Μετά την καθαρή νίκη του Τσίπρα στις παρελθούσες εκλογές επιβεβαιώνεται η θέληση του εκλογικού σώματος για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας από τα νεότευκτα μεταπολεμικά κόμματα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πέραν της ευθύνης να εκσυγχρονίσουν και να μεταρρυθμίσουν τη χώρα ,υπόσχονται και την απόδοση ευθυνών και την επιστροφή των παράνομων εθνικών κεφαλαίων στη χώρα.
Ο ελληνικός λαός έδωσε μεν την δεύτερη ευκαιρία στον μοναχικό καβαλάρη της ελληνικής πολιτικής σκηνής που παραμένει αδιαμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας αλλά παράλληλα απαιτεί από τη νέα κυβέρνηση να πραγματοποιήσει στο μέγιστο τις υποσχέσεις της.
Η περίοδος πτώχευσης της χώρας μας έχει εισέλθει στον έκτο χρόνο μιας παρατεταμένης και αδιέξοδης προσπάθειας.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας εξακολουθεί να αναλώνεται σε στρουθοκαμηλικές αφέλειες αποφεύγοντας συστηματικά να αντιμετωπίσει τις ενδημικές στρεβλώσεις της οικονομικής και διοικητικής ανεπάρκειες της χώρας.
Οι οικονομικές αυθεντίες και οι οικονομολογούντες ειδήμονες θα πρέπει να θεωρηθούν υπεύθυνοι για την εθνοχρεοκοπία, γιατί αποτέλεσαν κατά το παρελθόν τους συμβουλάτορες των οικονομικών και αναπτυξιακών υπουργείων της χώρας.
Σήμερα και μετά την οδυνηρή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας συμπεριφέρονται ως “Κασσάνδρες” για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Η πνευματική και επιστημονική κοινότητα θα κριθεί από τους πολιτικούς αναλυτές ως ανίκανη και αδιάφορη στο να συμβάλει και να αποτρέψει την κορύφωση της κρίσης.
Μετά την μεταπολιτευτική αποτυχία του πολιτικού συστήματος τα κόμματα υπέστειλαν τις ταξικές τους ετικέτες και αυτοπροσδιορίστηκαν ως μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί πολιτικοί σχηματισμοί. Οι νέες τους συσπειρώσεις πίσω από τους νεοπολιτικούς όρους, που επέβαλαν τα μνημόνια, είναι και απολίτικοι και αποπροσανατολιστικοί, γιατί:
1ον Οι όροι των μνημονίων, έτσι όπως επιβάλλονται από τους δανειστές μας κάτω από εκβιαστικά διλλήματα, είναι όροι επιβολής του ισχυρού προς τον αδύναμο και δεν εντάσσονται μέσα στα πλαίσια κομματικών ή άλλων επιλογών.
Αυτό επιβεβαιώνεται από την ψήφιση και αποδοχή τους από όλα τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου.
Ιδιαίτερα τα δύο κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατά τα πεντάχρονα της αντιχρεωκοπικής τους συνεργασίας χρεώθηκαν την ανικανότητα και την αδυναμία να επανεντάξουν τη χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης και εξόδου της από τα μνημόνια.
Η διάσωση και η διατήρηση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ οφείλεται στην αδυναμία δημιουργίας αντίστοιχου κόμματος όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.
2ον Η κατάρρευση του σεναρίου περί αριστερής παρένθεσης φαίνεται πως δεν ήταν εφικτή , γιατί δεν μπόρεσε να μεταπείσει το αλάθητο κριτήριο του ελληνικού λαού που πέραν των προσδοκιών που αναμένει από τον σοβαρό και χαμογελαστό ηγέτη της Αριστεράς, επιθυμεί ταυτόχρονα να εκφράσει και την τιμωρητική του διάθεση για το παλιό και φθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Η επτάμηνη κυβερνητική δοκιμασία του Τσίπρα δεν ήταν αρκετή ώστε να απενοχοποιήσει και να απαλλάξει τις παρελθούσες κυβερνήσεις από τις διαχρονικές τους ευθύνες.
Οι παλιοί κομματικοί συνεταίροι δυστυχώς ακόμα και στην ύστατη στιγμή φάνηκαν αδύναμοι και δέσμιοι έναντι των εμπεδωμένων συμφερόντων, που εγκαθίδρυσαν και διατήρησαν με τους οικονομικούς και επιχειρηματικούς τους συνεργάτες.
Η ανεξήγητη αδράνεια και αυτοπαραίτηση, που επέδειξαν οι έξι πρωθυπουργοί, τους καθιστά υπόλογους έναντι του λαού και της ιστορίας, γιατί αρνήθηκαν ουσιαστικά να εκσυγχρονίσουν και να μεταρρυθμίσουν το καταρρέον ελληνικό κράτος.
