Η παράσταση «Σωτηρία με λένε» του ΚΘΒΕ σήμερα στην Κοζάνη – Στο 7ο Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου

Σήμερα, Παρασκευή 15 Απριλίου, το 7^ο Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης έχει την τιμή να φιλοξενήσει την παράσταση «Σωτηρία με λένε» της Σοφίας Αδαμίδου, μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που κέρδισε κοινό και κριτικούς. Το έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε», σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου με την καθηλωτική ερμηνεία της Έφης Σταμούλη στο ρόλο της Μπέλλου, μετά τις sold out παραστάσεις στη Μονή Λαζαριστών, θα παρουσιαστεί στην Αίθουσα Τέχνης στην Κοζάνη, την Παρασκευή 15 & Σάββατο 16 Απριλίου, στις 9.00 μ.μ.
Λίγα λόγια για το έργο

Λίγες ώρες πριν από τη σοβαρή επέμβαση που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή της, η μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια δεν σταματά να μιλά για την πολυτάραχη ζωή της: τα πρώτα χρόνια στη Χαλκίδα, η αναχώρηση για την Αθήνα μια μέρα μετά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου, η συνεργασία με τον Τσιτσάνη…

Η σκληρότητα μπερδεύεται με την ευαισθησία, το παρόν με το παρελθόν, η αγάπη με το μίσος, αποκαλύπτοντας μια εκρηκτική προσωπικότητα που δεν χάνει, ούτε μια στιγμή, το χιούμορ και το πάθος της για τη ζωή.

Το θεατρικό έργο της δημοσιογράφου Σοφίας Αδαμίδου, την οποία η ίδια η Μπέλλου είχε εξουσιοδοτήσει να γράψει τη βιογραφία της, ανέβηκε για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου. Το ρόλο της Σωτηρίας Μπέλλου ερμηνεύει η Έφη Σταμούλη.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

«Η ανάγκη του να ακούς ιστορίες και να λες ιστορίες είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου. Είναι η δεύτερη σημαντικότερη ανάγκη του μετά την τροφή και πριν την ανάγκη για αγάπη και ασφάλεια. Εκατομμύρια ανθρώπων επιβιώνουν χωρίς αγάπη, χωρίς κατάλυμα και ασφάλεια, αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει καταφέρει να επιβιώσει μέσα στη σιωπή. Το αντίθετο της σιωπής μάς οδηγεί στην αφήγηση. Ο ήχος της αφήγησης ιστοριών είναι ο κυρίαρχος ήχος της ζωής μας -από τις μικρές αφηγήσεις της καθημερινής μας ζωής μέχρι τις ακατάληπτες αφηγήσεις των ψυχοπαθών». Reynolds Price

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να προσθέσει δίπλα στο όνομα της Σωτήρας -όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της- χωρίς να ακουστούν κοινότοπα και χιλιοειπωμένα.

Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή να ακούω την φωνή της με ένα περίεργο σφίξιμο στο στομάχι να με ελκύει και να με τρομάζει ταυτόχρονα σα να ψυχανεμιζόμουν τα πάθη και τα νταλκάδια της.

Η Σωτηρία Μπέλλου αγωνίστηκε σε όλη της την -αδιαφισβήτητα μυθιστορηματική- ζωή έχοντας μοναδικό σκοπό της να είναι και να νιώθει ελεύθερη.

Και αυτό είναι τρομακτικό.

Ακόμα πιο τρομακτικό είναι να βρίσκεσαι έγκλειστος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου σχεδόν για ενάμιση χρόνο ελπίζοντας πως δεν θα χάσεις την φωνή σου και να ξημερώνει το πρωί που αυτό θα συμβεί.

Η Μπέλλου δεν φοβήθηκε ποτέ τον θάνατο.

Την αναμονή του φοβόταν.

Την βρίσκουμε κει που θα αποπειραθεί, όσο έχει ακόμα φωνή, να σκοτώσει αυτήν την αναμονή γεμίζοντας τον αέρα με τις λέξεις της.

Ένα αδάμαστο θηρίο στο κλουβί μιας ιδρυματικής ετεροτοπίας που κυοφορεί το απρόοπτο.

Ευχαριστώ την Έφη Σταμούλη για την συγκλονιστική υπόγεια διαδρομή που μου επέτρεψε αβίαστα να επαναχαράξω επάνω στα χνάρια της Μπέλλου.

Χριστίνα Χατζηβασιλείου

«ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ»

Συντελεστές

Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Χατζηβασιλείου

Σκηνικά-Κοστούμια: Όλγα Χατζηιακώβου

Φωτισμοί: Μαρία Λαζαρίδου

Μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου