Ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων από την Αρδασσα Πτολεμαΐδας, Γιώργος Ζαχαριάδης, για άλλη μια φορά έτρεξε τον Μαραθώνιο Ολοκαυτώματος, όπως έχει ονομάσει την διαδρομή των Μαρτυρικών χωριών της Εορδαίας, Ερμακιά-Μεσόβουνο-Πύργοι. Κάθε χρόνο και κάθε φορά που γίνεται μνημόσυνο σε κάθε ένα από τα τρία χωριά, τρέχει την ίδια διαδρομή των 42 χλμ, ξεκινώντας και τερματίζοντας ανάλογα το χωριό το οποίο έχει το μνημόσυνο. Την οποία έχει σχεδιάσει έτσι ώστε τα χλμ να είναι 42, όσα δηλαδή είναι τα χλμ ενός Μαραθωνίου δρόμου. Την διαδικασία αυτή την έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, πάνω από 10ετία. Μάλιστα, το έτος 2020, όταν δεν πραγματοποιήθηκε ο Μαραθώνιος της Αθήνας λόγω πανδημίας, ο ΣΕΓΑΣ είχε πάρει απόφαση, να τρέξουν οι δρομείς μια διαδρομή στην περιοχή τους, την οποία να καταγράψουν μέσω μιας συγκεκριμένης εφαρμογής και να την αποστείλουν στον ΣΕΓΑΣ, προκειμένου να χορηγηθούν τα μετάλλια και η βεβαίωση. Έτσι λοιπόν, ο Γ. Ζαχαριάδης έτρεξε και κατέγραψε την διαδρομή των Μαρτυρικών χωριών, την οποία απέστειλε στον ΣΕΓΑΣ και Τιμής Ένεκεν, ο ΣΕΓΑΣ απέστειλε 4 μετάλλια, ένα για κάθε Μαρτυρικό χωριό κι ένα για τον δρομέα. Ο δρομέας τα παρέδωσε στους Προέδρους των κοινοτήτων για να θυμούνται την προσπάθεια αυτή και την εκτίμηση από την ΣΕΓΑΣ.

Φέτος σειρά είχε το Μεσόβουνο Πτολεμαΐδας. Ο δρομέας Γιώργος Ζαχαριάδης αναφέρει για την Κοινότητα:
“Το Μεσόβουνο είναι ένα σύμβολο αντίστασης, ηρωισμού και βαθιάς ιστορικής μνήμης.
Τα γεγονότα του 1941 και του 1944 δεν είναι απλές ημερομηνίες – είναι πληγές που μας θυμίζουν το χρέος μας: να μην ξεχάσουμε ποτέ.
Η ιστορία αυτού του τόπου, μας καθοδηγεί.
Είναι ευθύνη όλων μας, να διαφυλάξουμε τη μνήμη, να τη μεταλαμπαδεύσουμε στις νεότερες γενιές και να δώσουμε έμπρακτο νόημα στις έννοιες της ειρήνης, της ελευθερίας και της ιστορικής δικαιοσύνης.
Το Μεσόβουνο είναι το πρώτο χωριό το οποίο “τιμωρήθηκε” και μάλιστα πολύ σκληρά επειδή αντιστάθηκε σθεναρά στις δυνάμεις κατοχής. Δύο φορές πλήρωσε με αίμα το Μεσόβουνο Κοζάνης την εκδικητική μανία των ναζί κατακτητών. Την πρώτη φορά την 23 Οκτωβρίου 1941 και τη δεύτερη φορά 22 Απριλίου 1944. Με 157 θύματα την πρώτη φορά και 108 τη δεύτερη, με πυρπολήσεις σπιτιών και δημεύσεις περιουσιών, από Γερμανούς και Έλληνες συνεργάτες τους. Αρκετοί ήταν και οι αιχμάλωτοι που μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα. Η θυσία των Ηρώων ας γίνει παράδειγμα για αντίσταση σε καθετί που στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία μας.”





































