Αν μια λέξη κυριαρχεί στις προφορικές και γραπτές εισηγήσεις εκείνων που επισημοποίησαν ήδη την πρόθεση τους να κατέλθουν ως υποψήφιοι Δήμαρχοι στις προσεχείς δημοτικές εκλογές είναι το επίθετο «νέος» και στα τρία πρόσωπα του, σε ενικό και πληθυντικό.
***
«Νέα αρχή», «νέοι άνθρωποι», «νέες ιδέες», «νέο όραμα», «νέα αντίληψη», «νέα νοοτροπία», «νέος τρόπος διοίκησης», «νέο αφήγημα», «νέα πνοή», «νέος σχεδιασμός», «νέος προγραμματισμός» και πάει λέγοντας.
***
Η επικράτηση του επιθέτου «νέος» είναι κάτι λογικό και αναμενόμενο. Αν δεν προτείνεις κάτι νέο και πεις πως έρχεσαι για να διατηρήσεις και να επαναλάβεις το παλιό, το πιθανότερο είναι να μην ψηφίσεις ούτε εσύ τον εαυτό σου!
***
Το θέμα, όμως είναι, πως ορισμένοι απ’ αυτούς είναι μεν νέοι ηλικιακά αλλά έχουν ήδη περάσει από διάφορες θέσεις διοίκησης και ευθύνης χωρίς να μπορούν να πουν, με βεβαιότητα, πως το διάστημα εκείνο εισήγαγαν και εφάρμοσαν τόσα πολλά νέα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι μεμπτό και κατακριτέο. Κι αυτό διότι μπορεί να μην τους το επέτρεψαν οι συνθήκες, το πλαίσιο μέσα στο οποίο ήταν υποχρεωμένοι να λειτουργήσουν, επειδή δεν μπορούσαν αν και ήθελαν, ή γιατί μπορούσαν αλλά δεν ασχολήθηκαν και δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε … Διαλέξτε όποια εκδοχή θεωρείται ως την πιο κατάλληλη.
***
Το άσχημο βέβαια για όλους αυτούς τους νέους που προτείνουν και ευελπιστούν να εφαρμόσουν κάτι νέο είναι πως πολλές φορές οι ψηφοφόροι επιλέγουν το… παλιό, ακόμα και αν είναι δυσαρεστημένοι απ’ αυτό. Το γιατί το κάνουν, είναι πάντα ένα καλό, και πολλές φορές αναπάντητο, ερώτημα…
