Όπως γράψαμε και άλλες φορές, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, οι μοναδικές τοποθεσίες που κάλυπταν μεγάλο αριθμό, πεζοπόρων εκδρομέων και όχι μόνο, στην γεωργοκτηνοτροφική περιοχή μας , ήταν :
Α΄. Τα καβάκια (λεύκες) της Αρδασσας: Ένας τεράστιος επίπεδος χώρος που διέθετε, τα απαραίτητα στοιχεία – νερό και δροσιά κατά τμήματα-, για ευχάριστη και χαρούμενη παραμονή ,
Β’. Ο περίβολος χώρος του 3ου νερόμυλου, “ ΠΙΛΙΤΣ “: Η επιλογή του ΠΙΛΙΤΣ, δεν ήταν τυχαία, αλλά, γιατί συνδύαζε, το τερπνόν μετά του ωφελίμου, την πλούσια δροσιά του, που δημιουργούσαν οι υπέροχες συστάδες των καταπράσινων δέντρων, κατά μήκος του ποταμού, Σουλού ή Εορδαϊκού, σε συνδυασμό με το άφθονο και πεντακάθαρο γάργαρο νερό του και την υπέροχη καταπληκτική συναυλία των ιπτάμενων χορωδών της φύσης, χωρίς να παραλείψουμε και την πληθώρα των καραβίδων, με το γευστικό και νόστιμο περιεχόμενο τους, που αλιεύονταν, σχετικά εύκολα, με το χέρι στις όχθες του ποταμού, παρά το όποιο, ευχάριστο , θα λέγαμε εμείς, τσίμπημα τους , αλλά και τα μικρά ψαράκια της, χωρίς να παραλείψουμε και τη θέα της αλευροποίησης του σιταριού, από νερόμυλο του Μπάρμπα, “ΠΙΛΙΤΣ” (Ιτσκου).
Γ.- Ο τεράστιος χώρος του Αγροτικού ορφανοτροφείου : Χώρος με πειραματική ποικιλία καρποφόρων δέντρων και του επιλεγμένου ζωικού Βασιλείου για ωφέλιμες (βελτιωμένες) αναπαραγωγές των αγροτών μας.
Χώρος που χρησιμοποιούσαν μόνο τα σχολεία τις πρωινές ώρες, για διάφορες προσωρινές διακοπές του ωραρίου των μαθημάτων.
Δ.- Οι όχθες του ποταμού, “Σουλού” και οι καταπράσινη φύση της Πενταβρύσου, φιλοξενούσε κατοίκους , κυρίως, των κάτω Καϊλαρίων-Πτολεμαϊδος και τα γύρο χωριά.-
Στη φώτο μας η επιστροφή των εκδρομέων, από τον εκδρομικό χώρο του Νερόμυλου ΠΙΛΙΤΣ, κατά φιλικές παρέες και ολίγον άτακτες, θα λέγαμε, όπως τουλάχιστον μαρτυρεί σε βάθος ο δημόσιος δρόμος της φώτο μας.
Στη φώτο διακρίνουμε από αριστερά τους τελειόφοιτους του 8τατάξιου Γυμνασίου μας του 1950 : Γκέσσα Θανάση,
Τσίρου Ελενίτσα, Παγκούτσο Χρήστο και μία των ομοίων διδύμων αδελφών , Σοσό ή Μάτα Δαβιδοπούλου.
