Η παιδεία είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι της διαμόρφωσης του Έλληνα πολίτη . Σχεδόν κάθε κυβέρνηση έχει περάσει ένα νομοσχέδιο το οποίο αλλάζει το σύστημα εκπαίδευσης και εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το πρόσχημα ότι θα είναι καλύτερο για τα παιδιά. Και όμως. Γενικά κάθε κυβέρνηση νομοθετεί για την παιδεία χωρίς να γνωρίζει τις επιπτώσεις που έχει αυτή για τους νέους. Τρανό παράδειγμα είναι η αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στις μουσικές σχολές στα μέσα της χρόνιας αναγκάζοντας τους υποψήφιους να ξεκινήσουν ξανά από την αρχή την προσπάθεια τους η οποία είχε ήδη ξεκινήσει από τον Αύγουστο. Επίσης το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το οποίο θα έχει ισχύει από το σχολικό έτος 2019-2020 είναι πιο απαιτητικό για τους νέους καθώς αυξάνει τις ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων κατεύθυνσης αλλά και την ύλη των εξεταζόμενων μαθημάτων.
Για να υπάρξουν ουσιαστικές και βιώσιμες αλλαγές χρειάζεται το σχολείο να αλλάξει. Όσο αφορά την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση η διατήρηση των Πανελλαδικών εξετάσεων οι οποίες είναι ένα σύστημα αδιάβλητο και αξιοκρατικό θα ήταν μια καλή λύση. Η λειτουργία του Λυκείου χρειάζεται να γίνει τέτοια ώστε να προετοιμάζει τους μαθητές για τις επερχόμενες εξετάσεις για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Επιπρόσθετα οι μαθητές να αποκτούν πιστοποίηση Αγγλικών και πληροφορικής μέσα από μια πιστοποιημένη δομή του Υπουργείου Παιδείας μαζί με το απολυτήριο λυκείου θα ήτανε μια καλή λύση για τα παιδιά που δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν έξτρα μαθήματα. Τα τεχνικά και επαγγελματικά λύκεια να θέσουν ουσιαστικές βάσεις και επαγγελματική κατάρτιση με αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και με τον τρόπο αυτό θα αποφορτιστούν τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ. Όσο αναφορά τα Μουσικά Σχολεία χρειάζεται να εξοπλιστούν με τα απαραίτητα μουσικά όργανα και οι καθηγητές να γίνουν μόνιμοι διότι τις προηγούμενες χρονιές η αργή πρόσληψη τους ήταν ένα μείζον ζήτημα. Το πιο σημαντικό είναι όμως να υπάρξει αξιολόγηση και των καθηγητών από τους μαθητές η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των νέων καθώς θα κληθούν να κρίνουν αξιοκρατικά τους καθηγητές τους το οποίο θα βοηθήσει και τους ίδιους να βελτιωθούν στο αντικείμενο τους.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Η απάντηση είναι η εθνική συνεννόηση. Είναι ανάγκη εθνική και επιτακτική να υπάρχει συνεννόηση όλων των πολιτικών κομμάτων για κάτι τόσο σημαντικό όπως είναι η παιδεία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν οι πολιτικές δυνάμεις τις χώρας μας αφήσουν τις κομματικές τους διάφορες και καθίσουν μαζί έστω μια φορά για αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα. Αυτό που ζητάμε λοιπόν από το υπουργείο είναι να μην πειραματίζεται πάνω στους μαθητές να ακολουθήσει ένα επιτυχημένο μοντέλο εκπαίδευσης όπως το Σουηδικό και αρχίσει να επιλύει τα προβλήματα μας παρά να δημιουργεί καινούργια.
Γιώργος Χατζηπαυλίδης
Μαθητής Γ ́ Λυκείου Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας
