Ο χείμαρρος του Ανατολικού… και η εγκατάλειψή του… – Γράφει ο Παναγιώτης Μωυσιάδης

Το μεγαλύτερο πολιτικό παζάρι του αιώνα συντελέστηκε με το μπάζωμα των ρεμάτων και την ακολουθούμενη καταπάτησή τους. Μια επαίσχυντη πολιτική ακολουθία, που ολοκληρώθηκε τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην ύπαιθρο της χώρας.

Ηθικοί αυτουργοί αυτού του υπερφυσικού τερατουργήματος υπήρξαν διαχρονικά όλοι οι πολιτειακοί φορείς της χώρας.

Η πελατειακή και ψηφοθηρική λογική των ιθυνόντων παραχάραξε επικίνδυνα το γεωμορφικό ανάγλυφο της χώρας με αποτέλεσμα τα πλημμυρικά θλιβερά αποτελέσματα…

Η ασέβεια απέναντι στη φύση δυστυχώς δεν εξευμενίζεται με την ψευτοανάληψη των ΄΄ πολιτικών ευθυνών ΄΄ που ανέξοδα ακούγεται τα τελευταία χρόνια. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές για την επιβίωση των ανθρώπων..

Οι έδρες των πανεπιστημίων για μια ακόμη φορά απεδείχθησαν μωροί σύμβουλοι μιας διεφθαρμένης διοίκησης, που στο βωμό του πρόσκαιρου πολιτικού κέρδους δεν δίστασε να μπαζώσει ή να ελαχιστοποιήσει επικίνδυνα τις φυσικές διαδρομές των νερών. Η επιστήμη δεν μπορεί να εκμαυλίζεται. Αντίθετα επιβάλλεται να υπηρετεί  αρχές και κανόνες για το καλό του κοινωνικού συνόλου..!

Η ίδια αδιαφορία ή εγκατάλειψη παρατηρείται και  στους επαρχιακούς χειμάρρους, όπως αυτός του Ανατολικού, που είναι ο μεγαλύτερος υδροσυλλέκτης των νερών του Δυτικού Βερμίου προς τον Εορδαίο ( Σουλού) ποταμό της περιοχής μας και αυτό γιατί όλες οι χαράδρες συγκλίνουν στην απαρχή αυτού του χειμάρρου..

Ο ξεροπόταμος αυτός πολλές φορές  στο παρελθόν δημιούργησε καταστροφικές πλημμυρίδες στο  Ανατολικό  και θα πρέπει να χαρακτηριστεί από τους πιο επικίνδυνους της περιοχής μας. Μία από αυτές τις καταστροφικές πλημμύρες περιγράφει στο βιβλίο του  με τίτλο ΄΄ Οι ψηφίδες ΄΄ στη σ. 42. ο δάσκαλος -συγγραφέας Χρήστος Αγερίδης:   ΄΄ Είναι Ιούλιος του 1935 …σε λίγο ο ξεροπόταμος ( χείμαρρος) κατεβάζει ένα θολό ορμητικό νερό, που το ύψος του φθάνει τα δύο μέτρα. Ένα παράξενο βουητό ακούγεται και ξαφνικά το νερό φθάνει στα αλώνια  και σαρώνει κυριολεκτικά τα πάντα!! . Σε μια ώρα έχει σηκώσει και μεταφέρει όλες τις θημωνιές και τα πάντα προς την Πενταβρυσο. Προς τον Εορδαϊκό ποταμό. Τα νερά σκουπίζουν τα πάντα μέσα από το χωριό. Από τους κάθετους δρόμους τρέχουν ποτάμια . Ο κάτω συνοικισμός πλημυρίζει. Τα σπίτια μέχρι τον πρώτο όροφο κατακλύζονται από τα βουρκόνερα. Στέγες αρπάζονται και έξαλλος ο κόσμος φοβάται να πλησιάσει το χωριό, που κυριολεκτικά πνίγεται… Σαν να μην έφτανε αυτό η τουλούμπα κατέβασε πνιγμένα όλα τα ζώα, που βρίσκονταν στην περιοχή! ΄΄

Παρόμοιες πλημύρες ακολούθησαν κατά καιρούς αλλά λιγότερο καταστροφικές με δεδομένη την διανοιγμένη κοίτη του χειμάρρου και την απουσία ανθρώπινων παρεμβάσεων. Κάτι που σήμερα δεν υφίσταται γιατί έχουν κυριολεκτικά στενέψει την κοίτη με επιχωματώσεις και αποθέματα σκουπιδιών. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τη μεγάλη ανάπτυξη των δέντρων και θάμνων  μέσα στην κοίτη του, τότε είναι βέβαιο, ότι σε μια μεγάλη νεροποντή ο χείμαρρος θα εμφραγεί και τα νερά θα πλημυρίσουν χωράφια και σπίτια…

Μετά τις αποτελεσματικές παρεμβάσεις, που έγιναν στο παρελθόν στους μικρότερους χείμαρρους του Αγίου Χριστοφόρου και των Κομνηνών κρίνεται απαραίτητη η κάθετη  διάνοιξη της κοίτης του ρέματος με την παράλληλη ανάπλαση  του φυσικού οικοσυστήματος και την αξιοποίηση της χλωρίδας και πανίδας, που ενδημεί στην περιοχή.

Περιττό να ενθυμίσουμε στους αρμόδιους της τοπικής αυτοδιοίκησης, ότι οι χείμαρροι προστατεύονται τόσο από το ελληνικό σύνταγμα άρθρο  24 όσο και από πλειάδα νόμων,  γιατί αποτελούν τους φυσικούς αεραγωγούς των οικοσυστημάτων της χώρας και πρέπει να διασφαλίζεται η εύρυθμη απορροή των  υδάτων..!

Ακόμα το κράτος με την εισηγητική παρέμβαση της τοπικής αυτοδιοίκησης υποχρεούται να διατηρεί τα υδατορέματα σε κατάσταση εύρυθμης λειτουργίας με τη διευθέτηση της κοίτης  και των πρανών προκειμένου να διασφαλιστεί η ελεύθερη ροή των υδάτων..

Δυστυχώς το ρέμα του Ανατολικού έχει εγκαταλειφτεί στην αυθαίρετη παρέμβαση, με αποτέλεσμα να έχει συρρικνωθεί  το εύρος του διαγράμματος και της χωροθέτησής του .

Η οριοθέτηση των γραμμών πλημμυρίδας και η ανάπλαση τους  αποτελεί υποχρέωση της αυτοδιοίκησης προς τους κατοίκους, πέραν της προστασίας και της ασφάλειας, που προαναφέραμε…!

Η έλλειψη κατανόησης μετά μάλιστα τις πρόσφατες καταστροφικές εικόνες στο αττικό λεκανοπέδιο, θα εδράζει σε παρακμιακές λογικές, που οδήγησαν τη χώρα ,΄΄ στο σημείο χωρίς επιστροφή…! ΄΄