Η κατάργηση, φίλες και φίλοι αναγνώστες και όχι μόνο, των ετήσιων γυμναστικών επιδείξεων από τα, Δημοτικά και Γυμνάσια-Λύκεια, ήταν και συνεχίζει να είναι μια απόφαση που δεν στηρίζεται σε καμία ευεργετική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που να την δικαιολογεί, αντίθετα υπάρχει πληθώρα φαεινών ενδείξεων που μαρτυρεί την έλλειψη τους. Δε νομίζουμε πως, οι δύο ώρες την εβδομάδα για την άσκηση της σωματικής διάπλασης, θα απόβαινε σε βάρος της πνευματικής τους καλλιέργειας;; Μήπως υπάρχει έλλειψη γυμναστών, μήπως ωρών διδασκαλίας, ή έλλειψης “ανάλογων” χώρων σε σχέση με το παρελθόν ;
Η τέλεση των γυμναστικών επιδείξεων και των αγώνων στίβου των σχολείων του παρελθόντος, συγκέντρωναν τους περισσότερους θεατές.!!!
Στη φώτο μας, ο καλός μας φίλος και συμμαθητής στο Γυμνάσιο, αείμνηστος Γιάννης Πεϊτσίνης, νεαρός δάσκαλος στο χωριό του Φούφα ,τελεί τις γυμναστικές επιδείξεις του σχολείου, με τη λήξη του σχολικού έτους 1956-1957.
Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν ήταν ώρα μαθήματος, ούτε Σάββατο, αλλά η μοναδική μέρα της εβδομαδιαίας ανάπαυσης, ή, αν θέλετε, ξεκούρασης, ήταν “Κυριακή” χωρίς αντικατάσταση και αυτό αποτελούσε τιμή και χαρά για το δάσκαλο του… παρελθόντος..
Δύο στοιχεία είχαν οι γονείς για τον έλεγχο της προόδου των παιδιών τους :
1.*- Ο γραπτός βαθμολογικός έλεγχος ή το απολυτήριο, σε ότι αφορά την πνευματική πρόοδο και 2.*- Η οπτική παρουσία της διάπλασης στις γυμναστικές επιδείξεις και η επιπλέον συμμετοχή του στα διάφορα αθλήματα και παιχνίδια, επαληθεύοντας την προγονική ρήση, “ Νους υγιής εν σώματι υγιές” .
Αλήθεια! Μπορεί να μας πληροφορήσει, κάποιος αρμόδιος του Δημοτικού-Γυμνασίου ή Λυκείου, πόσους στάσιμους είχε ή ακόμα και μετεξεταστέους χωρίς την συγκατάθεση του γονιού του::::
Η σημερινή αναφορά μας στο όνομα του καλού μας, Φίλου-Συμμαθητή-Αδελφού Πρόσκοπου και ΔΑΣΚΑΛΟΥ, Γιάννη Πεϊτσίνη, ας είναι ένα λιτό κεράκι στη αιώνια μνήμη του και το πολύπλευρο έργο του οδηγός μας.