Στην πράξη κρίνονται όλα.
Μαραθώνιο θύμιζε το προχθεσινό αναπτυξιακό συνέδριο για τη Δυτική Μακεδονία του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, που έγινε στη στέγη ποντιακού ελληνισμού στην Κοζάνη.
Ξεκίνησε το πρωί και ολοκληρώθηκε το βράδυ, με πολλούς και διάφορους ομιλητές να καταθέτουν τις απόψεις τους για το πώς μπορεί να έρθει η ανάπτυξη στην Περιφέρεια μας.
Ομιλητές που δεν ανήκαν μόνο στο κόμμα αλλά και έξω απ’ αυτό καθώς όπως τόνιζαν πολλά στελέχη του, και έχουν δίκιο, η κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια τους χρειάζεται όλους.
***
Ως εδώ όλα καλά.
Ωστόσο, εκεί που ξεκαθαρίζουν και κρίνονται τα πάντα είναι στην πράξη.
Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κυβέρνηση, αλλά δεν είναι απαραίτητο και να περιμένει μέχρι πότε θα γίνει.
Έχοντας θεσμικό ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί μέσα απ’ αυτόν να φέρει τις όποιες προτάσεις του στη Βουλή και ποτέ δεν ξέρεις.
Ίσως κάποιες βρουν ευήκοα ώτα και από άλλες πλευρές και υπερψηφιστούν.
Η παραμονή των νέων, ένα χαμένο μέχρι τώρα στοίχημα.
Ως «εθνικό στοίχημα», όρισε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέφανος Κασσελάκης την προσπάθεια που πρέπει να γίνει έτσι ώστε οι νέοι να παραμείνουν στη Δυτική Μακεδονία και να μην αναγκάζονται να μεταναστεύουν.
Στοίχημα στο οποίο δεν νομίζουμε πως δεν θα πόνταρε υπέρ του κάθε πολίτης της περιοχής μας, ανεξάρτητα με το τι ψηφίζει.
***
Μέχρι σήμερα πάντως, κάτι ανάλογο έχουμε ακούσει από όλα σχεδόν τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, όπως και από τις κατά καιρούς αυτοδιοικητικές μας αρχές, πρώτου και δεύτερου βαθμού.
Οι καλές προθέσεις υπήρξαν και εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως υπάρχουν πάντα.
Το στοίχημα όμως, δυστυχώς, το χάνουμε εδώ και χρόνια.
Θ’ αλλάξει, άραγε, κάτι στο άμεσο ή το απώτερο μέλλον για να το κερδίσουμε, επιτέλους;
Μακάρι…
Ο κ. Κασσελάκης και οι νέοι που τον… πάνε!
Το απόσπασμα που ακολουθεί το εντοπίσαμε σε προχθεσινό ρεπορτάζ του protagon.gr με τίτλο “Κασσελάκης από την Κοζάνη: Συναντώ νέους που μου λένε, «σε πάω πολύ»” και ανέφερε ότι:
“«Πολλές φορές συναντάω νεαρό κόσμο όπου πάω, σε όλη τη χώρα, που μου λένε: Στέφανε εγώ δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά “σε πάω πολύ“. Και τους λέω: “Συγγνώμη όταν γεννηθήκατε είχατε Νέα Δημοκρατία πάνω σας; Ελληνας δεν είσαι”; Λέει “ναι”. “Τότε στο παραβάν αποφασίζεις ό,τι θέλεις”. Μου λέει, “έχεις δίκιο, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ”. Το μήνυμα είναι ότι υπάρχουν Ελληνίδες και Ελληνες, οι οποίοι είναι ισότιμοι πολίτες σε μία χώρα με τεράστιες ανισότητες» τόνισε και συνέχισε: «Οι καλές ιδέες δεν είναι ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε Νέα Δημοκρατία. Είναι καλές ιδέες και αυτές οι ιδέες πρέπει να αντλούνται από όλη την κοινωνία, όχι μόνο από προεκλογικά προγράμματα κάθε κόμματος.»”
***
Το να σε «πάνε» κάποιοι, όχι μόνο στην πολιτική αλλά σε κάθε τομέα με τον οποίο ασχολείσαι, είναι σίγουρα κάτι θετικό.
Το να σε ψηφίζουν βέβαια είναι κάτι άλλο.
Ποτέ όμως δεν μπορείς να ξέρεις.
Ίσως τελικά οι νέοι, αν όχι όλοι, απ’ αυτούς που «πάνε» τον κ. Κασσελάκη αποφασίζουν και να τον ψηφίσουν.
Οι κάλπες θα δείξουν, γιατί οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δεν αποτυπώνουν, προς το παρόν, κάτι τέτοιο.
Διαφώνησε με το χαρακτηρισμό «βίαιη» ο κ. Αμανατίδης.
Είναι γνωστό πως από την ημέρα που άρχισε να εφαρμόζεται η απολιγνιτοποίηση στην περιοχή ένα μεγάλο μέρος του κόσμου την αποκαλεί «βίαιη».
Οι πολιτικοί μας πάλι, συνήθως επιλέγουν ή αποφεύγουν να χρησιμοποιούν αυτό το επίθετο, ανάλογα με το σε ποια θέση βρίσκεται το κόμμα στο οποίο ανήκουν (κυβέρνηση ή αντιπολίτευση).
Οι μόνοι… σταθεροί στη χρήση του, όσοι ανήκουν σε κόμμα που βρίσκεται διαρκώς στην αντιπολίτευση.
***
Διαβάζοντας τα όσα γράφτηκαν στα διάφορα ρεπορτάζ από το προχθεσινό αναπτυξιακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη, παρόλο που σχεδόν όλοι όταν αναφέρθηκαν στην απολιγνητοποίηση την χαρακτήρισαν ως «βίαιη», υπήρξε και ένας εκ των ομιλητών που διαφώνησε με το χαρακτηρισμό αυτό.
Ποιος;
Ο Περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας κ. Γιώργος Αμανατίδης!
***
Σύμφωνα με τον κ. Αμανατίδη στην περιοχή μας αργήσαμε αρκετά να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα παρόλο που υπήρχαν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Άραγε, τον χειροκρότησε κανείς ή απλώς άφησαν να περάσει έτσι αυτή η άποψη του;
***
Μια άποψη του νέου Περιφερειάρχη που σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα, ο οποίος όμως «θα τη βρει μπροστά του», όπως συνηθίζουμε να λέμε, καθώς και ο ίδιος θα κριθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα για το τι θα έχει κάνει για το θέμα αυτό και τι αποτελέσματα παρήγαγε.
