(Β)ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ
Πολλοί απο εσάς θα αναρωτιέστε γιατί, όταν επισκέπτεστε την Κέρκυρα, την Ζάκυνθο, την Κεφαλονιά και γενικώς όλα τα Επτάνησα, η αρχιτεκτονική τόσο των σπιτιών όσο και των έργων υποδομής θυμίζει λίγο Ιταλία. Την απάντηση στα ερωτήματα που δημιουργούνται γύρω από αυτό το θέμα δεν θα την έλεγε κάποιος απλή. Οι Ενετοί( Βενετοί) εμφανίζονται ως κατακτητές στον ελλαδικό χώρο από την τέταρτη σταυροφορία (1204) και μετά. Μάλιστα, οι Βενετοί, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ασχολούνταν με το εμπόριο, υποστήριζαν τα δικά τους εμπορικά συμφέροντα και παίρνοντας μέρος στις σταυροφορίες είχαν σκοπό να πλουτίσουν αλλά ταυτόχρονα, να χτυπήσουν και το Βυζάντιο. Οι περιοχές για τις οποίες οι Βενετοί έδειχναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν το Δυρράχιο στην Ήπειρο, πολλά νησιά του Αιγαίου, η Κρήτη, τα Επτάνησα, η Εύβοια και άλλους κατάλληλους για το εμπόριο σταθμούς στην Πελοπόννησο και Θράκη. Ακόμα και η Κύπρος βίωσε την Βενετική κατοχή. Στην Κρήτη, τα Επτάνησα και την Κύπρο η κυριαρχία των Βενετών κράτησε περισσότερο. Το θετικό σε αυτήν την υπόθεση ήταν το ότι οι κάτοικοι εκείνων των περιοχών, έζησαν σε καλύτερες συνθήκες σε σχέση με την τουρκική δουλεία, είχαν την δυνατότητα να φοιτούν σε πανεπιστήμια της Ιταλίας. Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε ενετοκρατία, είναι τα Επτάνησα, τα οποία ποτέ τους δεν γνώρισαν την τουρκική κατοχή. Το πρώτο νησί που κατακτήθηκε ήταν τα Κύθηρα και το γειτονικό νησί των Αντικυθήρων. Το 1386, το νησί της Κέρκυρας εντάχθηκε με την θέληση του στις κτήσεις της Βενετίας. Έπειτα από έναν περίπου αιώνα, οι Ενετοί κατέλαβαν τη Ζάκυνθο το 1485, την Κεφαλλονιά το 1500 και την Ιθάκη το 1503. Η κατάληψη των Επτανήσων ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της Λευκάδας, το 1718. Καθένα από τα νησιά παρέμεινε μέρος του Ενετικού κράτους μέχρι τη διάλυση της Ενετικής Δημοκρατίας από το Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη, το 1797. Είναι λοιπόν λογικό μετά από τόσα χρόνια ενετικής κατοχής, να υπάρχουν πολλές επιρροές στην αρχιτεκτονική και γενικότερα την κουλτούρα. Τέλος έχουν επηρεαστεί στην γλώσσα, την εκφορά των λέξεων και την θρησκεία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάτοικοι σε αυτές τις περιοχές καθολικοί και να χρησιμοποιούν πολλές λέξεις που προέρχονται από το ιταλικό λεξιλόγιο.
Ίτσου Ελένη Γ2
Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου (7 Οκτωβρίου 1571)
Από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες όλων εποχών. Έγινε στις 7 Οκτωβρίου 1571 στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπάκτου (Στερεά Ελλάδα), με αντιπάλους τα χριστιανικά κράτη της Δύσης και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έληξε την ίδια μέρα, με θριαμβευτική επικράτηση των Δυτικών. Η ονομασία της προήλθε όχι από την πόλη της Ναυπάκτου αλλά από την ονομασία (θέση) του Κόλπου που έγινε η ναυμαχία, επειδή τότε ολόκληρος ο Κόλπος λεγόταν από τους Ενετούς “Κόλπος της Ναυπάκτου”. Οι Δυτικοί ιστορικοί χρησιμοποιούν την ονομασία Ναυμαχία του Λεπάντο (Naval Battle of Lepanto) από το μεσαιωνικό όνομα της πόλης. Η συντριβή των Οθωμανών σταμάτησε την επεκτατική πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς την Ευρώπη. Η ελληνική συμμετοχή στον χριστιανικό στόλο ήταν αξιοσημείωτη, καθώς στα ενετικά πολεμικά περιλαμβάνονταν πολλά τα οποία εξοπλίστηκαν και διοικούνταν από Έλληνες της Βενετίας. Επίσης, υπήρχαν γαλέρες από την Κέρκυρα , τη Ζάκυνθο, την Κρήτη και μικρότερα σκάφη με Κεφαλλονίτες, και Κυκλαδίτες. Έλληνες ναύτες είχαν και τα ενετικά αλλά και τα ισπανικά πλοία.
Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου (9 Οκτωβρίου 1827)
Μια από τις πιο σημαντικές ναυμαχίες που σημάδεψε την ιστορία της Ελλάδας μέχρι σήμερα, είναι η Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανεξαρτησία της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. Σε αυτή την ναυμαχία δεν συμμετείχαν μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία, αλλά πήραν μέρος και οι μεγάλες δυνάμεις. Σύμφωνα με αυτήν, οι μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) υπέγραψαν συνθήκη στο Λονδίνο που είχε να κάνει με την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας. Η συνθήκη προέβλεπε τη δημιουργία ελληνικού κράτους υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. Σε περίπτωση που ο Σουλτάνος δεν την αποδεχόταν, θα γινόταν πόλεμος. Έτσι και έγινε. Ο Σουλτάνος δεν δέχτηκε αυτή την συμφωνία και έτσι στις 8 Οκτωβρίου 1827 οι στόλοι της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας συνέτριψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού.
