Μικρό αφιέρωμα στον λαϊκό ποιητή Μπούλη Βασίλη κάτοικο εν ζωή Αιανής Κοζάνης.
Ο εικονιζόμενος στο εξώφυλλο μικρού βιβλίου συλλογής ποιημάτων έκδοσης 1989, που μου έδωσε προ ημερών η Δήμητρα Γ. Μπούλη, είναι ο Βασίλης Μπούλης του Ιωάννη. Γεννήθηκε το 1913 και έφυγε απο τη ζωή το 2003. Έζησε ενενήντα χρόνια. Είχε αδέρφια τον Αντώνη, τον Μανώλη και την Ελένη σύζυγο Γρ. Δάλλη. Σύζυγος του η Ελένη αδερφή της γιαγιάς μου Φώτως , θυγατέρες Γεωργίου Φούτσιου. Παιδιά του η Στεργιανή(1942), ο Γιάννης(1944) και ο Γιώργος (1951-2017).
Στη ζωή του υπήρξε τσομπάνος, γαλαρτζής, γελαδάρης, αγρότης, κτηνοτρόφος και εν τέλει κρεοπώλης. Πήγε έξι φορές στρατιώτης , πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ και υπήρξε μαζί με τον Αλέξανδρο Β. Πελέκα υπεύθυνος τη Ε.Τ.Α.
Άνθρωπος ευχάριστος, καλοπροαίρετος, συναινετικός, τίμιος στις συναλλαγές του , ανοιχτόκαρδος , με το χαμόγελο στα χείλη , πειραχτήρι μεγάλο, δημοκρατικός και μεγάλο ταλέντο στην ποίηση. Έγραψε πολλά ποιήματα στα οποία περιγράφει με γλαφυρό και εύθυμο τρόπο τη ζωή στο χωριό, τους καημούς τα βάσανα των αγροτών και τα παθήματα των κατοίκων του , τις μικρές και μεγάλες χαρές τους , τον πόλεμο του 40. την Αντίσταση, αλλά και για τους πολιτικούς, τα κόμματα, τις εκλογές, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους. Για τον πλούτο , τη φτώχεια. Για την Αμερική, τη Ρωσία την ΕΟΚ……Ήταν ενταγμένος πολιτικά στην Ένωση Κέντρου και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ. Αυστηρός και δίκαιος κριτής των Προέδρων , των Δημάρχων και των Συμβουλίων της Αιανής. Δεν χαρίζονταν σε κανέναν , ούτε και στους παπάδες και Δεσποτάδες.
Κοφτερό μαθηματικό μυαλό , γρήγορος στους υπολογισμούς και μια τάση να επεξεργάζεται στοιχεία του χωριού με στατιστικό τρόπο.
Ο γιος του ο Γιώργος, πρώτος ξάδερφος της μάνας μου, μου παρέδωσε στις 21 Νοεμβρίου 2012 δυο τετράδια με χειρόγραφα ποιήματα του. Όπως και ο συχωρεμένος Γιώργος Γκανάτσιος δυο ημέρες νωρίτερα άλλο ένα τετράδιο. Ξέρω πως αρκετοί Αιανιώτες έχουν τετράδια με ποιήματα, που κάθονταν και τα αντέγραφε και τους τα έδινε ο ίδιος.
Διάβασα τα χειρόγραφα που έχω, όπως και το βιβλίο με τη συλλογή των ποιημάτων του. Υποκλίνομαι στο ταλέντο του. Ορισμένα απο αυτά τα έμαθα απέξω και τα λέω ανάλογα με την περίσταση.
Συχνά λέω τη στροφή του ποιήματος για τον Θανάση Τσιτούρα , μπακάλη και γείτονα του…..
“Σύρε Νίκο στο Νικόλα
φέρε πίσω τ΄ν κατσαρόλα.
Γιατί δεν θα πάψει το μαγειρείο
αν δεν έρθει το λεωφορείο.”
Ποιήματα με πλούτο εικόνων και μηνυμάτων. Κάποια στιγμή ,αν όχι άλλος φορέας , ο Π.Μ.Σ. Αιανής η Πρόοδος πρέπει να συγκεντρώσει το υλικό και να προβεί στην έκδοση των ποιημάτων του . Έχει κόστος. Να βοηθήσουμε όσοι τον αγαπήσαμε. Παλαιότερα ο Θανάσης ο Καλλιανιώτης έκανε ολόκληρο αφιέρωμα στον λαϊκό ποιητή, το έχω διαβάσει, Μπορεί να βοηθήσει
Τη γυναίκα του τη Λέγκω, την έχασε στις 12 Μαΐου 1984. Ο καημός του για την απώλεια πολύ μεγάλος και κάποια στιγμή έγραψε ένα ποίημα στη μνήμη της, το οποίο για να το διαβάσετε πρέπει να έχετε μεγάλη αντοχή.. Έζησε χωρίς αυτή δεκαεννέα χρόνια , έκανε παρέα με τον πατέρα μου που και αυτός είχε χάσει τη γυναίκα του ένα χρόνο νωρίτερα και είχα ζήσει και είχα ακούσει απο κοντά πολλά απο τη ζωή του.
