθελοντική προσφορά και αγάπη προς τον συνάνθρωπο, αλλά κυρίως, το γεγονός ότι μπόρεσε και έκανε το δάκρυ και την απώλεια, φως και ελπίδα, την κάνει παράδειγμα προς μίμηση. Η Πόπη που είναι η ψυχή και ιδρύτρια της Ομάδας Εθελοντισμού ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ, φιλοξενείται στο 20ο επεισόδιο της σειράς PODCAST του e-ptolemeos.gr με τον Αντώνη Πουγαρίδη.

https://soundcloud.com/e-ptolemeos-gr-podcasts/20a?in=e-ptolemeos-gr-podcasts/sets/e-ptolemeos-gr-podcasts-by&si=02c2d68c57b442ed9b706ad17106d996&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing

«Είμαι η μαμά του Ανδρόνικου…»

Ο λόγος της, χειμαρρώδης και καταιγιστικός. Περιγράφει την ιστορία της για το πώς η λευχαιμία τους «χτύπησε» την πόρτα και πως η τοπική κοινωνία της Πτολεμαΐδας έγινε μια γροθιά, γεννώντας ελπίδα μέσα από την τραγωδία:
«Πολλές φορές όταν μου έχει ζητηθεί να περιγράψω τι είναι η ομάδα, ξεκινάω και λέω ποιος ήταν ο Ανδρόνικος, ποιος είναι για μένα, και έτσι συστήνω τον Ανδρόνικο στον κόσμο. Ο Ανδρόνικος το 2015 νόσησε από λευχαιμία. Επί δέκα μήνες πήγαινε καλά, έκανε θεραπείες στο ΑΧΕΠΑ, είχε και παρενέργειες, αλλά και δυσκολίες. Μετά από το 10μηνο μπήκαμε σε συντήρηση και το άγχος ήταν πολύ πιο μεγάλο μήπως έρθει η υποτροπή. Δυστυχώς η υποτροπή ήρθε. Ο Ανδρόνικος νόσησε όταν θα πήγαινε στην Α΄ Γυμνασίου, αλλά δεν πήγε καθόλου. Στη “συντήρηση” ξεκίνησε στη Β΄ Γυμνασίου. Εκεί γνώρισε συμμαθητές και καθηγητές, προσπαθώντας να προσαρμοστεί. Ήρθε η υποτροπή και κάναμε χημειοθεραπείες, γνωρίζοντας ότι αυτή τη φορά θα είναι πιο βαριές, οι παρενέργειες πιο δύσκολες και η μεταμόσχευση να ήταν μονόδρομος».
Η πρώτη έρευνα για μόσχευμα γίνεται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, τα αδέρφια, καθώς οι γονείς είναι 50% συμβατοί. Στις πρώτες εξετάσεις η αδελφή του Ανδρόνικου δεν βρέθηκε συμβατή και τότε ήρθε η πρώτη απογοήτευση. Οι γιατροί δεν το έβαλαν κάτω και της είπαν ότι ο Ανδρόνικος θα μπει στην Παγκόσμια Λίστα Εύρεσης Δότη Μυελού των οστών.

750 νέοι εθελοντές δότες, αριθμός ρεκόρ!

Οι μήνες περνούσαν και ο δότης δεν βρισκόταν. Τότε η τοπική κοινωνία της Πτολεμαΐδας με πρωταγωνιστές τους καθηγητές και τους συμμαθητές του, ήθελαν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τον Ανδρόνικο. Ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της θεραπείας του, να ενημερώνουν τον κόσμο ότι χρειαζόταν αίμα και αιμοπετάλια. Όταν έμαθαν ότι χρειάζεται επειγόντως να βρεθεί δότης, στις 17 Μαΐου το 2017 (ημέρα που γιορτάζει ο Ανδρόνικος) έγινε μια μεγάλη δράση με επικεφαλής τα παιδιά. Όλη η πόλη πλημμύρισε με παιδιά που ενημέρωναν με φυλλάδια για την ανάγκη να γίνει ο κόσμος δότες μυελού των οστών.
Μάλιστα, εγγράφηκαν εκείνη την ημέρα 750 νέοι εθελοντές δότες μέσα σε μία μέρα, ένας αδιανόητα μεγάλος αριθμός που δεν έχει καταγραφεί πουθενά σε όλη την Ελλάδα σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες συλλογής δειγμάτων. Όπως λέει η Πόπη: «Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό και ο Θεόδωρος Τσαουσίδης από τη ΓΕΦΥΡΑ ΖΩΗΣ Κοζάνης που δεν θα σταματήσω ποτέ να τον ευχαριστώ, είχε έρθει με το σύλλογο, με λίγες αιτήσεις γιατί μέχρι τότε η πόλη απαριθμούσε 50 δότες. Από τις 9 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα ήταν ακούραστα εκεί, ενημερώνοντας τον κόσμο, ενώ τα παιδιά πήγαιναν σε μαγαζιά και καφετέριες, «τραβώντας» τον κόσμο από τον καφέ τους, γιατί «ένας συμμαθητής τους, τους χρειάζεται». Αυτό δεν μπορούσε να το ξεχάσει ούτε ο Ανδρόνικός μου, που μου είχε πει: «Μαμά τους γνωρίζεις όλους αυτούς;» και του απάντησα όχι και συνέχισε: «Όλοι αυτοί ήρθαν για μένα;», «ΝΑΙ, ήρθαν για εσένα». Και μου είπε επίσης «χαίρομαι πολύ για όλο αυτό και για εμένα να μην βρεθεί δότης, είμαι πολύ χαρούμενος να βρεθεί και για κάποιον άλλο», περιγράφει με συγκίνηση.
Συγκινητική είναι επίσης η στιγμή που μας περιγράφει η Πόπη, όπου ο Ανδρόνικος της είχε πει ότι θέλει να γίνει επιστήμονας ώστε να συμβάλλει για να βρεθεί το φάρμακο για τον καρκίνο:«Στα νοσοκομεία ο Ανδρόνικος γνώρισε πολλούς εθελοντές, το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του Παιδιού που μας στάθηκε πολύ αλλά και το Make –A – Wish. Όλα αυτά τα ερεθίσματα δεν θα μπορούσαν να τον αφήσουν αδιάφορο και όνειρό του ήταν να γίνει εθελοντής και να βοηθάει τα παιδιά και ακόμα μεγαλύτερος στόχος του ήταν να μπορέσει να σπουδάσει για να βρεθεί το φάρμακο για τον καρκίνο».

«Το πιο σημαντικό φάρμακο ο άνθρωπος…»

Ωστόσο για τον Ανδρόνικο δεν βρέθηκε δότης: «Εμείς ενημερώνουμε πάντα, ότι, το πιο σημαντικό φάρμακο είναι ο άνθρωπος και αυτό δεν αγοράζεται με όλα τα χρήματα του κόσμου. Το τελευταίο και το σημαντικότερο φάρμακο είναι ο άνθρωπος. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν βρέθηκε για εμάς ο δότης, δεν θέλησα ποτέ να μάθω. Μπορεί να μην ενημερώθηκε ποτέ ή να ενημερώθηκε και να έκανε πίσω. Δυστυχώς είναι θέμα τύχης και σωστής ενημέρωσης», λέει η Πόπη. Προσθέτοντας ότι για την αίτηση που συμπληρώνει ένας εθελοντής δότης, πρέπει να είναι απόλυτα 100% σίγουρος, αφού όταν βρεθεί συμβατός δεν θα πρέπει να κάνει πίσω, καθώς είναι η τελευταία ελπίδα κάποιου.