Η ιδεολογική τους παλινωδία σε σχέση με τα μνημόνια αναίρεσε και το τελευταίο απόθεμα πολιτικής στήριξης από το λαό και τα εξέθεσε ανεπανόρθωτα στη συνείδηση των ψηφοφόρων τους.
3ον Οι πολιτικές και συντεχνιακές τους δεσμεύσεις με συγκεκριμένες οικονομικές κάστες, όπως μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού, μεγαλοφοροδιαφυγάδες και μεγαλοδανειολήπτες παρέμειναν ανέγγιχτες, με αποτέλεσμα να απομειωθούν δραστικά οι συντάξεις και να μειωθεί κάθε οικονομική δραστηριότητα στη χώρα.
4ον Τα μέτρα των μνημονίων στο μεγάλο τους μέρος υπήρξαν και αναγκαία και δίκαια,
με προϋπόθεση την καθολική εφαρμογή τους, πράγμα όμως που οι κυβερνώντες απέφευγαν να εφαρμόσουν, αλλά επέλεξαν την μπακάλικη και υποκριτική πολιτική των ισοδύναμων ή παράλληλων μέτρων.
Λειτούργησαν δηλαδή επιλεκτικά και κάτω από μια ημέτερη και καθεστωτική λογική,
που στόχευε στη διάσωση των συμφερόντων της πολιτικής και οικονομικής ελίτ από την μία και στην εξαθλίωση των μεσαίων και λαϊκών τάξεων από την άλλη.
5ον Οι εκλογές της Κυριακής έγιναν σε μια περίοδο, όπου βρήκαν τους πολίτες και ιδιαίτερα τους νέους απογοητευμένους και κουρασμένους από την πολύχρονη ύφεση και λιτότητα.
Η νέα κυβέρνηση όπως και η αντιπολίτευση έχουν την εθνική και ιστορική ευθύνη για μία εύλογη χρονική περίοδο να συνεργαστούν και να συναποφασίσουν πάνω σε ένα σχέδιο “εθνικό πατριωτικό” που θα επαναφέρει την χώρα στην κανονικότητα και τον ορθολογισμό.
Ιδιαίτερα οι πολιτικοί ηγέτες καλούνται να διαχειριστούν τα νέα μέτρα λιτότητας που είδη έχουν προσυπογράψει μέσα στα πλαίσια μιας ανθρωπιστικής αντίληψης έτσι ώστε να αποφευχθεί η κοινωνική και βιοτική δυσπραγία στα φτωχά και αδύναμα στρώματα του χειμαζόμενου ελληνικού λαού.
Το δίλλημα που ετέθη προ των εκλογών ήταν ουσιαστικά Ευρώ ή δραχμή. Και ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία επέλεξε το Ευρώ και την παραμονή της χώρας μας στην Ευρώπη. Γνώριζε όμως εκ των προτέρων ότι το μεν ευρώ οδηγεί σε νέα διαρκή λιτότητα ,η δε δραχμή σε αδιευκρίνιστες οικονομικές και κοινωνικές ατραπούς. Μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών ο λαός κατέδειξε ότι οι διαπλεκόμενες ομάδες και τα άνομα συμφέροντα που εξακολουθούν να υπηρετούν έχουν λαβωθεί και αναζητούν νέους τρόπους επιβίωσης.
Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης όπως και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων διαφάνηκε ότι είναι οι μεγάλοι ηττημένοι αυτών των εκλογών γιατί απέτυχαν να αλλοιώσουν τη θέληση και το φρόνημα του ελληνικού λαού.
Ίσως για πρώτη φορά η απροκάλυπτη προπαγάνδα τους να λειτούργησε αντίστροφα στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου.
Μετά την επίλυση του μεγάλου προσφυγικού ζητήματος που απασχολεί την Ευρώπη ένα είναι βέβαιο, ότι το ελληνικό πρόβλημα θα απασχολήσει και πάλι τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο του 3ου μνημονίου.
Στο πεδίο αυτής της υλοποίησης είναι βέβαιο ότι θα κριθεί η αναβαπτισμένη δικομματική κυβέρνηση που καλείται να επιβεβαιώσει την προεκλογική της εξαγγελία ότι τον φόρους διάσωσης της χώρας θα πληρώσουν και οι παρανομούντες και παραδημούντες
στο απυρόβλητο και ανέγγιχτο τραπεζικό κατεστημένο.
Άλλως αυτή τη φορά τα μέτρα θα επιβαρύνουν δυσβάσταχτα τον ήδη επιβαρυμένο και εξαθλιωμένο λαό….
