Ο αισθητισμός είναι το λογοτεχνικό και αισθητικό ρεύμα του 19ου αιώνα σύμφωνα με το οποίο η σύλληψη της ομορφιάς, η οποία είναι ανεξάρτητη από κάθε είδους ηθικές, πολιτικές και κοινωνικές σκοπιμότητες, αποτελεί το υπέρτατο αγαθό. Οι ρίζες του αισθητισμού εντοπίζονται στην Καντιανή διδασκαλία, η οποία εισηγείται την αποδέσμευση της σύλληψης της ομορφιάς από την ιδιοτέλεια και την σκοπιμότητα. Σύμφωνα με τα παραπάνω η γνωστή φράση: «Η Τέχνη για την Τέχνη» συνοψίζει την ουσία του δόγματος, υπέρμαχος και απόστολος του οποίου υπήρξε ο Όσκαρ Ουάιλντ.
Γεννιέται το 1854 στο Δουβλίνο. Ο πατέρας του Σερ Ουίλιαμ Ουάιλντ ήταν διάσημος χειρούργος και η μητέρα του Τζέην Φραντσέσκα Ελγκή, Λαίδη Ουάιλντ ήταν συγγραφέας και ποιήτρια. Το εκκεντρικό ντύσιμο και ο δραματικός τρόπος γραφής της επηρεάζουν τον γιο της. Ο Ουάιλντ σπουδάζει κλασική φιλολογία στο Δουβλίνο και με την αποφοίτησή του βραβεύεται στα αρχαία ελληνικά. Συνεχίζει με υποτροφία τις σπουδές του στην Οξφόρδη όπου αποφοιτά ως αριστούχος στην ελληνική και λατινική φιλολογία.
Το 1881 δημοσιεύονται τα «Ποιήματα» του και την ίδια χρονιά ξεκινάει να περιοδεύει στην Αμερική και τον Καναδά δίνοντας διαλέξεις περί του αισθητισμού. Ο Ουάιλντ αντιλαμβάνεται και προπαγανδίζει την τέχνη ως μέσο για μια ηθική και κοινωνική αναμόρφωση, κηρύττει πως οτιδήποτε δεν είναι ωραίο δεν είναι και καλό. Ασκεί κριτική στην ψεύτικη αίγλη («γκλαμουριά») της βικτωριανής μεγαλοαστικής κοινωνίας μα ταυτοχρόνως έλκεται από την ίδια. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1880 ξεχωρίζει λόγω του εκκεντρικού χαρακτήρα και του σπινθηροβόλου πνεύματός του και γίνεται το επίκεντρο της καλλιτεχνικής, πνευματικής και κοινωνικής ζωής του Λονδίνου. Ως γνήσιος καλλιτέχνης και θιασώτης του αισθητισμού αντιλαμβάνεται την ίδια τη ζωή ως ένα έργο τέχνης, κάνει τη ζωή του και τον ίδιο του τον εαυτό ένα έργο τέχνης. Για τον Ουάιλντ καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός ωραίων πραγμάτων.
Αν και παντρεύτηκε το 1884, και απέκτησε δυο παιδιά με τη σύζυγό του Κονστάνς Μαίρη Λόυντ, υπήρξε εραστής του λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας εξαιτίας του οποίου προφυλακίζεται για «προσβολή της αιδούς μεταξύ αρρένων». Τελικά καταδικάζεται σε καταναγκαστικά έργα και φυλακίζεται για δυο χρόνια. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης της φυλακής κλόνισαν τόσο σοβαρά την υγεία του με αποτέλεσμα να πεθάνει τρία χρόνια μετά την αποφυλάκισή του στις 30 Νοεμβρίου του 1900.
Το έργο του αποτελείται από ποιήματα, μελέτες – δοκίμια, θεατρικά έργα, το μυθιστόρημα «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, παιδικά παραμύθια και μια σπαρακτική επιστολή που έγραψε μέσα στη φυλακή για τον εραστή του, η οποία εκδόθηκε με τον τίτλο «De Profundis». Ακόμα και σήμερα παραμένει ένας από τους πιο δημοφιλείς και αξιοσέβαστους συγγραφείς του αναγνωστικού κοινού.
Οι παραδοξολογίες και οι αφορισμοί του παραμένουν επίκαιροι μέχρι σήμερα. Εκδίδονται και αναπαράγονται διαρκώς σε κείμενα και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Πολύ συχνά οι χρήστες του φέισμπουκ διαβάζουμε και «κοινοποιούμε» στον «τοίχο» μας αποθεύγματα και αφορισμούς του Όσκαρ Ουάιλντ κάτι που σημαίνει πως το πνεύμα, η ζωντάνια, η τρυφερότητα, η εμβρίθεια και το καυστικό χιούμορ του δημιουργού τους παραμένουν ζωντανά.
