Πλησιάζουν 40 μέρες από τον αδόκητο θάνατο του Κωνσταντίνου Ξανθόπουλου.
Σαράντα μέρες χωρίς τον δικό μας Κωνσταντίνο και είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσουμε ότι μια τόσο «χρυσή» καρδιά έπαψε να χτυπά…
Είμαστε ακόμα μουδιασμένοι και βουβοί από πόνο για το παλικάρι αυτό που σφράγισε τα πολιτιστικά της τοπικής κοινωνίας της Άρδασσας στο σύντομο αλλά δημιουργικό πέρασμά του ως πρόεδρος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο.
Ήταν μοναδικός σε ήθος, αξιοπρέπεια, τιμιότητα και εργατικότητα, ενώ η απώλειά του είναι τεράστια όχι μόνο για την αγαπημένη του οικογένεια, που στάθηκε ηρωικά στο πλευρό του όσο έδινε τη μάχη με την ασθένειά του, αλλά και για τους συνεργάτες και τους φίλους του.
Άνθρωποι σαν τον Κώστα σπανίζουν και νιώθουμε τυχεροί που μας τίμησε με την φιλία του. Ο θάνατός του δεν είναι μία «τελεία» καθώς θα βρίσκεται πάντα κοντά μας, για να σιγοτραγουδάμε το αγαπημένο του τραγούδι, Αν είσαι ένα αστέρι…