Η Ημέρα και η Ομάδα Εθελοντισμού Ανδρόνικος

Η Πόπη εξηγεί πως σιγά – σιγά πήρε δύναμη και άρχισε να εργάζεται εθελοντικά και πως κατόρθωσε να κάνει τον πόνο της προσφορά: «Ήταν ένα μεγάλο ερέθισμα και ένα μεγάλο ΣΟΚ για την πόλη, όταν ο Ανδρόνικός μου, έφυγε. Στις 12 Οκτωβρίου του 2017 οι καθηγητές του και οι συμμαθητές του θέλοντας να τιμήσουν τη μνήμη του έκαναν αιμοδοσία και ενημέρωση για τη δωρεά μυελού των οστών. Τότε μπήκε και σε εμένα η σκέψη, ότι όλο αυτό που έμαθαν τα παιδιά να μη μείνει εκεί, να συνεχιστεί. Έτσι, δειλά – δειλά ξεκινήσαμε. Γίναμε επίσημοι συνεργάτες με το ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ, ενημερωθήκαμε για τα πρωτόκολλα που πρέπει να ακολουθούμε και βήμα – βήμα ξεκινήσαμε τις δράσεις και η μία έφερνε την άλλη».
Στα 2,5 χρόνια της αρρώστιας, σημειώνει πως είχε δίπλα της μαμάδες που τα παιδιά τους πήγαιναν μαζί σχολείο, από εκεί τους μπήκε το ερέθισμα, από μαμάδες που τη στήριζαν και τη στηρίζουν από την πρώτη στιγμή.
Συζητώντας με τους καθηγητές του 1ου Γυμνασίου, σκέφτηκαν να γίνει η ημέρα εθελοντισμού με το όνομα “Ανδρόνικος”, ως μια ημέρα γιορτής και ενημέρωσης. Έτσι και έγινε. Στις 7 Μαΐου του 2018 έγινε η πρώτη ημέρα Εθελοντισμού, ημέρα που συμπίπτει με τα γενέθλια του Ανδρόνικου. Η δράση έγινε στην πλατεία Πτολεμαΐδας και με τη στήριξη Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης και καθιερώθηκε κάθε χρόνο να γίνεται. Μάλιστα φέτος θα γίνει η 6η δράση. Η ομάδα βαφτίστηκε «ομάδα Εθελοντισμού Ανδρόνικος», έγινε ημέρα εθελοντισμού και ενημέρωσης μαθητών στα σχολεία, με τη συνδρομή εκπαιδευτικών και γονέων.

«Δέκα φορές θα πέσεις, έντεκα θα σηκωθείς…»

«Τις ημέρες των δράσεων της ομάδας, έχω μια χαρμολύπη. Βλέπω χαρούμενα παιδιά, αλλά και μεγάλους, που προσφέρουν. Συμμετέχουν πολλές εκατοντάδες κόσμου. Πλημμυρίζει η πλατεία της Πτολεμαΐδας με άσπρο και κόκκινο και μου έχουν χαρίσει αμέτρητες αγκαλιές και αγάπη και αυτό που εισπράττω είναι πολύ περισσότερο από αυτό που προσφέρω. Βρίσκω δύναμη και κουράγιο μέσα από τα παιδιά. Το πώς θα διαχειριστεί ένας γονέας το πένθος είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και είναι σεβαστός ο κάθε δρόμος που θα επιλέξει ο κάθε γονιός. Εγώ κρατούσα μια διαφορετική στάση απέναντι στο παιδί μου, και εκείνος δεν λύγισε και έλεγα ότι δεν θα λυγίσω. Φτάνοντας προς το τέρμα της διαδρομής του, ο Ανδρόνικος με έβαλε να υποσχεθώ ότι δεν θα λυγίσω. Ότι θα συνεχίσω αυτό που ήθελε εκείνος, πάντα με χαμόγελο και να μη σταματάω. Δεν θα μπορούσα να αθετήσω την υπόσχεση που έδωσα στο παιδί μου. Και κάτι ακόμη, στα 2.5 χρόνια ταλαιπωρίας στα νοσοκομεία, δυστυχώς είχα ξεχάσει ότι είμαι και μαμά ενός ακόμη παιδιού. Για την κόρη μου, είχα γίνει μαμά από το τηλέφωνο. Έπρεπε να συνεχίσω να είμαι δυνατή και να αναπληρώσω τα 2.5 χρόνια που έχασα από το παιδί μου. Δυστυχώς η οικογένεια διαλύεται όταν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα, αλλά με το να είμαι μελαγχολική δεν βγάζω τίποτα. Έχω το χρόνο να πέσω κάτω αλλά δέκα φορές αν πέσεις, έντεκα θα σηκωθείς….»

