Όσο λιγοστεύουν οι μέρες που απομένουν ως τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, τόσο αυξάνουν και πληθύνονται οι κλήσεις κυρίως στα κινητά, αλλά κάποιες φορές και στα σταθερά, τηλέφωνα πολλών πολιτών εκ μέρους των υποψηφίων ευρωβουλευτών.
Φυσικά δεν λείπουν και τα γραπτά μηνύματα (τα γνωστά sms) μέσω των οποίων θέλουν να ενημερώσουν για κάποια συγκέντρωση – ομιλία τους ή απλώς για να γνωστοποιήσουν την υποψηφιότητα τους.
***
Όλα αυτά, έχουν προκαλέσει έναν δικαιολογημένο εκνευρισμό σε αρκετούς συμπολίτες μας, οι οποίοι βλέπουν να τους καλεί άγνωστος αριθμός και… τρομάζουν, ή δέχονται μήνυμα και αναρωτιούνται πώς, γιατί και από πού ως πού η τάδε ή ο δείνα υποψήφιος ευρωβουλευτής αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί τους, όταν μέχρι τότε αγνοούσαν εντελώς το όνομα του και δεν ήξεραν ούτε καν ποια ιδιότητα έχει ή με τι ακριβώς ασχολείται (σ. σ. δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να επισημάνουμε και την περίπτωση που ένα sms το οποίο φτάνει σε ακατάλληλη ώρα, εκτός από εκνευρισμό του παραλήπτη μπορεί να του δημιουργήσει και άλλα πιο… σύνθετα προβλήματα, ειδικά αν είναι περασμένη η ώρα και η συμβία κάθεται στο διπλανό καναπέ. Να μπει, δηλαδή, στη βάσανο να εξηγήσει πώς και γιατί του στέλνουν μήνυμα τέτοια ώρα, το οποίο αφορά απλώς μια προεκλογική ομιλία και δεν υποκρύπτει κάτι άλλο…)
***
Μετά απ’ όλα αυτά προκύπτει το εύλογο ερώτημα, αν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι καλούν έτσι στην τύχη και όποιον πετύχουν ή αν ξέρουν ποιους καλούν.
Η απάντηση είναι πως ξέρουν πολύ καλά ποιους καλούν καθώς τα τηλεφωνικά νούμερα είναι αυτά που για κάποιο λόγο έχουν στη διάθεση τους τα κόμματα.
Και τα έχουν γιατί οι ίδιοι οι πολίτες τα είχαν δώσει, κάποτε, εφόσον είχαν συμμετάσχει σε κάποια απ’ τις εκδηλώσεις ενός κόμματος, όπως είναι, για παράδειγμα, η εκλογή Προέδρου ή ορισμένων συλλογικών οργάνων του.
***
Το «κάποτε» βέβαια μπορεί να είναι πολύ μακρινό, αλλά όχι και τόσο έτσι ώστε να ξεχαστεί απ’ το κόμμα, για το οποίο αποτελεί ένα πολύτιμο στοιχείο και ένας κλασικός τρόπος διεξαγωγής των προεκλογικών αγώνων.
Αν ένας πολίτης προσήλθε και ψήφισε προ δεκαπενταετίας σε μία και μόνη διαδικασία, ακόμα και αν… αλλαξοπίστησε (σ. σ. άλλαξε κόμμα), μετανάστευσε ή έπαψε και να περνάει έξω από εκλογικό κέντρο, δεν διαγράφεται ποτέ από τις τηλεφωνικές λίστες του κόμματος, το οποίο μπορεί να μην ασχοληθεί μαζί του για χρόνια, αλλά την κρίσιμη (βλέπε: προεκλογική) ώρα είναι σίγουρο πως θα τον καλέσει ή θα του στείλει γραπτό μήνυμα.
Η κρίσιμη λεπτομέρεια όμως είναι πως δεν θα τον θυμηθεί μόνο μια φορά, αλλά επί τόσες όσοι είναι και οι υποψήφιοι του κόμματος που μετέχουν σε εθνικές ή ευρωπαϊκές εκλογές, αφού όλοι αυτοί μια από τις πρώτες κινήσεις που κάνουν μόλις ανακοινωθεί η υποψηφιότητα τους είναι να ζητήσουν και τις λίστες τηλεφώνων που διαθέτει το κόμμα τους (σ. σ. οι πιο παλιοί υποψήφιοι είναι και οι καλύτερα οργανωμένοι. Διαθέτουν και δικές τους πιο πλούσιες τηλεφωνικές λίστες, τις οποίες φυλάσσουν πάντα σε ασφαλές μέρος, για να μην διαρρεύσουν και φτάσουν στα χέρια εσωκομματικών αντιπάλων.)
Στις δημοτικές, τα πράγματα είναι κάπως… δυσκολότερα καθώς εκεί προστίθενται και οι συγγενείς κι οι φίλοι που μπορεί ν’ ανήκουν σε άλλο κόμμα, οπότε ο αριθμός τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων… γιγαντώνεται.
***
Το επόμενο ερώτημα είναι, αν όλα αυτά τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα αποδίδουν κάτι στους υποψήφιους.
Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε την απάντηση, όπως πιστεύουμε πως δεν την γνωρίζουν, και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
Είναι όμως πάντα μια από τις πρώτες κινήσεις που σημειώνουν πως θα πρέπει να κάνουν σε μια προεκλογική εκστρατεία και την υιοθετούν οι… έντεκα στους δέκα.
Φροντίζουν μάλιστα στα λεγόμενα call center που στήνουν να τοποθετούν έμπειρα, ψύχραιμα και γλυκομίλητα στελέχη, έτσι ώστε να χειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις τυχόν αρνητικές αντιδράσεις που μπορεί να εισπράξουν απ’ αυτούς που έχουν καλέσει.
Αντιδράσεις που εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, εκ των οποίων ένας από τους βασικότερους είναι και το πόσοι είχαν πάρει για τον ίδιο λόγο πριν απ’ αυτούς, σμπαραλιάζοντας τα νεύρα των ψηφοφόρων.
