Υπάρχουν μέρη που σε καλούν σε διάλογο με το παρελθόν τους. Η Καστοριά είναι ένα από αυτά. Καθώς ο Μάιος στολίζει με χρώματα την ελληνική φύση, αυτή η πόλη-χερσόνησος της Δυτικής Μακεδονίας μεταμορφώνεται σε έναν ιδανικό προορισμό για ένα μαγευτικό Σαββατοκύριακο.
Πρωινό αντίκρισμα
Το πρώτο φως του ήλιου πάνω στη λίμνη Ορεστιάδα, είναι μια εμπειρία που δε χορταίνει το μάτι. Καθώς οδηγούσα προς την πόλη νωρίς το πρωί του Σαββάτου, η αντανάκλαση των σπιτιών στα ήρεμα νερά ήταν σαν ζωγραφικός πίνακας σε διαρκή μεταβολή. Τα πράσινα των λόφων γύρω από τη λίμνη, πιο έντονα από ποτέ στην καρδιά της άνοιξης, συμπληρώνουν αρμονικά το παζλ μιας εικόνας που καθηλώνει.
«Μάιος είναι ο καλύτερος μήνας για να επισκεφθείς την Καστοριά,» μου λέει ο Γιάννης, ντόπιος οδηγός που με συνοδεύει στην περιήγηση. «Δεν έχει το κρύο του χειμώνα, ούτε τη ζέστη του καλοκαιριού. Η φύση είναι σε πλήρη άνθιση και τα πουλιά κάνουν πάρτι στη λίμνη».
«Το ξύπνημα της πόλης»
Αφήνω τις αποσκευές στο μικρό παραδοσιακό ξενώνα που έχω επιλέξει στη συνοικία Ντολτσό και βγαίνω για την πρώτη μου βόλτα. Περπατώντας στον παραλίμνιο δρόμο, συναντώ κωπηλάτες που προπονούνται από νωρίς. Οι κουπιές χαράζουν το νερό δημιουργώντας υπνωτικούς κυματισμούς. Λίγο πιο πέρα, μια παρέα ψαράδων έχει ήδη στήσει τα καλάμια της. Η σχέση της πόλης με τη λίμνη είναι οργανική, είναι η ίδια η ταυτότητά της. Ο πρωινός καφές σε καφενείο με θέα τη λίμνη συνοδεύεται από το παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, το «ρεβανί». Η γλυκύτητά του αντιπαραβάλλεται με τη γαλήνια αύρα του τοπίου, ενώ τα τιτιβίσματα των πουλιών συμπληρώνουν το ηχητικό σκηνικό της άνοιξης.
Περίπατος στο Απόζαρι
Το απόγευμα αφιερώνεται στην εξερεύνηση στο Απόζαρι, την αρχοντική συνοικία στη βόρεια πλευρά της χερσονήσου. Οι ανθισμένες γλάστρες στα παράθυρα και στις αυλές των σπιτιών προσθέτουν χρώμα στο πετρόκτιστο τοπίο. Τα καλντερίμια, στενά και δαιδαλώδη, κάνουν κάθε στροφή μια έκπληξη.
«Προσέξτε τα σαχνισιά» με προτρέπει η ξεναγός Μαρία, δείχνοντας τις χαρακτηριστικές προεξοχές των αρχοντικών. «Οι βαθύπλουτοι έμποροι της Καστοριάς έφερναν αρχιτέκτονες από όλα τα Βαλκάνια για να χτίσουν τα σπίτια τους». Επισκέπτομαι το αρχοντικό Τσιατσιαπά, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Βαριά έπιπλα, περίτεχνες τοιχογραφίες και ξυλόγλυπτα ταβάνια μαρτυρούν την πολυτέλεια μιας άλλης εποχής. Από τα παράθυρα του δεύτερου ορόφου, η θέα της λίμνης είναι μαγευτική, ιδιαίτερα καθώς ο απογευματινός ήλιος χρωματίζει τον ουρανό με αποχρώσεις του πορτοκαλί και του μωβ.
διαβάστε περισσότερα στο travel.gr
