Στη Μνήμη των ανθρώπων μας που έφυγαν από αυτή τη ζωή
Ο Γιώργος Σεφέρης μιλώντας το 1969 για την κατάσταση στην Ελλάδα, την εποχή εκείνη, καταγράφει με εντυπωσιακά προφητικό τρόπο και το σήμερα: “Μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας …. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους….Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό”.
Και συμπληρώνει ο Διονύσιος Σολωμός στην επιστολή του στον απομνημονευματογράφο του Κολοκοτρώνη, Γ. Τερτσέτη, επίσης με προφητικό τρόπο: “Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, που σε κάνει να σαστίζεις”
Κάθε τέλος μίας χρονιάς και κάθε αρχή μίας νέας, αποτελεί έναν προσωπικό απολογισμό, υποθέτω και συλλογικό, ένα προγραμματισμό στόχων. Άλλωστε έτσι αρμόζει σε πολιτικά όντα. Και βεβαίως κάθε αρχή ενός νέου έτους αποτελεί ένα ξεκίνημα για, συν Θεώ, μεγάλες, όπως αρμόζει σε ανθρώπινες υπάρξεις, πράξεις.
Πράξεις που να είναι αντίστοιχες με αυτές που προσδοκά να υλοποιήσει κάθε άνθρωπος που νοιάζεται και αγαπά τη ζωή, που αγαπά δηλαδή τους συνανθρώπους του και μάχεται για κάτι ανώτερο και σπουδαίο. Πράξεις που να είναι αντίθετες με αυτές που έκανε και ντρέπεται, βλάπτοντας, συκοφαντώντας, δυσφημίζοντας, ακόμη και κολακεύοντας, όπως έλεγε ο Διογένης αναφέροντας ως το μεγαλύτερο κακό.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, δύσκολες στιγμές. Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, ο χώρος μας, ο τόπος μας, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Θράκη, μέχρι το Αιγαίο, την Κύπρο, δεν αναγνωρίζεται, δεν αναπαύομαι, από όσα βλέπω και αισθάνομαι. Φασισμός και βιασμός παντού. Ζω στον τόπο μου, νοσταλγώντας τον
τόπο μου.
Κράτος διαλυμένο, χρεοκοπημένο, δουλικό σε κάθε είδους δανειστές και απαιτήσεις, Παιδεία με εθνομηδενιστές, αρνητές και ψευτοκαθηγητές, Υγεία και Πρόνοια που καταρρέουν, Αγροτικός κόσμος που καταστρέφεται, Νέοι και Μεγαλύτεροι που φεύγουν αηδιασμένοι αναζητώντας εργασία και δικαιοσύνη, Διανοούμενοι που σιωπούν για την τραγωδία του λαού μας, Ψευτοπολιτικοί που διορίζονται βάσει (οικογενειακής ή/και άλλης ) επετηρίδας, Ψευτοκόμματα- παρακρατικοί μηχανισμοί,
Μεγαλοαπατεώνες που παριστάνουν τους σπουδαίους, Αφύσικο που βαπτίζεται Φυσικό, Αμαρτία που τη βάπτισαν Αρετή, όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης……
Βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδο, οικονομικό, κοινωνικό, πνευματικό, αξιακό και δεν πρέπει να σιωπήσουμε, ούτε να φλυαρήσουμε. Απαιτείται λόγος, κυρίως όμως έργο και πράξη. Όπως καταλήγει ο Σεφέρης στο μήνυμά του:”είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή”.
Μία ανωμαλία που πρέπει να σταματήσει αγωνιζόμενοι, “όσοι ζωντανοί” για μία αναγέννηση, κοινωνική και εθνική, ακολουθώντας (και) τα λόγια του Σολωμού: “Μόνον όταν οι αφορμές της διαφθοράς εξολοθρευθούν πέρα ως πέρα, θα μπορέσουμε να έχουμε μία ηθική αναγέννηση. Τότε, το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχθούν στην ηθική, όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταιη επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από πραγματική παιδεία και από μόρφωση όχι σχολαστική”.
Καλή Χρονιά, Καλή Λευτεριά !
