Απόσπασμα από το βιβλίου του Dr Joseph Murphy «Η Δύναμη του Υποσυνείδητου», Εκδόσεις Διόπτρα
Ο Κουέ, ο διάσημος Γάλλος ψυχολόγος, όρισε το νόμο της αντίστροφης προσπάθειας ως εξής: «Όταν οι επιθυμίες και η φαντασία σας συγκρούονται, στο τέλος νικά πάντα η φαντασία».
Αν, για παράδειγμα, σας ζητούσαν να περπατήσετε πάνω σε μια σανίδα του πατώματος, θα το κάνατε χωρίς πρόβλημα. Αν, όμως, η ίδια σανίδα ήταν τοποθετημένη σε ύψος έξι μέτρων ανάμεσα σε δύο τοίχους, θα περπατούσατε κατά μήκος της; Η επιθυμία σας να περπατήσετε πάνω στη σανίδα θα προσέκρουε στη φαντασία ή το φόβο σας που θα σας υπαγόρευε ότι θα πέσετε. Η ιδέα που θα κυριαρχούσε μέσα σας, και που θα ήταν η εικόνα της πτώσης, θα κέρδιζε τη μάχη. Η επιθυμία, η θέληση ή η προσπάθεια σας να περπατήσετε στη σανίδα θα αντιστρεφόταν και η ιδέα της αποτυχίας θα υπερίσχυε.
Η εσωτερική προσπάθεια πάντα καταλήγει στην αποτυχία και επιφέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η αυθυποβολή της ιδέας ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα κυριαρχεί στο νου. Και το υποσυνείδητο μας ελέγχεται πάντα από την κυρίαρχη ιδέα. Από τις δύο αντιφατικές προτάσεις το υποσυνείδητο μας θα δεχτεί την ισχυρότερη. Ο καλύτερος τρόπος είναι αυτός πού δεν περιλαμβάνει προσπάθεια.
Αν πείτε «Θέλω να θεραπευτώ, αλλά δεν μπορώ», «Προσπαθώ τόσο σκληρά», «Πιέζω τον εαυτό μου να προσευχηθώ», «Χρησιμοποιώ όλη τη δύναμη της θέλησης μου», πρέπει να ξέρετε ότι το λάθος βρίσκεται στην προσπάθεια. Ποτέ μην προσπαθείτε να πιέσετε το υποσυνείδητο σας να δεχτεί μια ιδέα χρησιμοποιώντας τη δύναμη της θέλησης σας. Τέτοιου είδους προσπάθειες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ζητάτε.
Το παρακάτω παράδειγμα είναι μάλλον κοινή εμπειρία. Ένας σπουδαστής που δίνει εξετάσεις, παίρνει τα θέματα και προσπαθεί να γράψει. Και τότε διαπιστώνει ότι όλες οι γνώσεις του τον έχουν εγκαταλείψει. Ξαφνικά νιώθει το κεφάλι του άδειο και δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα από όσα ήξερε σχετικά με το θέμα. Και όσο περισσότερο σφίγγει τα δόντια του και καταβάλ-λει προσπάθεια για να σκεφτεί, τόσο δυσκολότερο του είναι να θυμηθεί. Μόλις, όμως, βγει από την αίθουσα των εξετάσεων και απαλλαγεί από την ένταση, οι απαντήσεις στις ερωτήσεις έρχονται η μια μετά την άλλη. Η προσπάθεια να πιέσει τον εαυτό του να θυμηθεί ήταν η αιτία της αποτυχίας. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του νόμου της αντίστροφης προσπάθειας, εξαιτίας του οποίου παίρνουμε το αντίθετο από αυτό που ζητάμε.
Πηγή: http://enallaktikidrasi.com
