Μέσα στους κόλπους του κινήματος του Διαφωτισμού, ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ (18ος αιώνας) απέκτησε την τάση να αμφισβητεί κάθε προϋπάρχουσα γνώση και κατέληξε πως η σκέψη είναι η μόνη αμετάβλητη αξία. Έτσι διατύπωσε το γνωστό «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω». Με την φράση αυτή ο Ντεκάρτ αποδεικνύει την ύπαρξη του ανθρώπου, βασισμένος στην κριτική του ικανότητα, καθώς και ξεχωρίζει το ανθρώπινο σώμα από την ψυχή.
Η εφηβική ψυχή από την άλλη, μπορεί να αντιληφθεί το ρητό αυτό με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Εμείς, ως έφηβοι, προσπαθούμε να δούμε πίσω από τις λέξεις, ψάχνοντας ένα βαθύτερο νόημα. Με αυτόν τον τρόπο τείνουμε να αφιερώνουμε μεγάλο μέρος της εφηβείας μας φιλοσοφώντας και αναζητώντας αξίες και ιδανικά. Όμως στα μάτια των ενηλίκων ίσως να φαινόμαστε απερίσκεπτοι. Μπορεί εσείς οι ενήλικες να μην βλέπετε μέσα μας, ωστόσο, μέσα στo κεφάλι και στην ψυχή μας, επικρατεί ένας τυφώνας σκέψεων. Επομένως, γιατί μας κρίνετε, χωρίς να έχετε επίγνωση της φλόγας που καίει βαθιά μέσα μας, η οποία όμως σε στιγμές κατάκρισης από εσάς του «έμπειρους», αρχίζει να τρεμοπαίζει; Άλλωστε, αν αντιστρέφαμε το ρητό του Ντεκάρτ, θα λέγαμε πως, για να υπάρχω, άρα σκέφτομαι! Έτσι η ικανότητα της σκέψης ενός ανθρώπου, και ιδιαίτερα ενός εφήβου, δεν πρέπει να αμφισβητείται από κανέναν.
Μαρία Δοξάκη Γ1
Πελαγία Σακελλάρη Γ1
