Η αγροτική Πτολεμαΐδα στα σκαριά του εκσυγχρονισμού της το 1946- Από την στήλη του Γ. Καζαντζή στον ΠΑΛΜΟ 18/5

Βρισκόμαστε, φίλες και φίλοι, στην περίοδο του θερισμού και αλωνισμού του σιταριού που είναι ο μήνας Ιούλιος ή όπως τον αποκαλούν οι συμπολίτες μας του Πόντου, “ο χορτοθέρτς”, δεδομένου ότι, τον μήνα αυτόν πραγματοποιείται όχι μόνο το θέρος του σιταριού, αλλά και του χόρτου, από τα χορτολίβαδα (τσαΐρια) και τα τριφύλλια, που μαζί με το άχυρο του σιταριού, αποτελούν και την βασική χειμωνιάτικη τροφή των ζώων.
Ο αλωνισμός του σιταριού, κατά κανόνα, τουλάχιστον μέχρι το 1940, γίνονταν, από τον κάθε παραγωγό, στην αυλή του, ή σε άλλους κοινόχρηστους ανοικτούς χώρους, που διέθεταν σε αφθονία τα Καϊλάρια της εποχής εκείνης.
Από το 1935 άρχισαν να εμφανίζονται ορισμένα μοντέλα αλωνιστικών μηχανών στην περιοχή μας, με πρωτοπόρα τη δραστήρια Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Καίλαρίων (Πτολεμαΐδος), όμως, το μεγαλύτερο μέρος των αγροτών μας συνέχιζε να χρησιμοποιεί τη δική του μέθοδο, τη δική του ζωντανή… “ ΜΗΧΑΝΗ”, για λόγους οικονομικούς, αλλά και ασφάλειας, δεδομένου ότι, ο μεγάλος όγκος των θημωνιών θα καθυστερούσε με τυχών απρόοπτα συμβάντα (φωτιά-βλάβες κ.λ,π).
Στη φώτο μας, ο καλός μας συμπατριώτης, Χαριτίδης Σταύρος, με τη γυναίκα του, Μόρφω Καπασακάλη-Χαριτίδου και την κορούλα του, Ευγενούλα (Νούλα), αφού μετέφερε όλα τα δέματα σιταριού, από τα διάσπαρτα χωράφια του, με το Ι.Χ. αμαξάκι του, με το υπέροχο και καλά συντηρημένο κάτασπρο (όπως δείχνουν) ζευγάρι των κινητήρων του, Ναζλής και Κίτσου, περιμένουν καρτερικά να φορτώσουν και να μεταφέρουν τη σοδιά των κόπων τους και ότι περισσέψει από τα χρέη, στα αμπάρια του σπιτιού, για τον επιούσιο της οικογένειας.
Από ότι μας πληροφόρησαν, το.. .τύπου αλωνιστικό μηχάνημα, μας ήρθε από Κοζάνη μεριά και ως εκ τούτου αγνώστου ταυτότητας, όμως με ερωτηματικό(;) για την παρουσία, στο κατάστρωμα επάνω, των δύο εργατών συμπολιτών μας, Γλυκεράκη, με το γιό του Θωμά(;)