Η Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Φεβρουαρίου, Γράφει η Κρυσταλλίδου Θεοπίστη

 

Άλλη μια παγκόσμια ημέρα που καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Unesco, για την προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και τη διάσωση των γλωσσών που τείνουν να “εξαφανιστούν”. Θεσμοθετήθηκε το 1999 και αφορμή για την υιοθέτησή της, από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στάθηκε η Σφαγή της Ντάκα στις 12 Φεβρουαρίου  1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν για να εμποδίσουν την κατάργηση της γλώσσας τους «Μπενγκάλι» και την υιοθέτηση της επίσημης πακιστανικής «Ουρντού». Η Αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα.

Παγκόσμια μέρα μητρικής γλώσσας λοιπόν και εμείς οι έλληνες, όσο λίγοι λαοί στο κόσμο πρέπει να διαφυλάξουμε τη μητρική μας γλώσσα ως κόρη οφθαλμού.

Και όχι δεν αναφέρομαι στην γλώσσα των “γκρίκλις”, που με λύπη μου βλέπω να χρησιμοποιούν και εκπαιδευτικοί στο δημόσιο λόγο τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όχι δεν μιλώ για την ξύλινη γλώσσα του Κοινοβουλίου, των κοκορομαχιών, των απειλών και των βασικών ελληνικών του Τσακαλώτου. Ούτε αυτή των μεσημεριανών εκπομπών, που κακοποιείται συνεχώς

Μιλώ για τη γλώσσα του Ομήρου, της Σαπφούς, του Αισχύλου και του Αριστοφάνη. Για αυτήν που εκείνοι οι πρώτοι παρέδωσαν στον Καβάφη, στον Παλαμά, στον Καζαντζάκη και έφτασε ζωντανή ως τις μέρες μας με τη Δημουλά αλλά και τόσους άλλους σπουδαίους…

Μιλώ για εκείνη τη γλώσσα με την αρτιότητα της σημειολογίας της! Εκείνη με τα περίτεχνα σημαδάκια και τις δυσκολίες της. Εκείνη που αποτελεί το θεμέλιο λίθο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εκείνη η ξεχασμένη στο σκονισμένο βιβλίο του Παπαδιαμάντη. Εκείνη που αποτελεί τη γλώσσα των Ευαγγελίων. Εκείνη που η βάση της διδάσκεται σήμερα σε σχολεία και Πανεπιστήμια σε πάνω από 30 χώρες στον Κόσμο. Η σπουδαιότητα της γλώσσας μας και η επιτακτική ανάγκη διαφύλαξης της υπεράσπισής της και ποιοτικής της εκμάθησης απ’ όλους μας, αποτυπώνεται στο παρακάτω κείμενο του Χρόνη Μίσσιου «Υποταγή της Γλώσσας, υποταγή του ανθρώπου»… καλή ανάγνωση.

«Η γλώσσα αγαπητέ μου, όπως και το συναίσθημα και οι ευγενικές χειρονομίες, είναι τα μόνο που μας απόμειναν για να ξανά βρούμε την φαντασία μας, την δυνατότητα να ξανά ονειρευτούμε, τη δυνατότητα  της ατομική μας ελευθερίας και ευθύνης γι’ αυτό βάλανε και τη γλώσσα στον Προκρούστη και από πολυσήμαντη ανθρώπινη λειτουργία, προσπαθούν να την μετατρέψουν σε απλό παραγωγικό εργαλείο. Μέσα από την απλούστευση σιγά-σιγά καταργούν το ζωντανό κυκλοφοριακό σύστημα της γλώσσας, όπου οι λέξεις είναι εκδηλώσεις του πνεύματος, του συναισθήματος και της συγκίνησης, δηλαδή λέξεις φορτισμένες με την μέγιστη έκφραση, ενέργεια και σαφήνεια και στη θέση τους τάχα για οικονομία κατασκευάζουν έτοιμα σχήματα και συνθήματα, που απονευρώνουν την σκέψη, σκοτώνουν τη φαντασία, χαλαρώνουν μέχρι να εξαφανίσουν τη σχέση μεταξύ σκέψης και συναισθήματος,διαλύουν και σκορπούν κάθε ψυχική ένταση.

Έτσι η γλώσσα παύει να είναι έκρηξη τσακμάκισμα σκέψης και συναισθήματος.

 Παύει να είναι περιπέτεια.

Παύει να είναι έκφραση του φορέα της.

Παύει να είναι επικίνδυνη για την εξουσία και το σύστημα

Από ζωντανός οργανισμός και οργανισμός, καταντάει ένας τεχνικός κώδικάς διαχειριστικής συνεννόησης αλλά χωρίς «νόηση».

Θαρρείς πως δεν ξέρουν, πως περιορισμός στην γλώσσα, σημαίνει περιορισμός στην σκέψη, στη φαντασία, στο συναίσθημα, στην παρόρμηση; Τα ξέρουν οι κ@ργιόλιδες για αυτό ξηγιούνται έτσι. Είναι το άλλο σκέλος της υποταγής. Ψιλοδουλεμένο μέσα από πείρα αιώνων όλων των εξουσιών. Και είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα εφευρήματα της σύγχρονης εξουσίας, γιατί σκοπεύει να νεκρώσει αυτό το θαυμάσιο δώρο που λέγεται μυαλό, να καταργήσει την ερωτική του σχέση με το συναίσθημα, με τη φαντασία, και την παρόρμηση, την εφηβεία και την παρθενική σχέση του με τις πραγματικότητες , την ξέχωρη, την μοναδική και ταυτόχρονα αρμονική σχέση του με τον κόσμο. Όπως με την «ηθική» ,την «ευταξία», την «ευπρέπεια», υποτάσσουν την εξέγερση του σώματος  και τις παρορμήσεις του, για να μας μετατρέψουν από ελεύθερους ανθρώπους, σε αντικείμενα παραγωγής και κατανάλωσης υλικών αγαθών. Από ελεύθερους πολίτες σε ενεργούμενα, από δημιουργούς σε θεατές, από ειρηνικούς ανθρώπους σε πολεμιστές.»

 

Κρυσταλλίδου Θεοπίστη

Δημοτική Σύμβουλος Εορδαίας

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/3#ixzz40tVtDQeN

Χρόνης Μίσσιος – Υποταγή της Γλώσσας, υποταγή του ανθρώπου