Η απρόσμενη και πρόωρη φυγή του Κοσμά Πουγαρίδη μας συγκλόνισε όλους. Ίσως γιατί είχαμε πιστέψει πως σαν ένας γνήσιος και ακάματος μαχητής της ζωής θα κατάφερνε να κερδίσει και αυτή τη μάχη, για να δίνει καθημερινά το παρόν στις επάλξεις όπως έκανε χρόνια τώρα.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντοτε ανάλογα με τη θέληση μας και πολλές φορές αποδεικνύεται πως και αυτοί που δεν σταματούν ποτέ ν’ αγωνίζονται έρχεται η ώρα που λυγίζουν και παραδίδονται στο μοιραίο.
Δεν είναι όμως υπερβολή ούτε απέχει από την πραγματικότητα αν πούμε πως ο Κοσμάς μέχρι να φύγει φρόντισε να μας κληροδοτήσει με μια πλούσια, πολυσχιδή και πολυποίκιλη κληρονομιά. Μια κληρονομιά που τη συνθέτουν δύο εφημερίδες, ο εβδομαδιαίος ΕΟΡΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ και ο ημερήσιος ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ αλλά και η πολύχρονη, γόνιμη και διαρκής ενασχόληση του με τα κοινά του τόπου μας.
Ο Κοσμάς υπήρξε ενεργός πολίτης που αν και ανήκε πολιτικά σε μια συγκεκριμένη παράταξη λειτούργησε πάντοτε με τη λογική πως όταν προτάσσουμε το εμείς πετυχαίνουμε πάντα περισσότερα και καλύτερα και ότι ο τόπος μας μάς χρειάζεται όλους για να μπορέσει να πετύχει όσα του αξίζουν.
Αδιάψευστος μάρτυρας του τρόπου με τον οποίο λειτούργησε ως πολίτης, ως εκδότης και ως πολιτικό και κοινωνικό ον, οι σχέσεις που δημιούργησε με πολλούς και διάφορους, οι οποίες μπορεί να ξεκίνησαν μέσα σ’ ένα πλαίσιο αντιπαλότητας ή συνεργασίας αλλά εξελίχθηκαν και στέριωσαν ως σχέσεις φιλίας και αλληλοεκτίμησης που άντεξαν στο χρόνο.
Ο Κοσμάς αγάπησε με πάθος τη γενέθλια γη, την Εορδαία και την Πτολεμαΐδα, και κάθε του ενέργεια, από την έκδοση των δύο εφημερίδων μέχρι τη συμμετοχή του στα δημοτικά πράγματα, είχε στον πυρήνα της αυτή ακριβώς την αγάπη.
Η αγάπη για τον τόπο τον οδήγησε στο να δημιουργήσει και ένα πολύ πλούσιο αρχείο συλλέγοντας και διατηρώντας εκδόσεις παλιότερων εφημερίδων, αλλά και σημαντικών φωτογραφιών του παρελθόντος. Ένα πολύτιμο αρχείο που διατρέχει και αποτυπώνει ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Εορδαίας, για το οποίο ο ίδιος αισθανόταν πολύ περήφανος.
Ωστόσο, κάτι στο οποίο συνομολογούν φίλοι και αντίπαλοι είναι πως ποτέ δεν είδε τον τόπο του ξεκομμένο από τη Δυτική Μακεδονία και σταθερά πίστευε πως η ανάπτυξη και η προκοπή μας αφορά όλους, χωρίς αποκλεισμούς και περιχαρακώσεις. Με τη λογική αυτή πορεύτηκε όλα του τα χρόνια και αυτή τη γραμμή ακολούθησε απαρέγκλιτα καθώς για τον Κοσμά η πίστη στις αρχές και τις αξίες που ο ίδιος είχε επιλέξει και ορίσει για τη ζωή του ήταν αδιαπραγμάτευτη.
Όλοι όσοι γνωρίσαμε τον Κοσμά Πουγαρίδη από κοντά και είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του είμαστε σίγουροι πως θα μας λείψουν, μεταξύ άλλων, το λεπτό του χιούμορ και η αισιοδοξία του πως όλα θα πάνε καλά. Μια αισιοδοξία που δεν αφορούσε μόνο τη δουλειά αλλά και τη μάχη του για να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν. Μια μάχη που έδωσε με γενναιότητα και αξιοπρέπεια μέχρι το τέλος.
Με τη φυγή του Κοσμά πιστεύουμε πως κλείνει μια εποχή στον τοπικό τύπο. Μια εποχή που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τον ίδιο αλλά και όσους πάλεψαν και μόχθησαν μέσα σε δύσκολες και αντίξοες πολλές φορές συνθήκες για να στήσουν από το μηδέν έντυπα που θα κατέγραφαν κάθε τοπικό γεγονός, θ’ αναδείκνυαν τα όποια προβλήματα και θα έδιναν βήμα σε εκατοντάδες συμπολίτες μας για να εκφράσουν τις απόψεις και τις αγωνίες τους. Μια γόνιμη εποχή που αποτέλεσε τη βάση για την εξέλιξη και την ανάπτυξη των σημερινών μέσων ενημέρωσης. Μια εποχή που ανήκει πλέον στην ιστορία αφού πολλά έχουν αλλάξει και γι’ αυτό θα κριθεί και θ’ αποτιμηθεί καλύτερα στο μέλλον.
Αντίο Κοσμά. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Εορδαϊκής γης που θα σε σκεπάσει. Η μνήμη σου θα ζήσει μέσα απ’ όσα άφησες πίσω σου.
Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση του ΠΑΛΜΟΥ της Τετάρτης 31 Δεκεμβρίου