Make-A -Wish

Σε παιδιά που νοσούν από σοβαρά νοσήματα, μέσα στη μεγάλη απογοήτευση, έρχεται η Οργάνωση Make A Wish κάνει την ευχή παιδιών μια ονειρεμένη πραγματικότητα. Έτσι έγινε και με τον Ανδρόνικο, οπότε και του έκαναν δώρο έναν υπολογιστή και ο ίδιος και είχε βγει μόλις την προηγούμενη ημέρα από το νοσοκομείο, όταν είδε το δώρο του ούρλιαζε από χαρά.
Το καλοκαίρι του ‘19 η Πόπη ζήτησε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο από τον Δήμαρχο Εορδαίας και τα επερχόμενα Χριστούγεννα έφτιαξε το «Δέντρο των ευχών», Μέσα από τη δράση μπόρεσαν να υλοποιήσουν τις ευχές 5 παιδιών. Το κάθε αστέρι ευχής κόστισε από 2 ευρώ. Βάφτισαν τους πεζόδρομους της πόλης «οδούς ευχών» και κατόρθωσαν την πρώτη χρονιά να φτάσουν στα 3.000 αστέρια, την επόμενη στα 6.000 και φέτος στα 7.000 αστέρια ευχών! Μάλιστα, πέρυσι βραβεύτηκαν ως πρώτοι στην Ελλάδα, με την Πόπη να λέει πως «το βραβείο να ανήκει σε ολόκληρη την πόλη».
Σήμερα υπάρχουν πάνω από 3.000 δότες μυελού των οστών στην Πτολεμαΐδα, και λόγω και της δράσης της ομάδας, η πόλη είναι από τις πρώτες – ίσως η πρώτη – σε εγγραφές δοτών, αναλογικά με τον πληθυσμό της.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν 120.000 δότες και στόχος της χώρας είναι να φτάσουν τις 200.000 δότες ώστε όλα τα παιδιά να βρίσκουν τον δότη και να μην υπάρχει αναμονή. Για αυτό το λόγο και η ομάδα εθελοντισμού ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ δεν σταματάει να ενημερώνει, να μοιράζει φυλλάδια και να συμμετέχει σε ενημερωτικές εκδηλώσεις. Μάλιστα, εφέτος, στις 8 Μαΐου είναι η 6η Ημέρα Εθελοντισμού ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ και θα γίνει στην πόλη μια μεγάλη γιορτή, αφιερωμένη σε όλες τις μανάδες.

Εθελοντισμός σημαίνει αγάπη και προφορά

«Εθελοντισμός για μένα σημαίνει αγάπη και προσφορά. Αυτό που εισπράττω είναι πολύ περισσότερο από αυτό που δίνω. Μου έχουν συμβεί τόσα πολλά και δεν ξέρω τι να θυμηθώ: Άνθρωποι που πέρασαν καρκίνο και ήρθαν και με αγκάλιασαν και μου είπαν «δεν σε γνωρίζω αλλά σε ευχαριστώ για αυτό που κάνεις». Ένα κοριτσάκι 18 χρονών, έδωσε αίμα, έγινε δότης μυελού και ήρθε κλαίγοντας και μου είπε «κυρία Πόπη ζητώ συγνώμη που δεν είμαι πιο μεγάλη, να ενημερωθώ πιο νωρίς και να καταφέρω να σώσω εγώ το παιδί σας». Αυτό είναι εθελοντισμός για εμένα», λέει με λόγια συγκίνησης, μεταφέροντας ιστορίες της από την επαφή της με την κόσμο.
Τονίζει, επίσης, ότι στο κομμάτι του εθελοντισμού, για να βρεθούν οι δότες θα μπορούσε να βάλει το λιθαράκι του το Υπουργείο Παιδείας, ενημερώνοντας τα παιδιά από μικρά ώστε να γίνουν δότες ζωής.
Και καταλήγει, αναφερόμενη στην διαγωνισμός ζωγραφικής που έγινε από την Ομάδα Εθελοντισμού σε συνεργασία με τη Δευτεροβάθμια, όπου στη ζωγραφιά αναφέρονται μηνύματα, μεταξύ αυτών: Όταν θα γίνω 18 θα βγάλω δίπλωμα, θα ψηφίσω, θα γίνω δότης μυελού των οστών και αιμοδότης». Η ζωγραφιά έγινε εκτυπώθηκε και με παρέμβαση του Δημάρχου Εορδαίας Παναγιώτη Πλακεντά είναι στα σχολεία, με την Πόπη να εκφράζει την ελπίδα να φτάσει σε όλα τα σχολεία του κόσμου.
Στόχος της, να αυξηθούν οι εθελοντές δότες μυελού των οστών και με την «Ομάδα Εθελοντισμού Ανδρόνικος», είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρουν, και η Πόπη και οι εθελοντές της ομάδας. Η ομάδα του “Πτολεμαίου” εύχεται σε όλους τους εθελοντές καλή δύναμη σε αυτό που κάνουν, και ευχαριστεί την Πόπη Παρασκευά που μοιράστηκε την ιστορία της μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας. Στόχος και των Μέσων Ενημέρωσης, είναι αυτά τα μηνύματα να εκπέμπονται όσο γίνεται πιο ηχηρά.

Κείμενο: Βάσω Σάφη