Πηγές:
1.http://www.onalert.gr
2.Ιστορία Γ΄Γυμνασίου
Αθανασία Ιωαννίδου Γ2
Ελένη Ίτσου Γ2
Ευρωπαϊκές επιρροές
Η Ελλάδα μπορεί στο πέρασμα των αιώνων να επηρέασε πολλές χώρες με τον πολιτισμό της, όμως δέχτηκε και η ίδια πολλές επιρροές και υιοθέτησε στοιχεία ευρωπαϊκά σε πολλούς τομείς. Οι επιδράσεις αυτές στον τρόπο ζωής μας είναι εμφανείς :
Στο φαγητό
Η ελληνική κουζίνα έχει ως βάση της την μεσογειακή διατροφή, παρόλα αυτά δεν παύει να έχει επηρεαστεί σημαντικά από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η μπύρα, τα γαλλικά τυριά, η πίτσα και τα μακαρόνια είναι βασικά παραδείγματα αυτής της επιρροής. Τέτοια τρόφιμα και φαγητά έχουν πλέον ενσωματωθεί στην καθημερινή διατροφή των ανθρώπων της χώρας μας, χωρίς κανείς μας να σκέφτεται την πραγματική προέλευση τους. Για παράδειγμα, η τρέλα της μπύρας ήρθε από την Γερμανία στην Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα με την πρώτη ελληνική ζυθοποιία να ιδρύεται το 1850 από τον Ιωάννη Φιξ (Βαυαρό στην καταγωγή).
Στην ενδυμασία
Οι φουστανέλες, τα τσαρούχια, οι βράκες για τους άνδρες και τα μακριά φουστάνια, τα κεφαλομάντηλα και οι ποδιές για τις γυναίκες, ήταν τα καθημερινά ρούχα των Ελλήνων μέχρι και τον 19ο αιώνα. Οι επιρροές των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών αρχίζουν να διακρίνονται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα με την αντικατάσταση της βράκας και της φουστανέλας με τα ανδρικά παντελόνια. Αναμφισβήτητα βέβαια η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην διάδοση ριζοσπαστικών τάσεων της μόδας στην χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αλλαγής αποτελεί η αντικατάσταση της μακριάς φούστας από τη μίνι φούστα αλλά και από το ‘’ανδρικό’’ παντελόνι στην γυναικεία ντουλάπα. Η ελληνική μόδα του 20ου αιώνα είχε σίγουρα την γαλλική σφραγίδα.
Στην γλωσσομάθεια
Το φροντιστήριο ξένων γλωσσών αποτελεί πραγματικότητα κάθε παιδιού στην Ελλάδα, αφού κάθε παιδί επιδιώκει να μάθει έστω και μία ξένη γλώσσα, με δημοφιλέστερη τα αγγλικά. Ήδη από το σχολείο οι μαθητές έχουν την δυνατότητα να εξασκήσουν και μία δεύτερη γλώσσα, κάτι το οποίο μας δείχνει την σημασία των ξένων γλωσσών στη ζωή μας. Το γεγονός ότι η χώρα μας είναι τουριστική, αλλά και ότι η ελληνική γλώσσα δεν μιλιέται από πολύ κόσμο εξηγούν την ‘’μανία’’ του Έλληνα με τις ξένες γλώσσες!
Χρύσα Πεϊνούδη Α4
Ραφαηλία Κοβάτση Α4
Φιλελληνισμός τον 19ο αιώνα
Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο που μας πληροφορεί ότι πρώτος φιλέλληνας ήταν ο Φαραώ της Αιγύπτου Άμασης. Προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική σύνθετη λέξη φιλλέλλην που αναλύεται στα συστατικά της φίλος + Έλλην (δηλαδή, ιδιαίτερη αγάπη, συμπάθεια προς του Έλληνες και ό, τι ελληνικό). Κατά τον 19ο αι αποτελεί κίνημα συμπαράστασης προς τους υποδουλωμένους Έλληνες. Οι Φιλέλληνες ξένοι εμπνεύσθηκαν από την Επανάσταση του 1821 και υποστήριξαν τον αγώνα των εξεγερμένων Ελλήνων με διάφορους τρόπους: συμμετείχαν ενεργά στον ένοπλο αγώνα, οργάνωσαν Φιλελληνικές Επιτροπές σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, με σκοπό την ενίσχυση του αγωνιζόμενου λαού είτε με υλικά μέσα, και στέλνοντας χρήματα, τροφές και πολεμοφόδια είτε παρέχοντας ηθική υποστήριξη με δημοσιεύσεις σε έντυπα και εφημερίδες, καλλιτεχνικά έργα και συναυλίες. Οι καταγεγραμμένοι φιλέλληνες αγγίζουν τους 940, περισσότεροι είναι Γερμανοί, Γάλλοι και Άγγλοι. Γνωστότεροι είναι οι: Λόρδος Βύρων, Ιάκωβος Μάγερ, Τζώρτζ Κάνιγκ, Φρανσουά ντε Σατωμπριάν, Πέρσυ Σέλλευ κα.
Ειδικότερα για τον Λόρδο Βύρωνα θα πρέπει να αναφέρουμε και το εξής: Ο Βύρων ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος με την αφαίρεση των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν, και στο πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα (1809-11) αντέδρασε με θυμό, όταν κατά την ξενάγηση του στο μνημείο είδε να λείπουν τα τρίγλυφα και οι μετώπες. Αργότερα έγραψε ένα ποίημα, την “Κατάρα της Αθηνάς”, κατηγορώντας τις πράξεις του Έλγιν!
πηγή: http://ebooks.edu.gr
https://el.wikipedia.org.
Mαρία Σίσιου Γ4
