Μια ακόμη Γυναικεία σχολή, κοπτικής-ραπτικής, στα Καϊλάρια του 1932 -Από τη στήλη του Γ. Καζαντζή στον ΠΑΛΜΟ (19/9)

Μια υπέροχη ομήγυρης, από όμορφα κορίτσια των Σουρμένων, μαθήτριες, της σχολής, “Κοπτικής-Ραπτικής*, της Όλγας Καπασακάλη, το 1932..
Μια άψογη φώτο, τόσο, από πλευράς καλλιτεχνικής, όσο και συνολικής εμφάνισης προσώπων, ένδυσης, σοβαρότητας και πειθαρχίας με δυο λέξεις ΄ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ”..
Μπορεί, φίλες και φίλοι, τα Καΐλάρια, της προσφυγιάς και των ολίγων γηγενών της να ήταν βουτηγμένα στη λάσπη και να δοκιμάζονταν από την φοβερή και επικίνδυνη επιδημία, της εποχής την ελονοσία και την επιβίωση τους, μέσα από αυτές τις σκληρές συνθήκες της βιοπάλης όμως οι εργατικοί-φιλότιμοι και φιλόξενοι κάτοικοι της, δεν παρέλειπαν και τη φροντίδα της εξωτερικής τους εμφάνισης όταν και όπου, ο αδυσώπητος ελεύθερος χρόνος τους, τους το επέτρεπε και κυρίως, στη γνωστή μας κλασική βόλτα, στον κεντρικό δρόμο, το Σαββατοκύριακο, ή και σε άλλες, σπάνιες, ευκαιρίες.
Αυτό προκύπτει και από τον σημαντικό και αξιόλογο αριθμό των γυναικείων σχολών, ραπτικής, που λειτουργούσαν, την αναφερόμενη εποχή, όχι μόνο στην πόλη, αλλά και σε όλα τα χωριά της Εορδαίας χωρίς βέβαια να στερείται και το ανδρικό φύλλο, έστω και λίγο μειωμένο, κυρίως στα χωριά μας.
Στην υπέροχη αυτή φώτο μας του 1932, διακρίνουμε, καθ’ υπόδειξη:
ΣΕΙΡΑ 1η, από αριστερά, κάτω: Ζωή Χαρτοματσίδου, Ολγα Καπασακάλη η δασκάλα και η Τασία Θεοφανίδου-Καπασακάλη.
ΣΕΙΡΑ 2η, από αριστερά, πάνω, τις, Τιμόκλη Δημητριάδου-Τογκαλίδου, η άγνωστη μας X;, Αφροδίτη Καπασακάλη-Εξακουστίδου, Ολγα Τελίδου-Τσουχνικά, Ελένη Παπουτσή-Κούση, Κυριακή (Κίτσα) Τσαχουρίδου-Παπαδοπούλου και η Ερμοφίλη Καπασακάλη-Χαριτίδου.