Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελεί ινοχόνδρινη ανατομική δομή που βρίσκεται μεταξύ των σωμάτων των σπονδύλων και παίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση φορτίων, στην κινητικότητα καθώς και στην σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης. Έχει σχήμα ωοειδές και πάχος μερικών χιλιοστών. Σημαντική είναι επίσης η ανατομική του σχέση και η γειτνίαση του με τις ρίζες των νεύρων που εκφύονται από τον νωτιαίο μυελό και καταλήγουν στα άκρα.
Η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι η πάθηση που οφείλεται στην πρόπτωση του δίσκου που έχει σαν αποτέλεσμα την πίεση της νευρικής ρίζας και την εμφάνιση της ανάλογης συμπτωματολογίας. Συνήθως εντοπίζεται σε περιοχές της σπονδυλικής στήλης με μεγάλη κινητικότητα όπως είναι ο αυχένας ή περιοχές που δέχονται μεγάλα μηχανικά φορτία όπως είναι η οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Η πάθηση είναι συχνότερη σε ηλικίες μεταξύ των 20 και 45 ετών. Συνήθως πρωτοεμφανίζεται μετά από μια απότομη κίνηση όπως η άρση βάρους, φτέρνισμα ή έντονο βήχα. Πόνος εμφανίζεται στη σπονδυλική στήλη στο ύψος της βλάβης ο οποίος αντανακλά στο άνω ή κάτω άκρο ανάλογα την νευρική ρίζα που πιέζεται. Εμφανίζεται ανταλγικός μυικός σπασμός που περιορίζει την κινητικότητα και προκαλεί τον ασθενή να πάρει μια θέση η οποία ανακουφίζει από τον πόνο. Παράλληλα εμφανίζονται και νευρολογικά συμπτώματα λόγω της ριζίτιδας που προκύπτει όπως πόνος στο άκρο, αιμμωδίες , καυσαλγία, δυσαισθησία ή ακόμα και μυική αδυναμία.
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση , ενώ ο απεικονιστικός έλεγχος δεν έχει νόημα στο πρώτο συμβάν. Αν οι ενοχλήσεις εμμένουν ή δεν ανταποκρίνονται στην φαρμακευτική αγωγή συνίσταται μαγνητική τομογραφία που θα μας δώσει πολλές πληροφορίες για την πάθηση, την εντόπιση της κήλης , το βαθμό πίεσης του νεύρου και το μέγεθος της κήλης.
Η αντιμετώπιση στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων στηρίζεται σε συντηρητικά μέσα. Η φαρμακευτική αγωγή με απλά παυσίπονα και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα αρκεί. Όταν δεν αποδίδουν αυτά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φάρμακα για νευροπαθητικό πόνο ή ακόμα και κορτιζόνη. Η συντηρητική αντιμετώπιση συμπληρώνεται με την φυσικοθεραπεία όταν τα συμπτώματα έχουν πλέον υφεθεί. Τα προαναφερθέντα μέτρα έχουν άριστα αποτελέσματα σε πάνω από το 90% των περιπτώσεων.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου ενδείκνυται όταν τα συντηρητικά μέτρα δεν πετύχουν το σκοπό τους, όταν τα συμπτώματα εμφανίζονται όλο και συχνότερα και εντονότερα και όταν υπάρχει μυική αδυναμία του άνω ή κάτω άκρου. Η μικροδισκεκτομή είναι η πλέον σύγχρονη και ενδεδειγμένη χειρουργική μέθοδος στην οποία πραγματοποιείται αφαίρεση του τμήματος του δίσκου που προκαλεί την πίεση με τη βοήθεια μικροσκοπίου και με πολύ μικρή τομή του δέρματος και των υποδόριων ιστών. Μετεγχειρητικά παρατηρείται άμεσα ανακούφιση από τις ενοχλήσεις , ενώ η διάρκεια νοσηλείας είναι μια μέρα και ο άρρωστος είναι περιπατητικός την επομένη του χειρουργείου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΕΡΖΙΔΗΣ
ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
