Για την διαδικτυακή κόντρα ανάμεσα στον σημερινό Δήμαρχο Σερβίων κ. Χρήστο Ελευθερίου και τον πρώην κ. Βασίλη Κωνσταντόπουλο, εξ αιτίας της εμφάνισης του δεύτερου στη λαϊκή αγορά της πόλης, γράφαμε στο χθεσινό μας σημείωμα με τον τίτλο- ερώτημα: Παράγει πολιτική η λαϊκή;
***
Ωστόσο, και με τις αυτοδιοικητικές εκλογές να απέχουν κάτι λιγότερο από έντεκα μήνες, θα θέλαμε να επεκτείνουμε και να διευρύνουμε κάπως το θέμα «λαϊκή αγορά» και κατά πόσο εκτός από την παραγωγή πολιτικής, αλλά και διαδικτυακών… καυγάδων, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο και στην εκλογή Δημάρχων.
***
Αν δεχτούμε την άποψη του Δημάρχου Σερβίων κ. Χρήστου Ελευθερίου, όποιοι τριγυρνάνε στη λαϊκή αυτόματα θέτουν υποψηφιότητα και για Δήμαρχοι, καθώς στο σχόλιο του στο facebook, υποστήριξε πως: «Για να μην ξεχνάμε κάποιους που τριγυρνάνε στη λαϊκή αγορά των Σερβίων θέλοντας να είναι υποψήφιοι για πολλοστή φορά…»
***
Άποψη με την οποία, μάλλον, συμφωνεί και ο πρώην Δήμαρχος κ. Βασίλης Κωνσταντόπουλος, ο οποίος απαντώντας στον νυν, τόνισε με έμφαση: «… Απ’ τον λαό προερχόμαστε, απ’ τον λαό εκλεγόμαστε, σ’ αυτόν λογοδοτούμε και μ’ αυτόν θα συναναστραφούμε.»
***
Άρα, μπορεί να μην το παραδεχτούν ποτέ, λόγω της έντονης και αδιάκοπης αντιπαλότητας που χαρακτηρίζει τη σχέση τους, όμως, φαίνεται πως συμφωνούν στο βασικό θέμα της διαδικτυακής τους ¨συζήτησης¨ πως η λαϊκή αγορά παίζει σημαίνοντα ρόλο στη διεκδίκηση του δημαρχιακού (και κατ’ επέκταση, λέμε εμείς, κάθε αιρετού) αξιώματος. Το προσεγγίζουν, βέβαια, κάπως διαφορετικά, με τον κ. Ελευθερίου να εκτιμά πως μια εμφάνιση στη λαϊκή σημαίνει, αυτόματα, και υποβολή υποψηφιότητας, ενώ ο κ. Κωνσταντόπουλος, χωρίς να αρνείται την πρόθεση κατάθεσης εκ νέου υποψηφιότητας, το πάει ένα βήμα πιο πέρα μιλώντας ουσιαστικά για λαϊκή νομιμοποίηση μέσω της λαϊκής αγοράς!
***
Αφήνοντας πλέον κατά μέρος την κόντρα Ελευθερίου- Κωνσταντόπουλου, την οποία χρησιμοποιήσαμε απλώς σαν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, προχωράμε τη σκέψη μας για να καταλήξουμε στο πόση αξία έχει η λαϊκή αγορά για όποιον θα ήθελε να ζητήσει την ψήφων των πολιτών (του λαού) για να εκλεγεί από Δημοτικός Σύμβουλος μέχρι και βουλευτής.
***
Η λαϊκή αγορά, φαίνεται να πιστεύουν πολλοί πως, είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος όπου ο κάθε υποψήφιος οφείλει αφενός να δηλώσει με την παρουσία του την πρόθεση του να πολιτευτεί και αφετέρου να πάρει από εκεί το βάφτισμα του πυρός, και κατά κάποιο τρόπο την λαϊκή εντολή, για να κάνει τα επόμενα βήματα του.
***
Φυσικά, όταν λέμε ¨βάπτισμα του πυρός¨ μην φανταστείτε επειδή θα είναι στη λαϊκή ότι ο υποψήφιος θα βρεθεί και ανάμεσα σε διασταυρούμενα… πυρά φρούτων, ζαρζαβατικών και λαχανικών που θα εκτοξεύσουν προς το μέρος του οι πωλητές αλλά και οι πελάτες, για να τον… χρίσουν έτσι και να τον αναγνωρίσουν ως υποψήφιο. Σε καμιά περίπτωση, διότι πρώτον τα προϊόντα και στις λαϊκές αγορές έχουν ακριβύνει, οπότε κανείς δεν θα έκανε την απερισκεψία να τα πετάξει, και δεύτερον όταν λέμε ¨βάπτισμα του πυρός¨ εννοούμε τις χειραψίες που θα κάνει και την ανταπόκριση που θα τύχει. Αν του σφίξουν το χέρι εγκάρδια σημαίνει πως έχει ρεύμα. Αν του το σφίξουν χαλαρά, καλύτερα να το ξανασκεφτεί αν θα πρέπει να δηλώσει υποψηφιότητα. Αν κάνουν πως έχουν δουλειά, οι πωλητές, ή τραπούν σε φυγή, οι πελάτες, καλύτερα να ψωνίσει κάτι για το σπίτι και ν’ αφήσει στην άκρη τα όποια όνειρα για να πολιτευτεί. Τουλάχιστον θα του μείνουν τα ψώνια.
***
Γιατί, όμως, η παρουσία στη λαϊκή αγορά εξακολουθεί να έχει πάντα μεγάλη σημασία, παρότι εν έτει 2022 υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι τρόποι επικοινωνίας με τους πολίτες;
***
Η εξήγηση ίσως να βρίσκεται στις ρίζες μας και στις συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι ανέβαζαν και κατέβαζαν πολιτικούς στην αγορά του Δήμου.
***
Τότε, οι επίδοξοι πολιτικοί που ήθελαν να αναδειχθούν κερδίζοντας τη στήριξη των πολιτών, να εκθέσουν τις απόψεις τους ή να κατατροπώσουν αντιπάλους, προσέφευγαν στην αγορά.
***
Κάτι ανάλογο κάνουν και οι σημερινοί, αλλά με μια κρίσιμη διαφορά. Οι αρχαίοι εκφωνούσαν λόγους για να δείξουν την αξία τους, ενώ οι σημερινοί κάνουν απλώς χειραψίες και χτυπάνε φιλικά στον ώμο και την πλάτη τους υποψήφιους ψηφοφόρους τους, λέγοντας το πολύ δύο λόγια (σ. σ. κάποιοι, κι αυτά με το ζόρι).
***
Σοφή και σωστή τακτική (σ. σ. τα δύο λόγια) καθώς ανάμεσα στις σημερινές λαϊκές αγορές και τις αρχαίες υπάρχει μια κεφαλαιώδης διαφορά. Σ’ εκείνες δεν εξέθεταν προϊόντα που μπορούν εύκολα να εκσφενδονιστούν!
